25 Maddelik sözleşmede yer alan bazı maddeler, Hollanda tarafından yerine getirilmiyor.

Hollanda mahkemeleri ve Avrupa İnsan hakları mahkemesi kararlarına rağmen Hollanda çark ediyor.

                               (Haberin Hollandacası en altta)
                  (De Nederlandse versie van dit nieuws staat onderaan)
TARİHİ FOTOĞRAF: Hollanda ile Türkiye arasındaki işgücü anlaşmasını imzalamak için Hollanda’ya gelen, zamanın Çalışma Bakanı Bülent Ecevit, imza töreninden önce Hollandalı yetkililerle, Amsterdam’daki İjburg Türk İşçi Kampı’na gelmişti. İmza atılmadan önce Türk işçilerine bilgi veren Bülent Ecevit’i dinleyenler arasında İbrahim Görmez de vardı. (Ayakta sağda) Bu fotoğrafın telif hakkı ÇaypressAjans’tadır. Bu haberin dışında kullanılamaz.

İlhan KARAÇAY derledi:

 

Bu yıl, Hollanda ile Türkiye arasında imzalanmış olan İşgücü Sözleşmesi’nin 60’ıncı yılı.
60 yıl önce, ‘Birkaç yıl çalışmak ve en azından bir traktör ile Türkiye’ye dönmek’ planları yapan o günün insanlarının çoğu, bugün artık yaşamıyorlar.
‘Birinci nesil’ olarak tanımladığımız o günkü insanlar, şimdilerde dördüncü nesili geride bırakmış oldular.
Aşağıda okuyacağınız derlemede sözü edilmeyen, ikinci, üçüncü ve dördüncü nesil Türkler, işçilikten esnaflığa ve daha sonra da yüksek ve değerli meslek dallarına sıçrama yapmışlardır.
Onlar günümüzde artık, işadamı, sporcu, sanatkâr, politikacı, mimar, doktor, avukat, mühendis, sendikacı, öğretmen gibi toplumun her kesiminde ve her düzeyde temsil edilmektedirler.

Hollanda ile Türkiye arasında imzalanmış olan İşgücü Sözleşmesi elbette kutlanmalıdır.
Hollanda’daki Türk Sivil Toplum Kuruluşları ve resmi daireler, çeşitli kutlamalar planlamaktadırlar.
Bu planlar sizlere zamanla bildirilecektir.

Lahey’deki imza atılışın tarihi 19 Ağustos 1964’tür.
19 Ağustos 2024’ten öncesinde, o günde ve ondan sonraki günlerde çeşitli kutlamalar yapılacaktır.
Ama ben herkesten önce davranacağım ve tüm nesiller içinden, sadece kadınlarımızı ele alarak, onların içinden ünlü olanlar ile başarılı olanları yayınlayacağım.
Uzun bir araştırma ve çalışma sonunda, ’60 Yılda 600 Ünlü ve Başarılı Kadınlarımız’ başlığı ile hazırladığım çalışmayı, KADIN DERGİSİ, 15 Mart-15 Nisan sayısında komple yayınlayacak.
KADIN DERGİSİ’nin patronu Ebubekir Turgut, tabii ki sadece yayınlamakla kalmayacak, sürpriz bir etkinlik de organize edecek. Bu konuda gerek şahsım ve gerekse KADIN DERGİSİ ve PLATFORM DERGİSİ’nin duyurularını göreceksiniz.

KADIN DERGİSİ’NDE 15 Mart-15 Nisan
SAYISINDA YAYINLANACAK OLAN, ÜNLÜ
VE BAŞARILI KADINLARIMIZIN KAPAK TASLAĞI.

Şimdi dönelim, 60 yıllık göç derlemesine:

İkinci Dünya Savaşı sonrası yeniden yapılanma sürecine giren Batı Avrupa ülkeleri, ekonominin işgücüne olan talebini kendi öz kaynaklarıyla karşılayamaz hale gelmeleri üzerine, diğer başka ülkelerden olduğu gibi ülkemizden de işçi talebinde bulunmuşlardı.

Türk işgücü, resmi olarak ilk göçünü 30 Ekim 1961 tarihinde imzalanan işgücü anlaşmasıyla Batı Almanya’ya vermişti. Batı Almanya ile yapılan bu işgücü anlaşmasından sonra, diğer Batı Avrupa ülkeleri ve Avustralya ile de işgücü anlaşmaları imzalandı.

Yapılan işgücü anlaşmalarının etkisiyle, 1961 ile 1973 yılları arasında, Türkiye’den yurt dışına yoğun bir işgücü göçü yaşandı. Aile birleşimleriyle yurt dışında yaşayan vatandaş sayımız ciddi bir biçimde artış gösterdi. 1970’li yıllardan sonraki işçi göçü ise, Kuzey Afrika, Ortadoğu, Rusya ve Orta Asya’ya yönelmiş olup, farklı dinamiklere sahiptir. Bu göç çoğunlukla, Türk müteahhitlik firmalarının kendi işçilerini yanlarında götürmeleri şeklinde cereyan etmiş; vatandaşlarımız gittikleri ülkelere yerleşme niyetinde olmadıklarından aileleri göçe katılmamıştır.

BATI AVRUPA’YA GÖÇ

Başlangıçta büyük çoğunluğu işgücü anlaşmaları bünyesinde işçi statüsünde bulunan vatandaşlarımız, ilk işgücü anlaşmasının imzalanmasından bu yana geçen altmış yılı  aşkın sürede, çalışkanlıkları, disiplinleri, Türk kültüründen birlikte götürdükleri hasletlerine ek olarak, olağanüstü çabalarıyla yaşadıkları toplumlarda kendilerine saygın birer yer edinmişlerdir. Onlar günümüzde işadamı, esnaf, sporcu, sanatkâr, politikacı, mimar, doktor, avukat, mühendis, sendikacı, öğretmen gibi toplumun her kesiminde ve her düzeyde temsil edilmektedirler.

Yurt dışına yönelik işçi akımının düzenli gerçekleştirilmesini kolaylaştırmak ve göçmen işçiler ile işverenlerin ihtiyaçlarını karşılamak üzere imzalamış olduğumuz işgücü anlaşmaları, yakın tarihimizin dönüm noktalarından birini teşkil etmektedir. İlk olarak Batı Almanya ile 1961 yılında imzalamış olduğumuz İşgücü Anlaşması, kısa bir süre sonra imzalanacak diğer işgücü anlaşmalarının ve dünya coğrafyasının çok geniş kesimine yayılacak olan Türk işgücünün ilk temellerini oluşturmuştur.

