Kitabın yazarlarından biri olan Erik Jan Zürcher, Atatürk karşıtı olmasına rağmen Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nden nişan aldı. Daha sonra nişanı protesto amaçlı geri veren yazar, Amsterdam’daki işinden kovulmuştu.
Bir Dışişleri yetkilisinin de hazır bulunduğu kitap tanıtım toplantısında Hollandaca baskı sunulurken, Türkçe baskının yakında çıkacağı belirtildi.
Kitabın kapağında Erdoğan’ın fotoğrafının bulunmaması tenkitlerine verilen cevaplar…
(Yazıların Hollandacası en altta) (de Nederlandse versie van de teksten staat onderaan)
İlhan KARAÇAY derledi:
Dün, Türkiye’de yayınlanan Turizmin Sesi adlı haber portalından bir meslektaşım, Hollanda’nın İstanbul Başkonsolosluğu’nda yapılan bir kitap tanıtımı ile ilgili olarak yayınladıkları haberi bana da ayrıca göndermiş.
Sanıyorum, haberi gönderen meslektaşım, kitabı yazanlardan birinin, Atatürk karşıtı olduğu halde Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nden nişan alışına ve daha sonra da bu nişanı geri vermesine kızdığımı ve bu konuda birkaç yayın yaptığımı bilen bir meslaktaş.
Benim ağır eleştirime maruz kalan Hollandalı tarihçi adamın adı Erik Jan Zürcher. Bu adam için daha önce yazılanları, derlememin sonunda sizlere sunacağım.
Şimdi, Turizmin Sesi haber portalında yayınlanan kitap tanıtım haberini ve kitap hakkındaki diğer bilgileri sizlere sunuyorum.
EGEM KURT
İSTANBUL- Hollanda İstanbul Başkonsolosluğu, 2024 yılının ilk kültür etkinliğinde Leiden Üniversitesi Yayınlarından çıkan A Hundred Years Of Republican Turkey : History In A Hundred Fragments (Edited by Erik Jan Zürcher & Alp Yenen ) Kitabı’nın lansmanına ev sahipliği yaptı.
Hollanda İstanbul Başkonsolosu Arjen Uijterlinde ve Hollanda Enstitüsü Direktörü Fokke Gerritsen ‘in açılış konuşmalarıyla başlayan lansmana ünlü akademisyen Erik- Jan Zücher online olarak katıldı. Kitabın editörü Alp Yenen ve akademik çalışmada yer alan Umut Azak ve Çimen Günay Erkol da birer sunum ile kitabı tanıttılar. Kitap, Türkiye Cumhuriyeti hakkında ekonomi,kültür,siyaset,sanat,toplum ve toplumsal cinsiyet eşitliği konusunda uzman yazarlar tarafından oluşturulan yüz yılı içeren bir mozaik olarak ele alınmış.
Ancak davetli akademisyenlerin hatta TC Dışişleri Bakanlığı yetkilisinin de dikkatini çekerek soru sordukları konu ise kitabın kapağı oldu. Kitabın iddiası, Türkiye Cumhuriyeti’nin yüzyılından bir çok konuda kesitler vermek. Cumhuriyet tarihimizin en önemli politik kişilerinden biri olan Cumhurbaşkanımız Sn. Recep Tayyip Erdoğan kapakta yer almıyor. Ayrıca cumhuriyetin önemli bir kadın kişiliği de kapakta yer almıyor. Sorulara yanıt veren Alp Yenen, kadın konusunda kitabın içeriğinde konu olarak yer almadığını söyledi. Cumhurbaşkanı Sn. Erdoğan konusunda ise sebebini bilmediğini ve kapağa karar veren fotoğrafçının Ankara’da çarşıda kilim koleksiyonundan çektikleri içinden seçildiğini söyleyerek, belki cumhurbaşkanının olduğu kilim yok sattı, bulunmuyordu ve bu nedenle fotoğraflarda yoktu dedi. Davetlileri , açıklama gülümsetti.
Tourismexclusive ekibi olarak belirtelim ki lansmanda kitabın satışı yoktu sadece Başkonsolos Uijterlinde kitabın bir kısmını okuduğunu ve beğendiğini söyledi. Kitap ,İletişim Yayınlarından Türkçe olarak basılacak . Hatta Başkonsolos, Türkçe versiyonunda Cumhurbaşkanı Sn. Erdoğan’ın olacağını da ekledi. Kitabı merak eden Turizmisesi takipçileri yabancı yayınları satan online platformlardan ve İstanbul ‘da yabancı yayınları satan kitabevlerinden bilgi edinebilir. Kitaplar kapaklarına göre yargılanmaz ; bu nedenle okuduktan sonra daha iyi karar verilebilir; ne var ki iddialı bir çalışma olarak kadına ve en önemli politik isimlerden birine kapakta yer vermemesi eleştiri konusu oldu. Kapakta Nazım Hikmet,Deniz Gezmiş, Yılmaz Güney ,Muhsin Yazıcıoğlu ,Adnan Menderes, Turgut Özal, Mustafa Kemal Atatürk ve Hz. Ali yer alıyor ; ayrıca üç hilal ve Türkiye Cumhuriyeti Bayrağı’na yer verilmiş.
Yukarıda okuduklarınız Turizmin Sesi-Tourism Exclusive haber portalına aittir.
KİTAP
Daha önce, geçtiğimiz ekim aynında Amsterdam’da tanıtımı yapılan kitabı tam olarak okumadım ama, olumlu gerçeklerin yanında, özellikle Erik Jan Zürcher tarafından yazılmış bölümlerde, Atatürk karşıtlığı ve Türkiye Cumhuriyeti aleyhtarlığı sözleri vardır sanıyorum.
Türkiye Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, A Hundred Years Of Republican Turkey kitabı kapağında yer alan kişiler arasında olmadığına şaşırdık.
Amsterdam’da yapılan ilk tanıtım toplantısı için gönderilen duyuruda şunlar yazılıydı:
29 Ekim 2023, Türkiye Cumhuriyeti’nin yüzüncü yıl dönümünü kutluyor. Leiden Üniversitesi’nin dünyaca ünlü Türkiye Araştırmaları programından Alp Yenen ve Erik-Jan Zürcher’in editörlüğünü yaptığı Cumhuriyet Türkiye’sinin Yüz Yılı: Yüz Parçadan Bir Tarih kitabının yayımlanmasının vesilesi bu . Bu kitap, Türkiye’nin siyasi değişimler, kültürel değişimler ve toplumsal dönüşümlerle dolu geçen yüzyılına ilişkin yenilikçi bir incelemedir. Kitabın mozaik benzeri yapısı, Türkiye insanının bu büyüleyici gidişatındaki yüzlerce önemli ana ışık tutuyor. Hem akademisyenler hem de genel okuyucular için özel olarak hazırlanan bu kitap, her biri 70’in üzerinde uzmandan biri tarafından tanıtılan ve analiz edilen tarihi kaynaklardan yüz parçayı bir araya getirerek Türk Çalışmaları alanındaki araştırmaların durumuna dair bir anlık görüntü sunuyor. Türkiye’nin radikal siyasi, sosyal ve ekonomik dönüşümlerle karşı karşıya olduğu bir dönemde bu kitap, Türkiye’nin tarihini eleştirel bir gözle yeniden inceliyor. Yüzyıllık Cumhuriyet Türkiyesi , alışılmış anlatıları yapısöküme uğratırken, Türkiye’nin siyasetini, toplumunu ve kültürünü bugüne kadar şekillendiren başarıları ve mücadeleleri kabul ederek taze ve incelikli yorumlar sunuyor.
Kitabın tanıtımını Alp Yenen ve Erik-Jan Zürcher yapacak. Noa Schonmann yazarlarla röportaj yapacak ve ardından Soru-Cevap oturumunu yönetecek.
Daha sonra Fakülte Kulübü’nde içecek servisi yapılacaktır.
Konuşmacılar:
Alp Yenen, Leiden Üniversitesi Bölge Araştırmaları Enstitüsü’nde Türkiye’nin modern tarihi ve kültürü üzerine öğretim görevlisi olarak görev yapmaktadır. Esas olarak yirminci yüzyılda modern Türkiye ve Ortadoğu’nun siyasi tarihi üzerine çalışmaktadır. Osmanlı İmparatorluğu’nun sonu ve Soğuk Savaş’ın sonu gibi geçiş dönemlerindeki ulusötesi ve transgresif politikaları inceliyor.
Erik-Jan Zürcher, Leiden Üniversitesi’nde Türkiye Çalışmaları alanında emekli profesördür. Öncelikle Osmanlı İmparatorluğu’ndan Türkiye Cumhuriyeti’ne geçiş süreci ve Jön Türk kuşağının/hareketinin bu süreçteki rolüyle ilgilenmektedir. Zorunlu göç, savaş, imparatorluk mirası ve ulus inşası süreçlerini birbirine bağlayarak modern Türkiye’nin ortaya çıkışını inceliyor.
Noa Schonmann, Leiden Üniversitesi Bölge Araştırmaları Enstitüsü’nde üniversite öğretim görevlisidir. Bölgenin siyaseti ve uluslararası ilişkileri (tarih ve teori), dış politika analizi ve diplomatik tarih konularına yoğunlaşarak modern Orta Doğu çalışmaları alanında uzmanlaşmıştır. Uluslararası ilişkiler tarihçisi olarak Arap-İsrail Çatışması ve otoriter rejimler altındaki devlet-toplum ilişkileri üzerine özel araştırma ilgi alanları geliştirmiştir.
Kitabın diğer yazarı Alp Yenen, o tanıtım toplantısında şunları söylemişti:
“Editörlüğünü Erik-Jan Zürcher’le birlikte yaptığım, Cumhuriyet Türkiyesi’nin Yüz Yılı: Yüz Parçadan Bir Tarih kitabının yayınını sizlerle paylaşmaktan mutluluk duyuyorum.
Bu kitap, Türkiye’nin siyasi değişimler, kültürel değişimler ve toplumsal dönüşümlerle dolu geçen yüzyılına ilişkin yenilikçi ve çok yönlü bir incelemedir. Kitabın mozaik benzeri yapısı, Türkiye insanının bu büyüleyici gidişatındaki yüzlerce önemli ana ışık tutuyor. Hem akademisyenler hem de genel okuyucular için özel olarak hazırlanan bu kitap, her biri 70’in üzerinde uzmandan biri tarafından tanıtılan ve analiz edilen tarihi kaynaklardan yüz parçayı bir araya getirerek Türk Çalışmaları alanındaki araştırmaların durumuna dair bir anlık görüntü sunuyor. Türkiye’nin radikal siyasi, sosyal ve ekonomik dönüşümlerle karşı karşıya olduğu bir dönemde bu kitap, Türkiye’nin geçmişini ve bugününü eleştirel bir gözle yeniden inceliyor. Yüzyıllık Cumhuriyet Türkiyesi , alışılagelmiş anlatıları eleştirel bir biçimde yapısöküme uğratırken, Türkiye’nin siyasetini, toplumunu ve kültürünü bugüne kadar şekillendiren başarıları ve mücadeleleri kabul ederek taze ve incelikli yorumlar sunuyor.”
Kitabın satışını sunan, yayıncı kuruluşun reklam metninde yazılanla da şöyleydi:
Alp Yenen, Erik-Jan Zürcher Yüzyıllık Cumhuriyet Türkiyesi:Yüzlerce Parçadan Oluşan Bir Tarih
29 Ekim 2023’te Türkiye Cumhuriyeti’nin yüzüncü yıl dönümü kutlanacak. 1923’te Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşu, mağlup ve bölünmüş Osmanlı İmparatorluğu’nun halefi olarak yeni bir ulus devletin felaketle dolu ama muzaffer kuruluşuna işaret ediyor. Türkiye, bugüne kadar devam eden kriz durumu ve Avrupa ile Orta Doğu arasındaki konumu nedeniyle ilgi odağı olmaya devam ediyor. Türkiye 100 yıllık tarihinde birçok siyasi ve toplumsal dönüşüm yaşadı. İki Savaş Arası yıllardaki Kemalist kökenler, yeni bir ulusal kimlik ve laik bir ahlak sistemini kökten inşa eden kültürel reformlar ve modernizasyon projeleri ile imparatorluk sonrası toplumda otoriter bir ulus devlet inşasıyla damgasını vuruyordu. Soğuk Savaş sırasındaki çalkantılı onyıllar daha demokratik ve kültürel açıdan çeşitlilik içeren bir alan açtı, ancak hızlı sosyo-ekonomik gelişmeler ve ideolojik radikalleşme siyasi istikrarsızlığa katkıda bulundu ve bu da Türkiye’nin sivil-demokratik meseleler üzerindeki yaygın askeri vesayetini meşrulaştırdı. Soğuk Savaş sonrası Türkiye, yolsuzluk ve yoğunlaşan kimlik siyasetinin acısını çekerken, 2000’li yıllarda ulaşılan kısa süreli siyasi istikrar ve açılımın yanı sıra ekonomik büyümenin de Adalet ve Kalkınma Partisi yönetiminde yalan bir vaat olduğu ortaya çıktı. Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan altındaki çağdaş Türkiye, hükümetin otoriter politikalarından, Müslüman-Muhafazakar kaba popülizmden ve evde Müslüman-Türk milliyetçiliğine beslenen agresif bir dış politikadan kaynaklanan birçok sorundan muzdariptir. Bu cilt, siyaset, ekonomi, toplum, kültür, toplumsal cinsiyet ve sanat gibi çeşitli temalara ilişkin 100 kaynağın uzman tanıtımlarıyla yüz yıllık Cumhuriyet tarihinin tarihini sunan türünün ilk örneği olma özelliği taşıyor. Bunu yaparken bu proje, Türkiye Araştırmaları alanında önde gelen ve gelecek vaat eden akademisyenlerin rehberliğinde gerçekten çok yönlü bir tarihi anlatmakla kalmayacak, aynı zamanda okuyucularına büyüleyici bir Cumhuriyet geçmişinin seslerini duymalarına ve görüntülerini görmelerine olanak tanıyacaktır. € 69,95
Değerli Okurlarım,
Türkçesi pek yakında Türkiye’de de yayınlanması beklenen kitap hakkındaki bilgiler bu kadar.
Şimdi, kitabın yazarlarından biri olan Erik Jan Zürcher hakkında yazdıklarım ve O’nun yazdıklarından pasajlar sunuyorum. Kitabın diğer yazarını pek tanımadığım için, kendisini tenzih ederim.
Türkiye’den aldığı şeref madalyasını iade eden tarihçi Erik Jan Zürcher’in gerçek yüzü…
İlhan KARAÇAY yazdı:
Türkiye tarihi üzerine çalışmalarıyla bilinen tarihçi Erik Jan Zürcher, dönemin Dışişleri Bakanı Abdullah Gül’den aldığı ‘Şeref Madalyası’nı Türkiye’deki ‘diktatöryal yönetim’i gerekçe göstererek iade etti.
Zürcher, Türkiye tarihi üzerine yaptığı bilimsel çalışmalar nedeniyle 2005 yılında ‘Yüksek Şeref Madalyası’na layık görülmüştü. Dönemin Türkiye büyükelçisi Tacan İldem’in elinden madalyayı alan Zürcher, Türkiye’nin Avrupa Birliği’ne (AB) giderek daha çok yaklaştığını söylemişti.
Erik Jan Zürcher ‘Yüksek Şeref Madalyası’nı, 2005’tek Lahey Büyükelçimiz Tacan
İldem’den almıştı
Ne var ki, aynı Erik Jan Zürcher, Türkiye’nin kendisine cömertçe vermiş olduğu o madalyayı geri iade ettiğini açıklayarak ortalığı karıştırdı.
Hollanda’nın önde gelen gazetelerinden NRC’nin internet sitesinde bir yazı kaleme alarak iade gerekçelerini açıklayan Zürcher şöyle yazdı: “Siyasetin, yargının, medyanın, üniversitelerin ve yurttaşların – her ne kadar Avrupa’da yaşıyor olsalar da – fiili bir diktatörün oyuncağı haline geldiler ve onun çevresindeki zümreler haline geldiler. Temel özgürlüklerin ve yasaların gerçekte var olmadığı bir noktada, böyle bir ülke artık Avrupalı değildir”.
‘AB’YE ÜYELİK MÜMKÜN OLMAYABİLİR
12 yıl önce üyelik sürecinin Türkiye’yi AB’ye yakınlaştıracağı öngörüsünde yanıldığını ve Türkiye’deki seküler yurttaşların uyarılarına kulak asmadığını belirten Hollandalı tarihçi, “Türkiye Avrupa’ya doğru ilerlemedi, Avrupa’nın çok uzağında. Üyelik mümkün olmayabilir” dedi.
‘AKP 10 SEÇİMLE DİKTATORYAL YÖNETİME
Yazısında ‘Bu suça ortak olmayacağız’ başlıklı bildiriye imza attıkları için haklarında ‘cadı avı’ başlatılan akademisyenleri ve çözüm sürecinin ‘buzdolabına kaldırılmasını’ hatırlatan Zürcher, AKP’nin kazandığı 10 seçimle gelinen noktayı ‘diktatoryal yönetim’ diye niteledi.
‘İMAM BULMAK DAHA KOLAY
Zürcher, Türkiye’de İslami değerlerin yükselişine de değindi ve “AKP, gücünü toplumda giderek belirleyici olan İslami norm ve değerlerin yayılması için kullanmıştı. Şimdi birçok yerde imam bulmak, alkol satan bir yer bulmaktan daha kolay.” diye yazdı.
Zürcher’in konuyla ilgili Hollandaca yazısını altta bulacaksınız.