Yapılan işgücü anlaşmalarının etkisiyle, yurt dışına giden Türk işgücü sayısı, 1973 yılındaki ‘Petrol Krizi’ne kadar giderek artmıştır. Bu dönemden sonra Batı Avrupa hükümetleri, göçmen işçi akımını durdurmalarına rağmen, aile birleşimi gibi nedenlerle vatandaşlarımızın bu ülkelerdeki mevcudiyetleri geçici olmaktan çıkarak daimi bir hal almıştır.

TÜRKİYE – HOLLANDA İŞGÜCÜ ANLAŞMASI

Anlaşmanın İmzalandığı Tarih ve Yer: 19 Ağustos 1964, Lahey

TARİHİ FOTOĞRAF: Hollanda ile Türkiye arasındaki işgücü anlaşmasını imzalamak için Hollanda’ya gelen, zamanın Çalışma Bakanı Bülent Ecevit, imza töreninden önce Hollandalı yetkililerle, Amsterdam’daki İjburg Türk İşçi Kampı’na gelmişti. İmza atılmadan önce Türk işçilerine bilgi veren Bülent Ecevit’i dinleyenler arasında İbrahim Görmez de vardı. (Ayakta sağda)
Bu fotoğrafın telif hakkı ÇaypressAjans’tadır. Bu haberin dışında kullanılamaz.

19 Ağustos 1964 tarihinde Lahey’de imzalanmış olan Türkiye – Hollanda İşgücü Anlaşması, aynı tarihte yürürlüğe girmiştir.
25 maddeden oluşan bu anlaşmaya göre her iki devlet, Türk işçilerinin Hollanda’da çalıştırılmalarının sağlanmasının, her iki memleketin yararına olduğunu kabul ederek, Türk işçilerinin toplanması, Hollanda’ya yollanması ve orada işe yerleştirilmesi hakkında bir anlaşmaya varmak amacıyla mutabık kalmışlardır.

Batı Avrupa ülkelerinin işçi alımını durdurdukları 1973-1974 yıllarından bu yana, anılan Anlaşma kapsamında Hollanda’ya işgücü gönderilmemektedir.

Hollanda ile Türkiye arasındaki işgücü anlaşmasını imzalamak için Hollanda’ya gelen, zamanın Çalışma Bakanı Bülent Ecevit, imza töreninden önce Hollandalı yetkililerle, Amsterdam’daki İjburg Türk İşçi Kampı’na gelmişti. İmza atılmadan önce Türk işçilerine bilgi veren Bülent Ecevit’i dinleyenler arasında İbrahim Görmez de vardı. Hollanda’da henüz 5 aylık bir deneyimi olan İbrahim Görmez, daha sonra Hollanda Türk İslam ve Kültür Dernekleri Federasyonu Başkanı olmuş ve Türkler için bir Radyo-Televizyon Kurumu kazandırarak başkanı olmuştu.
Nacizane şahsım ise, bir dünya turunun ardından 1967 yılında uğradığım Hollanda’da takılıp kalmıştım.

Ecevit’in beraberinde Ankara’dan gelen diplomatlar, Lahey Büyükelçimiz ve Hollandalı Bakan ve bürokratlar vardı. İjburg işçi kampında hazırlanan Türk yiyecekleri, bir müzik grubunun sunduğu şarkılar arasında afiyetle yenildi. Daha sonra Lahey’e geçildi ve tarihi anlaşma imzalandı.

ANLAŞMANIN İÇERİĞİ

Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ile Hollanda Krallığı Hükümeti, iki memleket arasındaki dostluk bağlarını ve karşılıklı işgücünün ihtiyaçlarını göz önünde tutarak, Türk işçilerinin Hollanda’da çalıştırılmalarının sağlanmasının her iki memleketin yararına olduğunu kabul ederek, Türk işçilerinin toplanması, Hollanda’ya yollanması ve orada işe yerleştirilmesi hakkında bir anlaşmaya varmak arzusu ile, aşağıdaki hususlar üzerinde mutabık kalmışlardır.

İki ülke arasında yapılan sözleşme hâlâ yürürlüktedir ama, maalesef Hollanda, uyulması gereken şartlardan bazılarını hiçe sayarak uygulamamaktadır. Bunlardan en önemlisi de, Türk çocuklarının Türkçe eğitim yapamamasıdır. Çeşitli mahkeme kararlarına rağmen, Türkçe eğitimi için hem maddi ve hem de fiziki imkân tanımayan Hollanda, bu konuda protesto edilmektedir.

1964 anlaşması imzalandıktan sonra Hollanda’ya THY ile gelen ilk Türk işçi kafilesi

GENEL HÜKÜMLER

Madde 1

Türk işçilerinin toplanması, Hollanda’ya yollanması ve orada işe yerleştirilmesi konusunda: Türkiye yönünden, Ankara’da Türkiye İş Kurumu (bundan sonra Kurum olarak geçecektir) yetkilidir. Hollanda yönünden, Lahey’de Sosyal İşler ve Sağlık Bakanlığı İşverme Müdürlüğü (bundan sonra Direction olarak geçecektir) yetkilidir.

Madde 2

1. Direction, yetkili Türk makamlarının gerekli tedbirleri zamanında alabilmeleri ve işçi taleplerini karşılayabilmelerini sağlamak üzere, en az altı ayda bir Hollanda sanayiinin Türk işgücü ihtiyacını, iş ve sanayi kolları ile meslekler belirtilmek suretiyle, Kuruma bildirir.

2. Kurum, mevcut işçilerle talebin ne nisbette karşılanabileceğini tezelden Direction’a bildirir.

Madde 3

1. Direction, iş ve ücret genel şartları ile yaşama şartları hakkında işçilerin aydınlatılmalarını sağlayabilecek bütün bilgileri Kuruma verir.

2. Direction, Hollanda sanayinin çeşitli kesimlerindeki ortalama ücretler ve ortalama çalışma süreleri; vergi, sosyal sigorta primleri, vesair ücretlerden yapılacak kesinti miktarları ile genel olarak fiyatlar ve geçim şartları hakkındaki bütün bilgiyi verir.

3. Bu konuda gerektikçe tamamlayıcı bilgi verilir.

İki ülke arasında çifte vergilendirmeyi önlemek için
1986 yılında ikili sözleşme imzalanmıştı.