Erik Jan Zürcher’e Türk devleti tarafından ödül verilmesini ilk kınayanlardan biri bendim. Hollanda medyasında dikkatle izlediğim Zürcher’in, Türkler ile birlikteyken Türk hayranı gibi konuştuğunu, Hollandalılar ile birlikteyken ise düşmanca konuştuğunu fark etmiştim.
Bu konuda kısa bir anımı anlatacağım: Mersin’de Soli Tesisleri’nde tatildeydim. Orada bir çift ile tanışmıştım. Çift ile sohbet ederken, “Kızımız Hollanda’ya gidecek. Orada Atatürk hayranı bir Hollandalı dostumuz var” demişlerdi. Ben de, ‘Kimdir bu Atatürk hayranı Hollandalı?’ diye sorduğum zaman, Erik Jan Zürcher adını zikrettiler. Bunun üzerine, ‘O adam kesinlikle Atatürk hayranı değildir. Sizi aldatmış’ demiştim.
Şimdi o saptamamda ne kadar haklı olduğumu öğrenmiş oldum.
Erik Jan Zürcher’in ödülü geri verirken yaptığı açıklama.
“On yılı aşkın bir süre önce, dönemin Dışişleri Bakanı Abdullah Gül’den Türkiye Cumhuriyeti Yüksek İmtiyaz Madalyası aldım. Bir diploma ve dev bir altın madalyadan oluşan bu ödül bana Lahey’deki büyükelçilikte törenle takdim edildi. Madalyayı, önceki yıllarda Hollandalı siyasetçileri ve Hollanda kamuoyunu Türkiye konusunda eğitmek için gösterdiğim çabalara borçluydum.
2002-2004 yılları arasında Türkiye’nin AB’ye katılma çabaları hız kazanmıştı. Başbakan Erdoğan’ın yeni Adalet ve Kalkınma Partisi hükümeti, Türkiye’yi bir Avrupa ülkesi haline getirecek demokratik reformlar konusunda ciddiydi. İktidarının ilk iki yılında Türk parlamentosu, büyük çoğunluğu 1980 askeri darbesinin mirası olan otoriter, ordu ağırlıklı devleti ortadan kaldırmayı amaçlayan 300’den fazla yasa geçirdi. Ödül olarak AB, Aralık 2004’te birkaç nihai talebin karşılanması halinde katılım müzakerelerine başlamayı kabul etti. Ekim 2005’te nihayet müzakerelere başlandı.
O yıllarda benim katkım – diğerlerinin yanı sıra Hükümet Politikaları Bilim Konseyi için hazırladığım bir raporda – Türkiye’nin Avrupa’nın bir parçası olabileceğini çünkü Avrupa ile ortak bir tarihi paylaştığını (ne de olsa eski Osmanlı İmparatorluğu’nun ağırlık merkezi yüzlerce yıldır güneydoğu Avrupa’daydı); Türklerin yüzde 98’inin Müslüman olmasının bir engel teşkil etmemesi gerektiğini çünkü İslam’ın da Avrupa tarihinin bir parçası olduğunu ve dahası laik devletin Türkiye’de kök saldığını savunmaktan ibaretti. Türkiye’nin AB üyeliğini savundum çünkü Avrupa’nın Orta Doğu ve Kafkasya’daki çıkarlarını ancak Türkiye ile birlikte etkin bir şekilde savunabileceğini düşünüyordum.
On yıl sonra bile bu argümanlarda yanlış bir şey yok. Ancak tamamen yanıldığım nokta, katılım sürecinin Türkiye’nin demokratik güçlerini güçlendireceği ve hukukun üstünlüğünün gelişimini geri döndürülemez hale getireceği yönündeki beklentimdi. Laik Türklerin, Erdoğan’ın AB’yi ve katılım sürecini iç düşmanlarını bertaraf etmek ve İslam’ın toplumdaki rolünü giderek aşındırmak için kullandığı yönündeki uyarılarını dar görüşlü korkutmalar olarak değerlendirdim. Ama ben yanıldım ve onlar haklıydı. Erdoğan ve partisinin kazandığı 10’dan fazla seçimin ardından geldiğimiz noktaya bakın.”
CEZMİ DOĞANER’İN TEPKİSİ
Hollanda’da sosyal, kültürel ve siyasi çalışmaları ile ön safhada yer alan Cezmi Doğaner, Erik Zürcher’e ödül verilmesinden sonra yaptığı açıklamada ve Zürcher’e yazdığı mektuplarda şunları belirtmişti:
Cezmi Doğaner
Sayın Zürcher,
Hollanda Yazılı ve sözlü basın yayın organlarında, “Türkiye etnik temizlik üzerine kurulumuş, ırkçı bir devlettir” diyorsunuz.
Türkiye’nin etnik temel üzerine kurulmadığını siz herkesden daha iyi biliryorsunuz.
Birçok ülkelerde olduğu gibi Türkiye’de bazı etnik sorunlar bulunabilir. Bunlara demokratik ve insani yollardan çözümler aranması doğaldır ve çok yerindedir.
Ancak, böyle çözümler aranırken, Türkiye’nin ve Türk ulusunun din, mezhep ve etnik esaslara göre bölünmesi eğilimini yansıtan, veya Türk ulusunun birliğine gölge düşüren görüşlere katılamayız. CDA’lı Avrupa Parlementosu üyesi Camile Eurlings “Türkiye’ de 26 etnik grup var ve 26 bölgeye ayrılmalı”, diyor.
Osmanlı Devleti sona ererken, Türkiye ve Türk ulusu, emperyalist güçlerce yapay biçimde bölünmek istenmiştir ve bu istek, işgal devletlerinin baskısı altında padişah adına imzalanan Sevr Antlaşmasının temel unsurlarından birini oluşturmuştur. Fakat Türk ulusunun, etnik ayırım gözetmeksizin, birlik içinde başarıya ulaştırdığı Kurtuluş Savaşı sonunda, bu Antlaşma feshedilmiş ve onun yerini, Türk ulusunun birliği ve Türkiye’nin bütünlüğü ve bağımsızlığı temeline dayanan Lozan Antlaşması almıştır.
Bu antlaşmanın ruhuna uygun olarak Atatürk Devriminin Türkiye’de oluşturduğu çağdaş ve anti-ırkçı ulus kavramına göre, “Türk” deyimi, bir ırkın veya etnik grubun değil, tümüyle bir ulusun, Türkiye’de yaşayan ulusun adıdır. Bunun açık kanıtı:Atatürk “Türk Cumhuriyeti” yerine ; “Türkiye Cumhuriyeti” demiş.
Halkımız bağımsızlık, ulusal birlik ve ülke bütünlüğü üzerine çok duyarlıdır. Ülkemizin tarihsel süreç içinde bütünleşmiş halkını, ırk, dil, din veya mezhep ayrılıklarına göre bölünmüş veya bölünebilinir sayamayız veya bölme çabası içinde bulunanlarla, ya da böyle bir çaba içinde bulunanları onaylayıp destekleyenlerle, bir arada olamayız.
Türkiye, bazı emperyalist güçlerin, “böl ve yönet” veya “böl ve sömür” stratejisini uyguladıkları bir bölgenin en duyarlı noktasındadır. Bilmeden veya herhangi bir kötü niyet beslemeden de olsa, bu emperyalist oyunlarına kapılanlarla işbirliği yapamayız. Bundan, en çok, Türk ulusundan ayrı bir unsurmuş gibi gösterilmek istenen yurttaşlarımız tedirgin olmaktadırlar.
Türk Sosyal demokratları olarak, bizler, sağcı ırkçılığa olduğu kadar, solcu veya sol görünümlü ırkçılığa da karşıyız.
Türkiye Tarihinde Geçiş Dönemi (1908-1928) adlı kitabınızda , o döneme ait Hollanda devlet arşivlerini çok iyi incelemişsiniz.
Özellikle arşivlerde “Ermeni iddiaları” ve “Sözde Soykırımı” üzerine yazılanları yazmamışsınız.
Tarihe , kendinize karşı dürüst olmak ve kalmak istiyorsanız o belgelerde neler yazılı olduğunu lütfen yazınız.
Bizde biliyoruz ki; sizin iddalarınız tarihle çelişecektir.
Osmanlı döneminde (1915) Ermeni tehcir inde hatalı ve görevini yapmayanlar yargılandılar; bazıları idam edildi, bazıları hapis cezası aldı.
1919-1921 de, Malta da İngiltere’nin istediği üzerine, Ermeni iddiaları için Uluslararası Mahkeme yapıldı. O dönemin sorumluları yargılandılar ve beraat ettiler.
Ülke işgal edilmiş, devlet yok.
Lozan da yeni Türkiye devleti kuruldu.
Bir dönem böylece kapandı. Siz bir dönemi önyargılı ve sömürgeci anlayışınızla yargılamak istemenizi anlamıyorum. Hangi bilgi ve belgeyle “Soykırımı olmuştur”, “Türkler bunu kabul etmeli”, diyorsunuz?