İŞÇİLERİN TOPLANMASI VE İŞE YERLEŞTİRİLMESİ

Madde 4

1. Direction, ikinci maddede belirtilen bilgiyi dikkate alarak, Hollanda işverenlerinin iş tekliflerini Kuruma bildirir.

2. İş teklifleri, işin niteliği, türü ve müddeti, brüt ve net ücretler, çalışma şartları, işçilerin iaşe ve ibate imkânları ile diğer lüzumlu ve faydalı bilgileri tam olarak kapsamalıdır.

3. Biriş teklifi müsait karşılandığı takdirde, Kurum, bu iş teklifinin şartları ile diğer yararlı bilgilerin, ilgili işçilere tezelden duyurulmasını sağlayacak tedbirleri alır. 70 Uluslararası İşgücü Anlaşmaları 61

Madde 5

Türk işçilerinin Hollanda’da çalışabilecekleri yaş hadleri aşağıdaki şekilde tespit edilmiştir;

Kalifiye olmayan işçiler için, 21-35 yaş arası,

Kalifiye ve uzman işçiler için, 23-45 yaş arası.

Bu yaş hadleri, ismen işçi istenmesi halinde veya özel hallerde Kurum ile Direction’un anlaşması ile değiştirilebilir.

Madde 6

1. Hollanda’da bir işe yerleştirilmek üzere aday gösterilen işçilerin sağlık muayeneleri Kurumca sağlanır. Adaylar, mesleki ehliyet ve Direction’un koyduğu diğer özel şartlar bakımından Kurum tarafından yoklamaya tabi tutulur.

2. Her adayın tabi tutulacağı bu yoklamanın sonucu, şekli müştereken tespit olunan formülere işlenir. 3. Kurum, adli sicilleri temiz olmayan ya da sosyal ve ahlaki bakımlardan kötü tavır ve hareketleri bilinen adayların takdim edilmemesi hususuna itina eder.

4. Kabul edilen adayların listesi ve her biri için doldurulan formülerler Kurumca Direction’a gönderilir.

Madde 7

1. Direction, Kurum tarafından takdim edilen adayların kesin seçmesini yapmakla görevli bir heyeti Türkiye’ye gönderebilir.

2. Kurum, yukarıda adı geçen heyetin incelemelerini yetkili ve çabuk yapabilmesi için, müştereken tespit edilecek seçme yerlerinde lüzumlu bina ve vasıtaları heyet emrine verir.

Madde 8

Direction, kesin olarak kabul edilmiş bulunan adayların bir listesini, mümkün olduğu kadar çabuk Kuruma gönderir.

Madde 9

1. Direction, kesin olarak kabul edilen her işçi için, müştereken tespit edilen bir modele uygun olarak Türk ve Hollanda dilleri ile iki nüsha halinde hazırlanmış ve işveren tarafından imzalanmış bir iş sözleşmesini Kuruma gönderir. Bu iş sözleşmesi işçi tarafından Türkiye’den hareketinden önce imzalanmış olmalıdır.

2. İş sözleşmesinin geçerlilik süresi bir yıldır. Müştereken kabul edilecek özel hallerde iş sözleşmelerinin süreleri, sekiz aydan fazla olmak kaydıyla, bir yıldan az olabilir.

Madde 10

1. Dokuzuncu maddede bahsi geçen iş sözleşmesinin alınmasını müteakip Kurum işçiye pasaport çıkarılmasını sağlar.

2. İşçi, ayrıca medeni durumunu, bakımı ile yükümlü olduğu aile fertlerini gösterir belgelerle 6 ncı maddenin 3 üncü bendinde belirtilen, adli iyi durum belgesine de sahip olmalıdır.

Madde 11

1. Kurum, kabul edilmiş olan işçilerin Direction’la müştereken tespit edilen tarihlerde ve yerlerde harekete hazır bulunmalarına itina eder.

2. İşçilerin hareket yerinden Hollanda’ya nakilleri, Kurum ile danışmadan sonra Direction’ca düzenlenir ve masraflar Direction tarafından doğruca ilgililere ödenir.

3. Bu maddede sözü geçen nakil masrafları işverenlere aittir. İşverenler bu masrafları Direction’a ödemeyi taahhüt etmekle mükelleftirler.

Madde 12

Türk işçilerinin Türkiye’den Hollanda’ya hava yolu ile nakledilmeleri halinde nakil işine iki memleketin havayolu müesseseleri iştirak edebilir.

Madde 13

Hollanda işverenleri, Direction’un veya heyetin işçinin mesleki ehliyetine ilişkin kararına karşı ancak işçinin işindeki ehliyetsizliği aşikar şekilde sabit olduğu taktirde Hollanda Çalışma Büroları nezdinde itirazda bulunabilirler. Bu gibi hallerde, Hollanda Çalışma Büroları ilgililere mesleki ehliyetlerine uygun iş teminine çalışırlar.

Madde 14

İsmen yapılan talepler ancak Hollanda’da oturan Türk işçileri ile veya Hollanda’da yerleşmiş işverenlerle ilişkileri olan Türk işçilerine ait olduğu takdirde Direction tarafından Kuruma intikal ettirilir. Bu talepler hakkında yapılacak işlemi Kurum kararlaştırır.

Madde 15

1. Altıncı madde gereğince yapılacak ilk seçmeye ait masraflar Türk tarafına aittir. Bu masraflar, işçilerin tıbbi muayene ve mesleki seçme masraflarını, oturdukları yerlerden muayene ve seçme mahallerine kadar olan seyahat giderlerini ve seçme yerlerindeki ikametleri süresince iaşe ve ibate masraflarını kapsar.

2. Heyetin yaptıracağı özel tıbbi muayene ve mesleki seçmeye ait masraflar Hollanda tarafına aittir. 3. Heyetin çalışma masrafları Hollanda tarafınca karşılanır.

Madde 16

Direction, bu anlaşma çerçevesi içinde Hollanda’ya varan işçilerin listelerini, işverenlerin adresleri ile işçilerin Hollanda’daki ilk adreslerini belirtmek suretiyle, Lahey’deki Türkiye Büyükelçiliğine gönderir.

GENEL ÇALIŞMA ŞARTLARI

Madde 17

1. Hollanda’da çalışan Türk işçileri, Hollanda’lı işçiler için uygulanan ücret (ücretli izin dâhil) ve çalışma şartlarından, kanun hükümlerinden, toplu iş sözleşmeleri ile mesleki örf ve mahalli adetlerden eşit şekilde faydalanırlar.

2. Türk işçileri, işçi sağlığı ve iş güvenliği ile lojman konularındaki kanunların uygulanması bakımından Hollanda’lı işçilere sağlanan hak ve himayelerden Hollanda’lı işçilerle eşit şekilde faydalanırlar.

3. Türk işçileri, Hollanda mevzuatının (aile yardımları dâhil) sosyal güvenlik konusunda Hollanda’lı işçilere sağladığı avantajlardan, mevzuattaki şartları yerine getirmeleri kaydıyla, faydalanırlar.

4. Hollanda makamları, bu hükümlerin uygulanmasına ve özellikle işçinin Hollanda’ya varışı anında işe alınma şartlarının adı geçen hükümlere uygun olmasına itina gösterirler.

5. Türk işçilerinin, ayrıca, iş anlaşmazlığı halinde, Hollanda vatandaşlarına uygulanan aynı şartlar dâhilinde, yetkili idari veya adli Hollanda mercilerine müracaat etmeye hakları vardır.

Madde 18

Türk işçileri tasarruflarının tamamını Hollanda’da yürürlükte olan hükümler dairesinde Türkiye’ye gönderebilirler.

Madde 19

1. Yetkili Hollanda makamları ve Hollanda’lı işverenler, Türk işçilerine, özellikle istihdamlarının başlangıç devresinde, yeni muhitlerine intibaklarını sağlamak bakımından gerekli her türlü yardımda bulunacaklardır.

2. Akit tarafların yetkili makamları, Hollanda ve Türk sosyal ve dini teşekküllerini Hollanda’daki Türk işçilerinin intibakını kolaylaştırmak gayesine yöneltilmiş bütün teşekküllerini dürüstçe araştırıp destekleyeceklerdir. Yukarıda belirtilen Türk ve Hollanda teşekkülleri arasında işbirliği yapılması da kolaylaştırılacaktır.

Madde 20

1. Hollanda makamlarının müsaadesiyle iş sözleşmesi uzatılmayan veya yeni bir işe girmeyen işçi, iş sözleşmesi sonunda Türkiye’ye dönmek zorundadır.

2. İş sözleşmesinin sona ermesi veya bozulması hallerinde memlekete dönüş masrafları Hollanda’lı işverenlerce karşılanır. Bununla birlikte, sözleşme işçinin ağır bir kusuru sonucunda bozulmuşsa veya bozma için işçinin ileri sürdüğü sebepler geçerli değilse; dönüş masrafları işçi tarafından ödenir. Bu konuda karar verme yetkisi işyerinin bulunduğu bölgenin Çalışma Bürosuna aittir.

3. İlk iş sözleşmesi yenilenen işçi iznini Türkiye’de geçirmek isterse, gidiş-dönüş yol masrafları işveren tarafından karşılanır. Müteakip yenilemelerde işçilere böyle bir kolaylık gösterilmesi zorunluluğu yoktur.

SON HÜKÜMLER

Madde 21

Hollanda makamları, bu anlaşma çerçevesi içinde aldığı işçileri kamu düzeni ve güvenliği sebepleri ile Türkiye’ye iade edebilirler.

Madde 22

1. Akit taraflardan birinin isteği üzerine, en çok üçer temsilciden müteşekkil bir Karma Komisyon kurulabilir. Taraflar gereği kadar uzman bulundurabilir.

2. Bu anlaşmanın uygulanması sırasında çıkacak güçlüklerin çözümlenmesinde Kurumla Direction arasında bir mutabakata varılamadığı takdirde, Karma Komisyon bu güçlüklere çözüm yolu bulmaya çalışır. Bundan başka Karma Komisyon, Türk işçilerinin toplanması Hollanda’ya yollanması ve orada işe yerleştirilmesi ile ilgili genel nitelikteki meselelerle de meşgul olabilir. Gerekirse ele aldığı meselelerle ilgili olarak akit taraflara teklifler yapar.

3. Karma Komisyon iç teşkilatını ve çalışma tarzını kendisi tespit eder. Toplantılar sıra ile Türkiye’de ve Hollanda’da yapılır.

Madde 23

Bu anlaşma hükümleri, Hollanda bakımından Krallığın sadece Avrupa’daki toprakları için uygulanır.

Madde 24

İşbu anlaşmanın bir Türkçe tercümesi Türkiye Hükümeti tarafından Hollanda Hükümeti’ne, bir Flamanca tercümesi ise Hollanda Hükümeti tarafından Türk Hükümeti’ne sunulacaktır.

Madde 25

1. Bu anlaşma imzası tarihinde yürürlüğe girer.

2. İşbu anlaşma 31 Aralık 1964 tarihine kadar geçerlidir ve bitiminden en az üç ay önce akitlerden biri tarafından diplomatik yolla feshedilmediği taktirde bir yıl daha uzatılmış sayılır. Yukarıdaki hususları doğrulamak için akit tarafların yetkili temsilcileri işbu anlaşmayı imzalamışlardır.

19 Ağustos 1964 günü Lahey’de Fransızca olarak iki nüsha yapılmıştır.

Lahey, 19 Ağustos 1964.

Sayın Büyükelçi,

Hollanda Krallığı ile Türkiye Cumhuriyeti arasında bugün imzalanan Türk işçilerinin Hollanda’ya göçü, işe alınması ve istihdamına ilişkin Anlaşmaya ilişkin olarak, aşağıdaki hususları Ekselanslarının dikkatine sunmaktan onur duyarım:

• A.Hollandalı işverenler, Türk işçilerinin Hollanda ile Türkiye arasındaki tüm ulaşım masraflarını üstlendiğinden, Hollanda elbette hangi ulaşım aracının (kara, deniz veya hava) kullanılacağını belirleyebilir ve bu ulaşımı hangi nakliye şirketlerinin sağlayacağı konusunda özgür seçim hakkına sahiptir. .

• B.Yukarıdakiler özellikle hava taşımacılığı kullanıldığında geçerlidir; bu durumda söz konusu ülkelerin hükümetleri 12. Maddede öngörülen özgürlüğü garanti eder. Bu alanda sıkıntı çıkması halinde her iki hükümet de gerekli adımları atacak ve gecikmeden istenilen duruma kavuşturacaktır.

• C.İkinci durumda, her iki Hükümet de her iki ülke tarafından onaylanan 30 Nisan 1956 tarihli Avrupa’da Tarifeli Olmayan Hava Hizmetlerine İlişkin Ticari Haklara İlişkin Çok Taraflı Anlaşmanın 2( c) Maddesine uygun olarak hareket edecektir.