Buyurun arşivlerinizi kendiniz açıklayınız.
Başarı dileklerimle selam ve saygılar sunarım.
Cezmi Doğaner.
İŞİNDEN KOVULARAK SABIKALI DURUMA DÜŞMÜŞTÜ
Erik Jan Zürcher’in ‘sabıkalılığı’ sadece benim nezdimde değil.
Amsterdam’daki Uluslararası Tarih Enstitüsü’nün müdürlüğünü yaparken yapmış olduğu usulsüzlükler nedeniyle kovulmak ile de sabıkalı oldu.
28 Şubat 2008’de müdürlüğe başlayan ve 11 Temmuz 2013’te kovulan Zürcher’in, işe başlayışını bildiren ve daha sonra da kovuluşunu anlatan Hollanda gazetelerinde yayınlananları sizlere sunuyorum.
Erik-Jan Zürcher Uluslararası Sosyal Tarih Enstitüsü’nün yeni direktörü oldu.
28 Şubat 2008
Erik-Jan Zürcher 1 Nisan’dan itibaren Amsterdam’daki Uluslararası Sosyal Tarih Enstitüsü’nün (IISG) yeni direktörü olacak. Zürcher, haftada bir gün Leiden Üniversitesi’nde Türk dilleri ve kültürleri profesörü olarak çalışmaya devam edecek.
Zürcher 1993 yılından bu yana Amsterdam Üniversitesi’nde olağanüstü profesör olarak görev yapmaktadır. Leiden’de Türkçe, Arapça, Farsça ve modern tarih eğitimi almıştır. Zürcher 1990’larda IISH’de uluslararası bir Türk arşivleri ve süreli yayınlar koleksiyonu oluşturdu ve burada bir dizi araştırma projesi başlattı.
Zürcher IISG’den kovuldu
11 Temmuz 2013
Profesör Erik-Jan Zürcher, 1 Nisan 2008’den bu yana direktörlüğünü yürüttüğü Uluslararası Sosyal Tarih Enstitüsü’nden (IISG) kovuldu. Bundan önce enstitünün Türk koleksiyonunu kurmuş ve koleksiyon parçalarını toplamıştı. Bunu yaparken, Türkiye’den siyasi olarak aktif sendikacıları kullanarak parçaları topladığı için çok eleştirildi. Zürcher’in liderliğinde, siyasi olarak aktif Türk sendika yetkililerinden oluşan bu grup IISH için materyal topladı.
Anlaşıldığı üzere, siyasi olarak aktif olan bu sendika üyelerinin hepsi (aşırı) solcuydu ve bu da IISH’in Türkiye koleksiyonunu siyasi olarak çok renkli hale getirdi. Bu da koleksiyonun Türkiye’deki siyasi durumun gerçekçi bir yansıması olmaktan ziyade sola vurgu yapan bir koleksiyon olmasını sağladı. Bu durum diğer koleksiyonlar için de geçerlidir, örneğin Marx ve Engels’in orijinal el yazması eserleri Amsterdam’daki IISH’de bulunmaktadır. Yurtdışında ise IISH sosyalist akademisyenlerin kalesi olarak biliniyor.
Bu arada Zürcher, Vakıf Yönetimi Uluslararası Sosyal Tarih Enstitüsü’nün 2 Mayıs 1994’te Amsterdam Üniversitesi’nde ‘Osmanlı İmparatorluğu ve Türkiye Cumhuriyeti’nin modern tarihi’ alanında bir kürsü kurduğu aynı IISG tarafından profesör yapıldı. Kendisine bu görev, IISH’deki Türk koleksiyonunu oluşturduktan sonra verildi.
Eleştirmenlere göre bu atama IISG’nin bir lütfuydu. Sonuç olarak Zürcher zaman zaman kayırmacılıkla suçlanmıştır.
Daha sonra Zürcher ile IISG arasında bir anlaşmazlık ortaya çıkmış ve IISG “IISG’nin önümüzdeki dönemde Zürcher’den farklı yetkinlikler gerektiren çeşitli alanlarda önemli sorunları çözmesi gerektiğini” bildirmiştir. Bu da IISG’nin Zürcher döneminde kötü yönetildiği şüphesini uyandırmaktadır. Bir başka eleştiri de genç araştırmacıların azlığıydı; eleştirmenler bunun Zürcher’in çok katı ve esnek olmamasından ve yeni ortaya çıkan araştırmacılar tarafından tehdit edildiğini hissetmesinden kaynaklandığını söylüyor. Zürcher’in, öğrencilerinin farklı görüşlere sahip olmaları ya da Zürcher’i eleştirmeleri halinde diğer öğrencilerle etkileşime girmelerini yasakladığı bilinmektedir.
Bu durum, Sovyetler Birliği gibi eski komünist partilerin parti liderlerinin yaş ortalamasının 60’ın üzerinde (hatta çoğunlukla 70 civarında) olduğu ve aynı zamanda sert bir el ile yönetildikleri parti liderliklerini anımsatmaktadır. Zürcher’in kendisi de IISG’nin koleksiyonuna yaptığı vurgu nedeniyle IISG tarafından uzaklaştırıldığını hissediyor ve IISG’yi artık bir “araştırma enstitüsü” olarak sunmuyor çünkü araştırma yapmıyor. Eleştirmenlere göre Zürcher hala kibir ve gevşeklik nedeniyle araştırma yapmayı reddediyordu.
Zürcher beş yıllığına atanmasına rağmen, görev süresini tamamlamasına fırsat verilmedi ve derhal istifa etmek zorunda bırakıldı. Böylece görev süresini tamamlamadı ve Amsterdam’daki Uluslararası Sosyal Tarih Enstitüsü’nün direktörlüğünden planlanandan altı ay önce ayrıldı.
************************
DE ONBEKENDE ASPECTEN VAN DE AUTEUR VAN HET BOEK GETITELD “HONDERD JAAR REPUBLIKEINS TURKIJE: EEN GESCHIEDENIS IN HONDERD STUKJES”, DAT WERD GEÏNTRODUCEERD OP HET CONSULAAT-GENERAAL VAN ISTANBUL…
* Erik Jan Zürcher, een van de auteurs van het boek, ontving een insigne van de Republiek Turkije ondanks dat hij anti-Atatürk was. De auteur, die de onderscheiding later uit protest teruggaf, werd ontslagen uit zijn baan in Amsterdam.
*Bij de lancering van het boek, waar ook een ambtenaar van Buitenlandse Zaken aanwezig was, werd de Nederlandse editie gepresenteerd en werd gezegd dat de Turkse editie binnenkort zou verschijnen.
*De antwoorden op de kritiek over de afwezigheid van Erdoğan’s foto op de cover van het boek…
Samengesteld door İlhan KARAÇAY:
Gisteren stuurde een collega van mij van het Turkse nieuwsportaal Turizmin Sesi mij een nieuwsbericht over een boekpresentatie die werd gehouden op het Consulaat-Generaal van Nederland in Istanbul.
Ik denk dat de collega die mij het nieuws stuurde een collega is die weet dat ik boos ben over het feit dat een van de auteurs van het boek, die anti-Atatürk is, een eerbetoon heeft ontvangen van de Republiek Turkije en deze eer later heeft teruggegeven, en dat ik verschillende publicaties over dit onderwerp heb gepubliceerd.
De naam van de Nederlandse historicus die mijn zware kritiek te verduren kreeg is Erik Jan Zürcher. Wat ik over deze man heb geschreven, zal ik aan het eind van mijn recensie presenteren.
Nu presenteer ik jullie het boekpromotie nieuws gepubliceerd in het nieuwsportaal Turizmin Sesi en andere informatie over het boek.
EGEM KURT
ISTANBUL- Het consulaat-generaal van Nederland in Istanbul organiseerde het eerste culturele evenement van 2024 met de publicatie van A Hundred Years Of Republican Turkey : History In A Hundred Fragments (Edited by Erik Jan Zürcher & Alp Yenen), uitgegeven door Leiden University Press.
Bekend academicus Erik Jan Zürcher woonde de lancering online bij, die begon met de openingstoespraken van Arjen Uijterlinde, Consul-Generaal van Nederland in Istanbul en Fokke Gerritsen, Directeur van het Nederlands Instituut. Alp Yenen, de redacteur van het boek, en Umut Azak en Çimen Günay Erkol, die deelnamen aan de academische studie, introduceerden het boek ook met een presentatie. Het boek is een mozaïek van honderd jaar Republiek Turkije, gemaakt door auteurs die gespecialiseerd zijn in economie, cultuur, politiek, kunst, maatschappij en gendergelijkheid.