Yukarıdaki hususlara katıldığınızı belirtirseniz çok memnun olurum.

Sayın Büyükelçi, en derin saygılarımın teminatını lütfen kabul edin.

(imza) L. DE BLOCK

Ekselânsları Sayın Fuat Kepenek
Olağanüstü ve Yetkili
Türkiye Cumhuriyeti Büyükelçisi
Lahey

************************************

Nederlandse versie van het bericht

ARBEIDSCONTRACT TURKIJE-NEDERLAND ONDERTEKEND IN 1964 EN HISTORISCHE FOTO

Aan sommige artikelen in het 25-puntenakkoord wordt door Nederland niet voldaan.

Ondanks de uitspraken van de Nederlandse rechter en het Europees Hof voor de Rechten van de Mens draait Nederland zichzelf om.

HISTORISCHE FOTO: Bülent Ecevit, toenmalig minister van Arbeid, die naar Nederland kwam om de arbeidsovereenkomst tussen Nederland en Turkije te ondertekenen, kwam voor de ondertekeningsceremonie met Nederlandse ambtenaren naar het Turkse Werkkamp Ijburg in Amsterdam. Ibrahim Görmez was onder degenen die luisterden naar Bülent Ecevit, die informatie gaf aan de Turkse arbeiders voor de ondertekeningsceremonie. (Staand rechts)
Op deze foto rust auteursrecht van ÇaypressAjans. Mag niet worden gebruikt buiten dit nieuws.

Samengesteld door İlhan KARAÇAY:

Dit jaar is het 60 jaar geleden dat de Arbeidsovereenkomst tussen Nederland en Turkije werd ondertekend.
60 jaar geleden, zijn de meeste mensen van die dag die van plan waren om ‘een paar jaar te werken en terug te keren naar Turkije met ten minste een tractor’ vandaag de dag niet meer in leven.
De mensen van toen, die we definiëren als de ‘eerste generatie’, hebben nu de vierde generatie achter zich gelaten.

De Turken van de tweede, derde en vierde generatie, die niet worden genoemd in de compilatie die u hieronder zult lezen, hebben de sprong gemaakt van arbeider naar handelaar en vervolgens naar hoge en waardevolle beroepen.
Vandaag de dag zijn ze vertegenwoordigd in elk segment van de samenleving en op elk niveau, zoals zakenlieden, sporters, kunstenaars, politici, architecten, artsen, advocaten, ingenieurs, vakbondsleden en leraren.

De Arbeidsovereenkomst tussen Nederland en Turkije moet natuurlijk gevierd worden.
Turkse NGO’s en officiële kantoren in Nederland plannen verschillende festiviteiten.
Deze plannen zullen u te zijner tijd worden medegedeeld.
De datum van de ondertekening in Den Haag is 19 augustus 1964.
Vóór 19 augustus 2024 zullen op die dag en de dagen erna verschillende vieringen worden gehouden.
Maar ik zal iedereen voor zijn en alleen onze vrouwen van alle generaties nemen en de beroemde en succesvolle onder hen publiceren.

Als resultaat van lang onderzoek en studie heb ik een studie voorbereid met de titel ‘600 beroemde en succesvolle vrouwen in 60 jaar’, die KADIN MAGAZINE zal publiceren in het nummer van 15 maart-15 april.

Ebubekir Turgut, de baas van KADIN MAGAZINE, zal het natuurlijk niet alleen publiceren, maar ook een verrassingsevenement organiseren. Je zult de aankondigingen van zowel mijzelf als KADIN DERGİSİ en PLATFORM DERGİSİ over dit onderwerp zien.

COVER VAN HET ONDERZOEK DAT GEPUBLICEERD ZAL WORDEN
IN HET 15 MAART-15 APRIL NUMMER VAN KADIN MAGAZINE

Laten we nu terugkeren naar de compilatie van 60 jaar migratie:

West-Europese landen, die na de Tweede Wereldoorlog aan het herstructureren waren, vroegen om arbeidskrachten uit ons land en uit andere landen toen ze met hun eigen middelen niet aan de vraag naar arbeidskrachten konden voldoen.

De Turkse beroepsbevolking migreerde officieel voor het eerst naar West-Duitsland met de arbeidsovereenkomst die op 30 oktober 1961 werd ondertekend. Na deze arbeidsovereenkomst met West-Duitsland werden arbeidsovereenkomsten getekend met andere West-Europese landen en Australië.

Door het effect van deze arbeidsovereenkomsten vond er tussen 1961 en 1973 een intensieve arbeidsmigratie plaats van Turkije naar het buitenland. Het aantal burgers dat in het buitenland woonde nam aanzienlijk toe door gezinsherenigingen. De arbeidsmigratie na de jaren 1970 was gericht op Noord-Afrika, het Midden-Oosten, Rusland en Centraal-Azië en had een andere dynamiek. Deze migratie vond meestal plaats in de vorm van Turkse loonbedrijven die hun eigen werknemers meenamen; aangezien onze burgers niet van plan waren om zich te vestigen in de landen waar ze naartoe gingen, namen hun families niet deel aan de migratie.

MIGRATIE NAAR WEST-EUROPA

In meer dan zestig jaar sinds de ondertekening van de eerste arbeidsovereenkomst hebben onze burgers, van wie de meesten aanvankelijk de status van arbeider hadden in het kader van de arbeidsovereenkomsten, een respectabele plaats verworven in de samenlevingen waarin ze leven dankzij hun harde werk, discipline, de kenmerken die ze van de Turkse cultuur hebben meegebracht en hun buitengewone inspanningen. Vandaag zijn ze vertegenwoordigd in alle segmenten van de samenleving en op alle niveaus, zoals zakenlui, handelaars, sportlui, artiesten, politici, architecten, dokters, advocaten, ingenieurs, vakbondsleden en leerkrachten.

De arbeidsovereenkomsten die we hebben ondertekend om de regelmatige stroom van werknemers naar het buitenland te vergemakkelijken en om tegemoet te komen aan de behoeften van migrerende werknemers en werkgevers, vormen een van de keerpunten in onze recente geschiedenis. De eerste arbeidsovereenkomst die in 1961 met West-Duitsland werd ondertekend, legde de basis voor de andere arbeidsovereenkomsten die kort daarna werden ondertekend en voor de verspreiding van de Turkse beroepsbevolking over een zeer groot deel van de wereld.

Met het effect van de arbeidsovereenkomsten nam het aantal Turkse arbeidskrachten dat naar het buitenland ging geleidelijk toe tot de ‘oliecrisis’ in 1973. Na deze periode stopten de regeringen weliswaar de stroom migrantenarbeiders, maar de aanwezigheid van onze burgers in deze landen werd permanent in plaats van tijdelijk om redenen als gezinshereniging.

ARBEIDSOVEREENKOMST TURKIJE – NEDERLAND

Datum en plaats van ondertekening: 19 augustus 1964, Den Haag

HISTORISCHE FOTO: Bülent Ecevit, toenmalig minister van Arbeid, die naar Nederland kwam om de arbeidsovereenkomst tussen Nederland en Turkije te ondertekenen, kwam voor de ondertekeningsceremonie met Nederlandse ambtenaren naar het Turkse Werkkamp Ijburg in Amsterdam. Ibrahim Görmez was een van degenen die luisterden naar Bülent Ecevit, die informatie gaf aan de Turkse arbeiders voor de ondertekeningsceremonie (staand rechts).
Op deze foto rust auteursrecht van ÇaypressAjans. Mag niet worden gebruikt buiten dit nieuws.

De overeenkomst tussen Turkije en Nederland over de arbeidskrachten werd op 19 augustus 1964 in Den Haag ondertekend en trad op dezelfde datum in werking.

Volgens deze 25 artikelen tellende overeenkomst zijn beide staten, die erkennen dat het in het belang van beide landen is om de werkgelegenheid voor Turkse werknemers in Nederland te waarborgen, overeengekomen om tot een overeenkomst te komen over de werving, verzending en plaatsing van Turkse werknemers in Nederland.

Sinds 1973-1974, toen de West-Europese landen stopten met de massale werving van arbeidskrachten, zijn er geen arbeidskrachten meer naar Nederland gestuurd in het kader van bovengenoemde overeenkomst.

Bülent Ecevit, de toenmalige minister van Arbeid, die naar Nederland kwam om de arbeidsovereenkomst tussen Nederland en Turkije te ondertekenen, kwam voor de ondertekeningsceremonie met de Nederlandse autoriteiten naar het Turkse Werkkamp Ijburg in Amsterdam. İbrahim Görmez was een van degenen die luisterden naar Bülent Ecevit, die informatie gaf aan de Turkse arbeiders voor de ondertekeningsceremonie. Ibrahim Görmez, die slechts 5 maanden ervaring had in Nederland, werd later voorzitter van de Federatie van Turkse Islamitische en Culturele Verenigingen in Nederland en werd voorzitter van een Radio-Televisie Organisatie voor Turken.

Ikzelf kwam in 1967 naar Nederland na een wereldreis.

Ecevit werd vergezeld door diplomaten uit Ankara, onze ambassadeur in Den Haag en Nederlandse ministers en bureaucraten. Turks eten bereid in het werkkamp Ijburg werd met plezier gegeten tussen de liederen gepresenteerd door een muziekgroep. Daarna ging het verder naar Den Haag en werd de historische overeenkomst ondertekend.

INHOUD VAN DE OVEREENKOMST

De Regering van de Republiek Turkije en de Regering van Nederland, gelet op de vriendschapsbanden tussen beide landen en de wederzijdse behoefte aan arbeidskrachten van beide landen, en erkennende dat het in het belang van beide landen is te voorzien in de tewerkstelling van Turkse werknemers in Nederland, en verlangende een overeenkomst te bereiken inzake de werving, verzending en plaatsing van Turkse werknemers in Nederland, zijn het volgende overeengekomen.

De overeenkomst tussen beide landen is nog steeds van kracht, maar helaas negeert Nederland een aantal van de voorwaarden waaraan voldaan moet worden en voert ze niet uit. De belangrijkste daarvan is dat Turkse kinderen geen onderwijs in het Turks kunnen krijgen. Ondanks verschillende gerechtelijke uitspraken wordt hiertegen geprotesteerd door Nederland, dat zowel financieel als fysiek geen mogelijkheden biedt voor Turks onderwijs.

Na ondertekening van de overeenkomst uit 1964 zal de eerste groep Turkse werknemers die per Turkish Airlines in Nederland aankomt

ALGEMENE BEPALINGEN

Artikel 1
Het Turkse Arbeidsbureau (hierna te noemen het Turkse Arbeidsbureau) in Ankara, Turkije, is verantwoordelijk voor de werving, overplaatsing en plaatsing van Turkse werknemers in Nederland: Voor Turkije is het Turkse arbeidsbureau (hierna “het agentschap” genoemd) gemachtigd in Ankara. Voor Nederland wordt de Directie Werkgevers van het Ministerie van Sociale Zaken en Volksgezondheid (hierna “de Directie” genoemd) gemachtigd in Den Haag.

Artikel 2
1. Teneinde de bevoegde Turkse autoriteiten in staat te stellen tijdig de nodige maatregelen te nemen en aan de vraag naar werknemers te voldoen, deelt de Directie ten minste eenmaal per halfjaar aan het Agentschap de behoefte aan Turkse arbeidskrachten in de Nederlandse industrie mede, met vermelding van de bedrijfstakken en beroepen.

2. Het Agentschap stelt de Directie onverwijld in kennis van de mate waarin met de beschikbare arbeidskrachten aan de vraag kan worden voldaan.

Artikel 3
1. De Directie verstrekt aan het Agentschap alle informatie die nodig kan zijn om de werknemers te informeren over de algemene arbeidsvoorwaarden, de lonen en de levensomstandigheden.

2. De Directie verstrekt alle inlichtingen over de gemiddelde lonen en gemiddelde arbeidsduur in de verschillende sectoren van de Nederlandse industrie, over de hoogte van de op de lonen ingehouden belastingen, sociale lasten enz. en over de prijzen en levensomstandigheden in het algemeen.

3. Zo nodig worden aanvullende inlichtingen verstrekt.

Om dubbele belasting tussen de twee landen te voorkomen in 1986 werd een bilaterale overeenkomst ondertekend.

WERVING EN PLAATSING VAN WERKNEMERS

Artikel 4

1. De Directie stelt het Agentschap in kennis van de werkaanbiedingen van Nederlandse werkgevers, met inachtneming van de in artikel 2 bedoelde informatie.

2. De aanbiedingen van werk moeten de aard, de soort en de duur van het werk, het bruto- en nettoloon, de arbeidsvoorwaarden, de middelen van bestaan en andere noodzakelijke en nuttige inlichtingen volledig bevatten.