Het was echter de omslag van het boek die de aandacht trok van de uitgenodigde academici en zelfs van de ambtenaar van het Turkse ministerie van Buitenlandse Zaken. De claim van het boek is dat het dwarsdoorsneden geeft uit de eeuw van de Republiek Turkije over vele onderwerpen. Onze president Recep Tayyip Erdoğan, een van de belangrijkste politieke figuren in de geschiedenis van de Republiek, staat niet op de cover. Recep Tayyip Erdoğan staat niet op de cover. Ook een belangrijke vrouwelijke persoonlijkheid van de republiek staat niet op de cover. In antwoord op vragen zei Alp Yenen dat vrouwen geen onderwerp zijn in de inhoud van het boek. Wat betreft president Mr. Erdoğan, zei hij dat hij de reden niet wist en dat de fotograaf die de cover heeft gekozen uit de collectie tapijten in de bazaar in Ankara. Hij zei dat het tapijt met de president misschien uitverkocht was, dat het niet beschikbaar was en daarom dat het niet op de foto’s stond. De gasten glimlachten om de uitleg.
Als Tourismexclusive team moet worden opgemerkt dat er geen verkoop van het boek was bij de lancering, alleen Consul-Generaal Uijterlinde zei dat hij een deel van het boek had gelezen en het mooi vond. Het boek zal in het Turks worden gepubliceerd door İletişim Publications. De Consul-Generaal voegde er zelfs aan toe dat in de Turkse versie President Mr. Hij voegde er ook aan toe dat president Erdogan in de Turkse versie zal voorkomen. Volgers van Turizmisesi die nieuwsgierig zijn naar het boek kunnen informatie krijgen van online platforms die buitenlandse publicaties verkopen en boekwinkels die buitenlandse publicaties verkopen in Istanbul. Boeken worden niet beoordeeld op hun omslag; daarom kan er na het lezen een betere beslissing worden genomen; als ambitieus werk werd het echter bekritiseerd omdat er geen vrouwen en een van de belangrijkste politieke figuren op de omslag staan. Nazım Hikmet, Deniz Gezmiş, Yılmaz Güney, Muhsin Yazıcıoğlu, Adnan Menderes, Turgut Özal, Mustafa Kemal Atatürk en Hz. Ali staan op de omslag; de drie sikkels en de vlag van de Republiek Turkije zijn ook opgenomen.
Wat je hierboven leest behoort tot Turizmin Sesi-Tourism Exclusive nieuwsportaal.
BOEK
Ik heb het boek, dat afgelopen oktober in Amsterdam werd gelanceerd, niet gelezen, maar ik geloof dat er, naast de positieve feiten, een aantal anti-Atatürk en anti-Turkse Republiek uitspraken in staan, vooral in de hoofdstukken geschreven door Erik Jan Zürcher.
Het verbaasde ons dat de Turkse president Recep Tayyip Erdoğan niet op de cover van Honderd jaar republikeins Turkije stond.
In de aankondiging van de eerste presentatiebijeenkomst in Amsterdam stond het volgende:
Op 29 oktober 2023 is het honderd jaar geleden dat de Republiek Turkije werd opgericht. Honderd jaar republikeins Turkije, onder redactie van Alp Yenen en Erik-Jan Zürcher van de wereldberoemde opleiding Turkse Studies van de Universiteit Leiden: A History in One Hundred Fragments, onder redactie van Alp Yenen en Erik-Jan Zürcher van het wereldberoemde Turkish Studies programma van de Universiteit Leiden. Dit boek is een innovatief onderzoek naar de laatste eeuw van Turkije, een eeuw van politieke veranderingen, culturele verschuivingen en sociale transformaties. De mozaïekachtige structuur van het boek werpt licht op honderden belangrijke momenten in dit fascinerende traject van het Turkse volk. Op maat gemaakt voor zowel geleerden als algemene lezers, biedt dit boek een momentopname van de stand van het onderzoek op het gebied van Turkse Studies, door het samenbrengen van honderd stukken uit historische bronnen, elk ingeleid en geanalyseerd door een van de meer dan 70 experts. In een tijd waarin Turkije geconfronteerd wordt met radicale politieke, sociale en economische transformaties, wordt in dit boek de geschiedenis van Turkije opnieuw kritisch onder de loep genomen. Honderd jaar republikeins Turkije deconstrueert conventionele verhalen en biedt frisse en genuanceerde interpretaties, met erkenning van de successen en strijd die de politiek, samenleving en cultuur van Turkije tot op heden hebben gevormd.
Het boek wordt ingeleid door Alp Yenen en Erik-Jan Zürcher. Noa Schonmann zal de auteurs interviewen en daarna een vraag- en antwoordsessie leiden.
Na afloop worden er verfrissingen geserveerd in de Faculty Club.
Over de sprekers
Alp Yenen is docent moderne geschiedenis en cultuur van Turkije aan het Instituut voor Regionale Studies van de Universiteit Leiden. Hij werkt voornamelijk aan de politieke geschiedenis van het moderne Turkije en het Midden-Oosten in de twintigste eeuw. Hij analyseert transnationale en transgressieve politiek in overgangsperioden zoals het einde van het Ottomaanse Rijk en het einde van de Koude Oorlog.
Erik-Jan Zürcher is emeritus hoogleraar Turkse studies aan de Universiteit Leiden. Hij is vooral geïnteresseerd in de overgang van het Ottomaanse Rijk naar de Turkse Republiek en de rol van de Jong-Turkse generatie/beweging in dit proces. Hij analyseert het ontstaan van het moderne Turkije door de processen van gedwongen migratie, oorlog, imperiale erfenis en natievorming met elkaar in verband te brengen.
Noa Schonmann is universitair docent aan het Instituut voor Regionale Studies van de Universiteit Leiden. Ze is gespecialiseerd in moderne studies van het Midden-Oosten en richt zich op de politiek en internationale betrekkingen van de regio (geschiedenis en theorie), analyse van buitenlands beleid en diplomatieke geschiedenis. Als historicus van de internationale betrekkingen heeft hij speciale onderzoeksinteresses ontwikkeld in het Arabisch-Israëlische conflict en staats-samenlevingsrelaties onder autoritaire regimes.
Alp Yenen, de co-auteur van het boek, had het volgende te zeggen op die publiciteitsbijeenkomst:
“Ik ben verheugd u deelgenoot te maken van de publicatie van het boek Honderd jaar republikeins Turkije: A History from a Hundred Fragments, dat ik samen met Erik-Jan Zürcher heb geredigeerd, met u te delen.
Dit boek is een innovatieve en veelzijdige studie van de laatste eeuw van Turkije, een eeuw van politieke veranderingen, culturele verschuivingen en sociale transformaties. De mozaïekachtige structuur van het boek werpt licht op honderden belangrijke momenten in dit fascinerende traject van het Turkse volk. Op maat gemaakt voor zowel geleerden als algemene lezers, biedt het een momentopname van de stand van het onderzoek op het gebied van Turkse Studies, door honderd stukken uit historische bronnen samen te brengen, elk ingeleid en geanalyseerd door een van de meer dan 70 experts. In een tijd waarin Turkije geconfronteerd wordt met radicale politieke, sociale en economische transformaties, onderzoekt dit boek kritisch het verleden en heden van Turkije. Een eeuw republikeins Turkije deconstrueert op kritische wijze conventionele verhalen en biedt frisse en genuanceerde interpretaties, met erkenning van de successen en strijd die de politiek, samenleving en cultuur van Turkije tot op heden hebben gevormd.”
De tekst van de advertentie van de uitgeverij die het boek te koop aanbiedt luidt als volgt:
Alp Yenen, Erik-Jan Zürcher Honderd jaar republikeins Turkije: een geschiedenis in honderden fragmenten
Op 29 oktober 2023 is het honderd jaar geleden dat de Turkse Republiek werd opgericht. De oprichting van de Turkse Republiek in 1923 markeert de rampzalige maar triomfantelijke oprichting van een nieuwe natiestaat als opvolger van het verslagen en verdeelde Ottomaanse Rijk. Tot op de dag van vandaag staat Turkije in het middelpunt van de belangstelling vanwege de voortdurende crisissituatie en de ligging tussen Europa en het Midden-Oosten. In zijn 100-jarige geschiedenis heeft Turkije veel politieke en sociale transformaties doorgemaakt. De kemalistische oorsprong in het interbellum werd gekenmerkt door de opbouw van een autoritaire natiestaat in een postimperiale samenleving, met culturele hervormingen en moderniseringsprojecten die radicaal een nieuwe nationale identiteit en een seculier ethos creëerden. De turbulente decennia tijdens de Koude Oorlog openden een meer democratische en cultureel diverse ruimte, maar snelle sociaaleconomische ontwikkelingen en ideologische radicalisering droegen bij aan de politieke instabiliteit, die op zijn beurt de alomtegenwoordige militaire voogdij van Turkije over civiel-democratische aangelegenheden legitimeerde. Terwijl het Turkije van na de Koude Oorlog leed onder corruptie en een intensievere identiteitspolitiek, bleken de kortstondige politieke stabiliteit en openheid die in de jaren 2000 werden bereikt, evenals de economische groei, een valse belofte onder de Partij voor Rechtvaardigheid en Ontwikkeling. Het hedendaagse Turkije onder president Recep Tayyip Erdoğan kampt met veel problemen die voortkomen uit het autoritaire beleid van de regering, het vulgaire moslimconservatieve populisme en een agressief buitenlands beleid dat wordt gevoed door het moslim-Turkse nationalisme in eigen land. Dit volume is het eerste in zijn soort dat een geschiedenis van honderd jaar Republikeinse geschiedenis presenteert met deskundige inleidingen op 100 bronnen over een verscheidenheid aan thema’s zoals politiek, economie, maatschappij, cultuur, gender en kunst. Op deze manier zal dit project niet alleen een veelzijdige geschiedenis vertellen onder leiding van vooraanstaande en opkomende wetenschappers op het gebied van Turkse studies, maar zal het de lezers ook in staat stellen om de geluiden te horen en de bezienswaardigheden te zien van een fascinerend Republikeins verleden. € 69,95
*********************
Beste lezers
Dit is alle informatie over het boek, waarvan de Turkse versie naar verwachting binnenkort in Turkije zal verschijnen.