3. Wanneer een werkaanbieding gunstig is, neemt het Agentschap maatregelen om ervoor te zorgen dat de voorwaarden van de werkaanbieding en andere nuttige informatie onverwijld aan de betrokken werknemers worden medegedeeld. 70 Internationale Arbeidsovereenkomsten 61

Artikel 5

De leeftijdsgrenzen voor Turkse werknemers om in Nederland te werken zijn als volgt vastgesteld;

Voor ongeschoolde werknemers, tussen 21-35 jaar,

Voor geschoolde en gespecialiseerde werknemers, 23-45 jaar.

Deze leeftijdsgrenzen kunnen in overleg tussen de Organisatie en de Directie worden gewijzigd in geval van een verzoek om werknemers op naam of in bijzondere gevallen.

Artikel 6

1. De gezondheidsonderzoeken van de voor tewerkstelling in Nederland voorgedragen werknemers worden door de Organisatie verricht. De kandidaten worden door de Instelling onderzocht op hun beroepskwalificaties en eventuele andere bijzondere eisen die door de Directie worden gesteld.

2. Het resultaat van dit onderzoek van iedere kandidaat wordt vastgelegd op een formularium, waarvan de vorm in onderling overleg wordt vastgesteld. 3. De Organisatie ziet erop toe dat geen kandidaten worden voorgedragen van wie het strafblad niet schoon is of van wie bekend is dat zij een slecht sociaal of zedelijk gedrag vertonen.

4. De lijst van aanvaarde kandidaten en de voor elk van hen ingevulde formulieren worden door de Organisatie aan de directie toegezonden.

Artikel 7

1. De directie kan een delegatie naar Turkije zenden voor de definitieve selectie van de door de Organisatie voorgedragen kandidaten.

2. Teneinde bovengenoemde delegatie in staat te stellen haar onderzoek op toegestane en snelle wijze te verrichten, stelt de directie de delegatie de nodige ruimten en middelen ter beschikking op de gezamenlijk vast te stellen selectieplaatsen.

Artikel 8

De Directie doet de Organisatie zo spoedig mogelijk een lijst toekomen van de kandidaten die definitief zijn aanvaard.

Artikel 9

1. Voor elke definitief aanvaarde werknemer zendt de directie aan het Agentschap een arbeidsovereenkomst die in tweevoud in de Turkse en Nederlandse taal is opgesteld en door de werkgever is ondertekend volgens een onderling overeengekomen model. Deze arbeidsovereenkomst moet door de werknemer worden ondertekend vóór zijn vertrek uit Turkije.

2. De geldigheidsduur van de arbeidsovereenkomst is één jaar. In gezamenlijk overeen te komen bijzondere gevallen kan de duur van de arbeidsovereenkomst korter zijn dan een jaar, maar niet langer dan acht maanden.

Artikel 10

1. Na ontvangst van de in artikel 9 bedoelde arbeidsovereenkomst zorgt het Agentschap voor de afgifte van een paspoort aan de werknemer.

2. De werknemer dient tevens in het bezit te zijn van documenten waaruit zijn burgerlijke staat, de personen te zijnen laste en het in artikel 6, lid 3, bedoelde bewijs van goed gedrag van de rechter blijken.

Artikel 11

1. De Organisatie ziet erop toe dat de aanvaarde werknemers gereed zijn voor vertrek op de in overleg met de Directie vastgestelde data en plaatsen.

2. Het vervoer van de werknemers van de plaats van vertrek naar Nederland wordt door de Directie, na overleg met de Organisatie, geregeld en de kosten worden door de Directie rechtstreeks aan de betrokkenen betaald.

3. De kosten van het in dit artikel bedoelde vervoer komen ten laste van de werkgever. De werkgevers verplichten zich deze kosten aan de Directie te voldoen.

Artikel 12

In geval van luchtvervoer van Turkse werknemers van Turkije naar Nederland kunnen de luchtvaartmaatschappijen van beide landen aan het vervoer deelnemen.

Artikel 13

De Nederlandse werkgever kan tegen de beslissing van de Directie of het panel betreffende de arbeidsgeschiktheid van de werknemer slechts beroep instellen bij het Nederlandse Arbeidsbureau, indien de arbeidsongeschiktheid van de werknemer duidelijk vaststaat. In dergelijke gevallen trachten de Nederlandse Arbeidsbureaus de betrokkenen werk te verschaffen dat in overeenstemming is met hun beroepskwalificaties.

Artikel 14

De op naam gestelde verzoeken worden door de Directie slechts aan de Instelling doorgezonden indien zij betrekking hebben op in Nederland wonende Turkse werknemers of Turkse werknemers die betrekkingen onderhouden met in Nederland gevestigde werkgevers. De instelling beslist over het gevolg dat aan deze verzoeken wordt gegeven.

Artikel 15

1. De kosten van de eerste selectie op grond van artikel 6 komen ten laste van Turkije. Deze kosten omvatten de kosten van het medisch onderzoek en de beroepsmatige selectie, de reiskosten van de woonplaats naar de plaats van onderzoek en selectie, en de kosten van kost en inwoning van de werknemers tijdens hun verblijf op de plaats van selectie.

2. De kosten van het door de delegatie te verrichten bijzonder medisch onderzoek en de beroepsmatige selectie komen ten laste van Nederland. 3. De kosten van de werkzaamheden van de delegatie komen ten laste van Nederland.

Artikel 16

De Directie zendt aan de Turkse Ambassade in Den Haag lijsten van werknemers die in het kader van deze Overeenkomst in Nederland aankomen, met vermelding van de adressen van de werkgevers en het eerste adres van de werknemers in Nederland.

ALGEMENE ARBEIDSVOORWAARDEN

Artikel 17

1. Voor Turkse werknemers die in Nederland werken, gelden in gelijke mate de lonen (met inbegrip van betaald verlof) en arbeidsvoorwaarden, wettelijke bepalingen, collectieve arbeidsovereenkomsten, beroepsgebruiken en plaatselijke gebruiken die op Nederlandse werknemers van toepassing zijn.

2. Turkse werknemers genieten op voet van gelijkheid met Nederlandse werknemers de rechten en bescherming die Nederlandse werknemers genieten op het gebied van de toepassing van de wetten inzake veiligheid en gezondheid op het werk en huisvesting.

3. Turkse werknemers genieten de voordelen die de Nederlandse wetgeving Nederlandse werknemers biedt op het gebied van sociale zekerheid (met inbegrip van gezinsbijslagen), mits zij voldoen aan de vereisten van de wetgeving.