Ik zal nu presenteren wat ik heb geschreven over Erik Jan Zürcher, een van de auteurs van het boek, en passages uit zijn geschriften. Omdat ik de andere auteur van het boek niet zo goed ken, zal ik hem sparen.
Erik Jan Zürcher, historicus die zijn eremedaille uit Turkije teruggaf het echte gezicht
door: İlhan KARAÇAY
Erik Jan Zürcher, een historicus die bekend staat om zijn werken over de geschiedenis van Turkije, heeft de ‘Medal of Honour’ die hij ontving van toenmalig minister van Buitenlandse Zaken Abdullah Gül teruggegeven, onder verwijzing naar het ‘dictatoriale bewind’ in Turkije.
Zürcher had in 2005 de ‘High Medal of Honour’ gekregen voor zijn wetenschappelijke studies over de geschiedenis van Turkije. Toen Zürcher de medaille ontving uit handen van Tacan İldem, de toenmalige Turkse ambassadeur, zei hij dat Turkije steeds dichter bij de Europese Unie (EU) kwam.
Erik Jan Zürcher ontving de ‘Hoge eremedaille’ van onze ambassadeur in Den Haag Tacan İldem in 2005. Hij nam het aan van Ildem.
Dezelfde Erik Jan Zürcher veroorzaakte echter opschudding door aan te kondigen dat hij de medaille die Turkije hem genereus had gegeven, had teruggegeven.
Zürcher schreef een artikel op de website van NRC, een van de toonaangevende kranten in Nederland, waarin hij de redenen voor de teruggave als volgt toelichtte “De politiek, de rechterlijke macht, de media, de universiteiten en de burgers – ook al wonen ze in Europa – zijn de speelbal geworden van een de facto dictator en zijn inner circle. Op het punt waar fundamentele vrijheden en wetten niet meer bestaan, is zo’n land niet langer Europees”.
EU-LIDMAATSCHAP MISSCHIEN NIET MOGELIJK
12 jaar geleden zei de Nederlandse historicus dat hij zich vergist had in zijn voorspelling dat het toetredingsproces Turkije dichter bij de EU zou brengen en dat hij geen acht had geslagen op de waarschuwingen van seculiere burgers in Turkije: “Turkije is niet opgeschoven naar Europa, het is ver weg van Europa. Lidmaatschap is misschien niet mogelijk.”
‘AKP NAAR DICTATORIAAL BEWIND MET 10 VERKIEZINGEN
In zijn artikel herinnerde Zürcher aan de academici die het slachtoffer werden van een ‘heksenjacht’ omdat ze de petitie met de titel ‘We will not be a party to this crime’ hadden ondertekend en aan de ‘koeling’ van het oplossingsproces, en omschreef het punt dat bereikt is met de 10 verkiezingen die de AKP heeft gewonnen als ‘dictatoriaal bewind’.
HET IS MAKKELIJKER OM EEN IMAM TE VINDEN
Zürcher verwees ook naar de opkomst van islamitische waarden in Turkije en schreef: “De AKP heeft haar macht gebruikt om islamitische normen en waarden te verspreiden, die de samenleving steeds meer kenmerken. Op veel plaatsen is het nu makkelijker om een imam te vinden dan een plek waar alcohol wordt verkocht.”
***********************************
Ik was een van de eersten die de onderscheiding van de Turkse staat aan Erik Jan Zürcher veroordeelde. Het was mij opgevallen dat Zürcher, die ik nauwlettend volgde in de Nederlandse media, als een Turkofiel sprak als hij met Turken omging en vijandig sprak als hij met Nederlanders omging.
Ik zal hier een kort verhaal over vertellen: Ik was op vakantie in de Soli faciliteiten in Mersin. Ik ontmoette daar een echtpaar. Terwijl ik met het echtpaar aan het kletsen was, zeiden ze: “Onze dochter gaat naar Nederland. We hebben daar een Nederlandse vriend die Atatürk bewondert”. Toen ik vroeg: “Wie is die Nederlander die Atatürk bewondert?”, noemden ze de naam Erik Jan Zürcher. Daarop zei ik: ‘Die man is zeker geen fan van Atatürk. Hij heeft jullie misleid.
Nu heb ik geleerd hoezeer ik gelijk had in die beoordeling.
REACTIE VAN CEZMİ DOĞANER
Cezmi Doğaner, die voorop loopt met zijn sociale, culturele en politieke activiteiten in Nederland, verklaarde het volgende in zijn verklaring na de toekenning aan Erik Zürcher en in zijn brieven aan Zürcher
Geachte meneer Zürcher,
Ik wilde op uw uitspraken reageren waarin u zegt dat “De oprichting van de Republiek van Turkije op etnische zuiveringen gestoeld is”, en in verlengde daarvan labelt u Turkije als een ” nationalistische staat”.
U weet echter als geen ander dat dit niet het geval is.
Turkije heeft verschillende etnische groeperingen en ook de problemen die daaruit voortvloeien, zoals het in ieder land het geval is. Deze problemen moeten langs de democratische en humanistische wegen opgelost worden. In dit streven kunnen wij ons niet scharen aan de zijde van de mensen die de oplossing in de verdeeldheid van de Turkse Staat in verschillende etnische groeperingen zoeken en daarmee de eenheid van het volk in gevaar brengen, zoals de mensen als CDA Europarlementariër Camile Eurlings. Hij bepleit om Turkije onder 26 minderheden te verdelen.
Aan het eind van het Ottomaanse Rijk wilden de imperialisten het Rijk in stukken verdelen. Vanuit deze gedachte hebben de imperialisten de capitulatie te Sèvres laten ondertekenen door de toenmalige regerende sultan. Daarna heeft het Turkse volk zonder discriminatie inzake etnische minderheden de bevrijdingsoorlog tot een succes gebracht. Tevens was dit het einde van de eerder getekende capitulatie. De eenheid en onafhankelijkheid van het Turkse volk vooropgesteld heeft men een overeenkomst in Lausanne bereikt.
In de geest van deze overeenkomst heeft Atatürk een nieuw, antiracistisch, revolutionair gedachtegang gelanceerd volgens welke betekende het woord “Turk” niet een naam voor een etnische groepering of voor een ras, maar behelste het hele volk dat zich binnen het grondgebied van Turkije heeft gevestigd om samen te leven. Het feit dat Atatürk de republiek niet als “Turkse Republiek”maar wel als “Het Republiek van Turkije” heeft genoemd, is een bewijs hiervoor.
Tevens het Nederlandse volk, dat nogal gevoelig is betreffende de begrippen als onafhankelijkheid en volkseenheid, dit zullen begrijpen.
Wij, als Turkse Sociaal-democraten kunnen ons niet permitteren dat het Turkse volk, dat in de loop van de geschiedenis naar elkaar toegegroeid is, verdeeld worden in groeperingen naar ras, taal, religie of sekte. Wij kunnen ons dan ook niet scharen aan de zijde van de mensen die een dergelijke verdeeldheid bepleiten.
Turkije heeft een gevoelige geografische ligging voor degenen die een “verdeel en heers “-politiek toepassen. Wij kunnen ons niet verenigen of samenwerken met de mensen die onwetend of met bijbedoelingen in de bovengenoemde politiek van de imperialisten meegaan of de bovengenoemde politiek hanteren. Hiervan hebben de landgenoten die door de imperialisten als een aparte groepering voorgesteld worden het meest last. Zulke stromingen die in Turkije niet sterk zijn vertegenwoordigd, maar erg zwak zijn, worden als sterke stromingen voorgesteld. Dit kan problemen opleveren, omdat men nog in de overgangsfase naar een echte democratie is.
Wij, de Turkse Sociaal-democraten zijn zowel tegen de linkse als tegen de rechtse racisten.
Verder heeft u voor uw boek, “Türkiye Tarihinde Geçiş Dönemi (1908-1928)” de Nederlandse archieven van die tijd zorgvuldig onderzocht. U heeft ook teksten over de Armeense Kwestie en de zogenaamde “Genocide” geschreven. Als u nu de geschiedenis in wilt gaan als een eerlijk en onafhankelijk historicus, dan moet u ook eerlijk tegenover uzelf zijn en de informatie die u in de Nederlandse archieven heeft gevonden, openbaar maken. Wij weten ook dat uw huidige stellinginname omtrent de Armeense Kwestie niet strookt met de geschiedenis.
In het Osmaanse Rijk zijn in 1919 de verantwoordelijken voor wangedrag tijdens de Armeense Relocatie voor de rechter gedaagd. Sommige zijn geëxecuteerd, andere hebben een gevangenisstraf gekregen. Ook zijn er tussen 1919-1921 de Malta Tribunalen gehouden door de Engelse overwinnaars van de Eerste Wereldoorlog. Deze İnternationale Rechtbank heeft de zaak onderzocht en uiteindelijk geseponeerd.
Hierna is op 29 oktober 1923 de nieuwe staat De Republiek van Turkije gesticht, de daden van het Osmaanse Rijk waren daarvoor al behandeld in de Malta Tribunalen. De Republiek van Turkije begont daardoor met een schone lei. Het tijdperk 1915 is zo ook een gesloten boek, op grond van welke bronnen en argumenten beschouwt u het dan als een “bewezen genocide”? Door uw vooroordelen en imperialistische houding wilt u de Turken alsnog een “genocide” aansmeren en ze dwingen “deze genocide te erkennen.”
Wachtend op uw reactie,
Groet ik u vriendelijk,
Cezmi Doğaner
De verklaring van Erik Jan Zürcher bij het inleveren van de prijs.
Meer dan tien jaar geleden ontving ik van de toenmalige Turkse minister van Buitenlandse Zaken Abdullah Gül de Medal of High Distinction van de Republiek Turkije. Die onderscheiding, bestaande uit een diploma en een reusachtige, gouden medaille, werd mij feestelijk op de ambassade in Den Haag uitgereikt. Ik had de medaille te danken aan mijn inspanningen in de voorafgaande jaren om de Nederlandse politiek en het Nederlandse publiek voor te lichten over Turkije.
In de jaren 2002-2004 waren de pogingen van Turkije om lid te worden van de EU in een stroomversnelling gekomen. De nieuwe regering van de Partij voor Gerechtigheid en Ontwikkeling van premier Erdogan maakte ernst van democratische hervormingen die van Turkije een Europees land moesten maken. In de eerste twee jaren van zijn bewind nam het Turkse parlement meer dan driehonderd wetten aan die voor het overgrote deel als doel hadden de autoritaire, door het leger gedomineerde staat te ontmantelen die een erfenis was van de militaire staatsgreep van 1980. Als beloning ging de EU in december 2004 akkoord met het starten van toetredingsonderhandelingen als aan een paar laatste eisen voldaan zou zijn. In oktober 2005 werd definitief het sein op groen gezet.
Het steentje dat ik in die jaren bijdroeg bestond uit het beargumenteren – onder andere in een rapport voor de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid – dat Turkije deel van Europa kon gaan uitmaken omdat het land een gezamenlijke geschiedenis met Europa deelde (het zwaartepunt van het vroegere Ottomaanse Rijk lag immers honderden jaren in Zuidoost-Europa); en dat het feit dat 98 procent van de Turken moslim was, geen hinderpaal hoefde te zijn omdat ook de islam deel van de Europese geschiedenis uitmaakte en bovendien de seculiere staat in Turkije diep wortel had geschoten. Ik bepleitte toetreding van Turkije tot de EU omdat ik vond dat Europa zijn belangen in het Midden-Oosten en de Kaukasus eigenlijk alleen met Turkije aan boord effectief zou kunnen verdedigen.
Met deze argumenten is ook een decennium later nog niets mis. Maar waar ik helemaal fout zat, was met mijn verwachting dat het toetredingsproces de democratische krachten in Turkije zou versterken en dat het de groei van de rechtsstaat onomkeerbaar zou maken. Waarschuwingen van secularistische Turken dat Erdogan de EU en het toetredingsproces gebruikte om zijn interne vijanden uit te schakelen en geleidelijk de rol van de islam in de maatschappij te vergoten, deed ik af als bekrompen bangmakerij. Maar ik had het bij het verkeerde eind en zij hadden gelijk. Kijk waar we zijn aangeland na meer dan tien gewonnen verkiezingen van Erdogan en zijn partij.
HIJ WERD ONTSLAGEN
Hij heeft een strafblad door zijn ontslag vanwege onregelmatigheden die hij beging toen hij directeur was van het Internationaal Instituut voor Geschiedenis in Amsterdam.
Zürcher werd op 28 februari 2008 aangesteld als directeur van het Internationaal Instituut voor Geschiedenis in Amsterdam en werd op 11 juli 2013 ontslagen.
Ik presenteer u wat er in de Nederlandse kranten is gepubliceerd over zijn benoeming en zijn daaropvolgende ontslag.
Erik-Jan Zürcher nieuwe directeur Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis
28 februari 2008
Erik-Jan Zürcher wordt per 1 april de nieuwe directeur van het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis (IISG) in Amsterdam. Hij blijft een dag per week werkzaam als hoogleraar Turkse talen en culturen aan de Universiteit Leiden.
Zürcher is sinds in 1993 bijzonder hoogleraar aan de Universiteit van Amsterdam. Hij studeerde Turks, Arabisch, Perzisch en moderne geschiedenis in Leiden. In de jaren negentig bouwde Zürcher bij het IISG een internationale collectie Turkse archieven en periodieken op en hij begon er een aantal onderzoeksprojecten.
Zürcher ontslagen bij IISG
11 juli 2013 |
Hoogleraar Erik-Jan Zürcher is ontslagen bij het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis (IISG), waar hij al sinds 1 april 2008 directeur was. Daarvoor had hij de Turkse collectie van het instituut opgericht en de collectiestukken verzameld. Hierbij kreeg hij veel kritiek omdat hij de stukken verzamelde door politiek actieve vakbondsleden uit Turkije te gebruiken. Onder Zürchers leiding verzamelde deze groep politiek actieve Turkse vakbondsbestuurders het materiaal voor het IISG.
Naar later bleek, waren al deze politiek actieve vakbondsleden (extreem-)links waardoor de Turkse collectie van het IISG erg politiek gekleurd werd. Het werd hiermee ook niet een realistische afspiegeling van de politieke situatie in Turkije, maar juist één met een nadruk op links. Ook bij andere collecties is dit het geval, zo staan de originele handgeschreven werken van Marx en Engels ook bij het IISG in Amsterdam. In het buitenland staat het IISG dan ook bekend als een bolwerk van socialistische academici.
Zürcher is overigens hoogleraar geworden door hetzelfde IISG, welke Stichting beheer Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis een leerstoel hebben laten instellen in ‘de moderne geschiedenis van het Osmaanse Rijk en de Republiek Turkije’ aan de Universiteit van Amsterdam op 2 mei 1994. Deze functie kreeg hij nadat hij de Turkse collectie bij het IISG had opgebouwd. Volgens critici was zijn benoeming een wederdienst van het IISG. Hierdoor is Zürcher wel eens beschuldigd van vriendjespolitiek.
Later ontstond er onenigheid tussen Zürcher en het IISG, waarbij het IISG meldde dat “het IISG de komende tijd op verschillende vlakken aanzienlijke problemen dient op te lossen die om andere competenties vragen dan die van Zürcher.” Hiermee ontstaat er het vermoeden dat het IISG onder Zürcher te leiden heeft gehad van wanbestuur. Een ander kritiekpunt was het schrijnende tekort aan jonge onderzoekers, volgens critici kwam dit door Zürcher die te star en rigide is en zich bedreigd voelde door nieuwe opkomende onderzoekers. Van Zürcher is bekend dat hij zijn studenten een verbod oplegt om met andere studenten om te gaan als zij een andere opvatting hebben of Zürcher ook hebben bekritiseerd.
Het doet denken aan het partijbestuur van oude communistische partijen, zoals in de Sovjet Unie, waar de gemiddelde leeftijd van partijbestuurders ook boven de 60 jaar oud was (maar veelal zelfs rond de 70 jaar oud was) en deze ook met de harde hand regeerden. Zürcher zelf vindt dat hij weggestuurd wordt door het IISG wegens zijn nadruk op de collectie van het IISG, waardoor het IISG zich niet meer profileert als “een onderzoeksinstituut” omdat het geen onderzoek verricht. Volgens critici weigerde Zürcher nog onderzoek te doen uit arrogantie en laksheid.
Alhoewel Zürcher voor vijf jaar aangesteld was, is hem niet de gelegenheid geboden zijn termijn af te maken en is hij per direct gedwongen op te stappen. Hiermee maakt hij zijn termijn niet af en
Öyle bir yetenek ki, 19 yaşında iken Türkiye’de spor salonu işletiyordu.