4. De Nederlandse autoriteiten zien erop toe dat deze bepalingen, en met name de arbeidsvoorwaarden bij aankomst van de werknemer in Nederland, worden toegepast.

5. Turkse werknemers hebben tevens het recht zich in geval van een arbeidsgeschil te wenden tot de bevoegde Nederlandse administratieve of gerechtelijke instanties onder dezelfde voorwaarden als die welke voor Nederlandse onderdanen gelden.

Artikel 18

Turkse werknemers kunnen hun volledige spaartegoeden naar Turkije overmaken overeenkomstig de in Nederland geldende bepalingen.

Artikel 19

1. De bevoegde Nederlandse autoriteiten en de Nederlandse werkgevers verlenen de Turkse werknemers alle nodige bijstand, met name gedurende de eerste periode van hun tewerkstelling, teneinde hen in staat te stellen zich aan hun nieuwe omgeving aan te passen.

2. De bevoegde autoriteiten van de Overeenkomstsluitende Partijen geven eerlijke voorlichting en steun aan de Nederlandse en Turkse sociale en religieuze organisaties en aan alle organisaties die gericht zijn op het vergemakkelijken van de aanpassing van Turkse werknemers in Nederland. Tevens wordt de samenwerking tussen bovengenoemde Turkse en Nederlandse organisaties bevorderd.

Artikel 20

1. De werknemer wiens arbeidsovereenkomst niet wordt verlengd of die niet met toestemming van de Nederlandse autoriteiten een nieuwe baan aanvaardt, moet na afloop van de arbeidsovereenkomst terugkeren naar Turkije.

2. In geval van beëindiging of verbreking van de arbeidsovereenkomst zijn de kosten van repatriëring voor rekening van de Nederlandse werkgevers. Als de arbeidsovereenkomst echter wordt verbroken als gevolg van een ernstige fout van de werknemer of als de door de werknemer aangevoerde redenen voor de verbreking niet geldig zijn; komen de terugkeerkosten voor rekening van de werknemer. Het arbeidsbureau van de regio waar de arbeidsplaats zich bevindt, is bevoegd om hierover te beslissen.

3. Indien de werknemer wiens arbeidsovereenkomst voor de eerste keer wordt verlengd zijn verlof in Turkije wil doorbrengen, komen de reiskosten heen en terug ten laste van de werkgever. Voor volgende verlengingen is er geen verplichting om de werknemers een dergelijke faciliteit te bieden.

SLOTBEPALINGEN

Artikel 21

De autoriteiten van Nederland mogen werknemers die in het kader van deze overeenkomst zijn ontvangen, om redenen van openbare orde en veiligheid aan Turkije uitleveren.

Artikel 22

1. Op verzoek van een van de overeenkomstsluitende partijen kan een Gemengde Commissie van ten hoogste drie vertegenwoordigers worden ingesteld. Elke partij kan zoveel deskundigen aanwijzen als nodig is.

2. Indien de Organisatie en de Richting geen overeenstemming kunnen bereiken over de oplossing van moeilijkheden die zich bij de tenuitvoerlegging van deze overeenkomst voordoen, tracht de Gemengde Commissie een oplossing voor deze moeilijkheden te vinden. Daarnaast kan de Gemengde Commissie aangelegenheden van algemene aard betreffende de werving en plaatsing van Turkse werknemers in Nederland behandelen. Indien nodig doet zij over de aangelegenheden die zij behandelt voorstellen aan de overeenkomstsluitende partijen.

3. De Gemengde Commissie stelt haar interne organisatie en werkwijze vast. De vergaderingen worden respectievelijk in Turkije en in Nederland gehouden.

Artikel 23

De bepalingen van dit Verdrag zijn ten aanzien van Nederland slechts van toepassing op de Europese grondgebieden van het Koninkrijk.

Artikel 24

Een Turkse vertaling van deze Overeenkomst zal door de Regering van Turkije worden voorgelegd aan de Regering van Nederland en een Vlaamse vertaling zal door de Regering van Nederland worden voorgelegd aan de Regering van Turkije.

Artikel 25

1. Deze overeenkomst treedt in werking op de datum waarop zij wordt ondertekend.

2. Deze overeenkomst is geldig tot en met 31 december 1964 en wordt geacht met een jaar te zijn verlengd, tenzij zij ten minste drie maanden vóór de vervaldatum door een der overeenkomstsluitende partijen langs diplomatieke weg wordt opgezegd. Ter bevestiging van het voorgaande hebben de bevoegde vertegenwoordigers van de overeenkomstsluitende partijen deze overeenkomst ondertekend.
Gedaan te ‘s-Gravenhage, 19 augustus 1964, in tweevoud in de Franse taal.

*********************

Den Haag, 19 augustus 1964.

Geachte Ambassadeur

Met betrekking tot de heden ondertekende Overeenkomst tussen het Koninkrijk der Nederlanden en de Republiek Turkije inzake de migratie, werving en tewerkstelling van Turkse werknemers in Nederland, heb ik de eer de volgende punten onder de aandacht van Uwe Excellentie te brengen

– A. Aangezien Nederlandse werkgevers alle transportkosten van Turkse werknemers tussen Nederland en Turkije dragen, kan Nederland uiteraard bepalen welk transportmiddel (land, zee of lucht) zal worden gebruikt en heeft het recht om vrij te kiezen welke transportbedrijven dit transport zullen verzorgen. .

– B. Het bovenstaande geldt in het bijzonder wanneer gebruik wordt gemaakt van luchtvervoer, in welk geval de regeringen van de betrokken landen de in artikel 12 bedoelde vrijheid waarborgen. In geval van moeilijkheden op dit gebied nemen beide Regeringen de nodige maatregelen en herstellen zij onverwijld de gewenste situatie.

– C. In het laatste geval handelen beide Regeringen overeenkomstig artikel 2, onder c), van de Multilaterale Overeenkomst inzake commerciële rechten met betrekking tot niet-geregelde luchtdiensten in Europa van 30 april 1956, die door beide landen is geratificeerd.

Ik zou het op prijs stellen indien u zou willen aangeven of u met het bovenstaande instemt.

Gelieve, Mijnheer de Ambassadeur, de verzekering van mijn diepste respect te aanvaarden.

(handtekening) L. DE BLOCK

Excellentie
De heer Fuat Kepenek
Buitengewoon en gevolmachtigd
Ambassadeur van de Republiek Turkije in Den Haag.