2000 yılında, 21 yaşında geldiği Hollanda’da gıda dalında işe başladı ve 2003 yılında kendi firmasını kurdu.
Müşteriye ve çalışanına gösterdiği sıcak ilgi sayesinde ‘sevilen adam’ oldu.
Hollanda Türk İşadamları Derneği HOTİAD’ta İkinci Başkan oldu.
Şimdi de, girişimcilik yeteneğini, konferanslar ile gençlere öğretiyor.
(Haberin Hollandacası en altta)
(Nederlendse versie van het Nieuws is onderaan)
İlhan KARAÇAY yazdı:
O’nu, etkinliklerden ve toplantılardan ‘girişimci bir Türk olarak’ tanıyordum.
Ama daha sonra, tesadüfi bir yolculuk sırasında, daha iyi tanımaya başlamıştım.
Bu yolculuk, geçtiğimiz 3 Aralık günü başlayan Hatay yolculuğuydu. Hollanda Türk İşadamları Derneği HOTİAD yöneticileri ve üyelerinin katıldığı bu yolculuk dört gün sürmüştü. Bu dört günlük birliktelik sırasında, dikkatimi en çok çeken adam, O adamdı: Faruk Halıcı.
Yolculuğun amacı, HOTİAD trafından depremzedeler için yaptırılan 102 konteyner evin teslim ve açılışta hazır bulunmaktı. Aramızda HOTİAD’ın Başkanı Hikmet Gürcüoğlu da vardı ama, mihmandarlık görevini İkinci Başkan Faruk Halıcı yapıyordu.
Adana’ya kadar uçak ile, daha sonrası da otobüs ile devam eden dört günlük ziyaretimiz sırasında, kalabalık bir gruba mihmandarlık yapan Faruk Halıcı’nın sabır ve içtenliği dikkatimi çekmişti.
Grup içindekilerden değişik tercih ve istek sesleri çıkarken, Halıcı’nın güler yüzle uyguladığı çözümler hiç itiraz görmüyordu.
Örneğin, programlanmış bir yere giderken gelen bir telefondaki ses, “Ben şu anda uçakla geldim, beni şuradan alırmısınız” diyordu. Halıcı’dan çıkan, “Tabii ki, arkadaşların izniyle seni bulunduğun yerden alırız” cevaba hiç kimse itiraz etmiyordu. Buna benzer örnekleri çoğaltabilirim ama, biliyorum ki, ‘O adam’ dediğim Halıcı’yı tanımak için siz de acele ediyorsunuzdur.
Otobüste, herkese su servisi yapacak kadar alçak yüreklilik sergileyen Faruk Halıcı için özel bir haber yapma hissimi beklemeye almıştım.
TESADÜFLERİN YARARI Geçen hafta emailime bir mesaj gelmişti Mesaj aşağıdaki fotoğraf ile desteklenmişti.
Mesajda, bugünkü yazımın kahramanı Faruk Halıcı’nın, Tilburg Türk Gençler Derneği’nde ‘Girişimcilik ve Motivasyon’ başlıklı bir konferans vereceği belirtiliyordu.
Tabii ki bu benim için beklenmedik bir gelişmeydi. Zira, bir gezi sırasında dikkatimi çeken ve hakkında yazma hissi uyandıran Halıcı’yı anlatabilmem için bir fırsat doğmuştu.
İşte bu fırsatı değerlendiriyorum ve Faruk Halıcı’yı sizlere sunuyorum.
Yozgat’ta 1978 yılında doğan Faruk Halıcı, evli ve üç çocuk babasıdır. İş hayatına Türkiye’de bir spor salonunun sahibi ve daha sonra bir mağazada direktör olarak başladı. Bu deneyimler, iş dünyasına ve girişimciliğe olan tutkusunu güçlendirmiştir.
Halıcı, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir’de İşletme, Yönetim ve Organizasyon bölümünde okuduktan sonra, 21 yaşında Hollanda’ya geldi. Hollanda’da gıda endüstrisinde yeni fırsatlar keşfetti.
2003 yılında gıda sektörünü tercih ederek Jilpaq‘ı kurdu.
2006 yılında şirket Jilpaq Holding olarak yenilendi.
2011 yılında, 32 yaşında Hollanda Metal Fabrikası’nın 3500 m2’lik yerini satın alarak devleşen ve ikinci bir açılış yapan Halıcı’ya, Jilpaq’ın anlamı soruldu. Verilen cevap şuydu: “Hiçbir anlamı yok. Ama, memleketimin, kendimin, eşimin, çocuklarımın veya ebeveynlerimin adı yerine böylesi ilginç bir ismi uygun buldum” cevabını verdi.
2012 yılında Hollanda medyası, Türk döner kebabını karalamak için, hijyen olmadığı iddiasını öne sürmüştü.
Jilpaq Döner’i üreten Jilpaq’ın Yönetim Kurulu Başkanı olarak bir açıklama yapan Halıcı, bu konuda bir genelleme yapılmasının doğru olmadığını ve piyasadaki gerek döner ve gerekse diğer kebapların sağlıklı bir şekilde imal edildiğini öne sürerek, “Buyurun, gelin ve imalatımızı inceleyin” çağrısında bulunmuştu.
Jilpaq Holding’in açılışına çok sayıda davetli katılmıştı. Foto Marie-Thérèse Kierkels/PVE
Açılış sırasında, neden dönerciliği tercih ettiği sorusuna, “Hollanda’da şu anda her ay 900 bin kilo döner eti tüketiliyor. Bu kadar eti sadece Türkler’in tüketmesi imkânsızdır. Demek ki Hollandalılar da bu yiyeceği tercih ediyor. Bu nedenle bu branşı seçtim. Kim bilir, belki de bundan sonraki döner eti tüketimi bir milyon kiloyu geçecektir.” cevabını veren Halıcı, satışlarının tüm Avrupa’ya toptan şekilde yapılacağını açıklamıştı.
Jilpaq’ın, kalitesi ve müşteri odaklı yaklaşımıyla öne çıkan bir şirket olacağını belirten Halıcı, daha sonra, Türkiye’de imalatı yapılan restoran endüstrisine ait ihtiyaç malzemelerini kendi markaları ile Hollanda’ya satarken, pizza kutuları ve döner kağıtları gibi ambalaj malzemelerini de Türkiye’den getirip Hollanda’da satıyordu.
Daha sonra, Hollanda Türk İşadamları Derneği HOTIAD’a üye olan Halıcı, bu kuruluşun İkinci Başkanlığını yürütmektedir. Halıcı, bu pozisyonda, toplumsal sorumluğunu üstlenmekte ve girişimciliği desteklemek ve teşvik etmektedir.
GENÇLERE GİRİŞİMCİLİK VE MOTİVASYON DERSİ
Kendisinin girişimcilik başarısını, Hollanda’daki Türk gençlerine de aşılamak için, çeşitli etkinlikler yapan Faruk Halıcı, Tilburg’taki Ötüken Gençlik Derneği’nin daveti ile gençlerle buluştu.
Faruk Halıcı, gençlerin girişimcilik potansiyellerini tam anlamıyla kullanıp, geçmişten ders çıkararak, geleceğin temellerini atmalarını söyleyerek başladığı konuşmasında, insanın kendini tanımasının başarıya giden yolda ilk önemli nokta olduğunu vurguladı.
Halıcı, gençlerin girişimcilik ve motivasyonunu hedef alarak, potansiyellerini tam anlamıyla kullanmalarını ve geçmişten ders çıkararak geleceğin temellerini atmalarını istedi.
Faruk Halıcı konuşmasında, kendi kendini tanımanın ve tutkunun önemine vurgu yaparak, herkesin başarılı olmak için girişimci olmak zorunda olmadığını belirtti.
“Jonge mensen kunnen op verschillende gebieden succesvol zijn, zoals rechten, onderwijs of de publieke sector, zolang ze hun talenten maar op de best mogelijke manier laten zien,” zei Halıcı, die later ons aanbod voor een exclusief interview accepteerde. Fadime Örgü, een van onze voormalige parlementsleden die heel dicht bij haar staat, zei ook ‘ja’ op ons aanbod en dit interview vond plaats. Hier zijn de vragen en antwoorden van Fadime Örgü over ‘Ondernemerschap en motivatie’:
FADİME ÖRGÜ-FARUK HALICI SÖYLEŞİSİ
Soru: Sizi girişimci olmaya ne teşvik etti? Kendi işinizi kurmak istediğinize dair belirli bir an var mıydı?
Cevap: “Benim girişimcilik serüvenim, işletmecilikle ilgili tutkumu uyandıran çeşitli deneyimlerle şekillendi. Türkiye’de zaten işletmecilikle uğraşıyordum. Kendi spor salonumu işletiyordum ve bir mağazada müdürlük yapıyordum. Bu deneyimler, işletme tutkumu güçlendirdi. Bu tutku kanımda vardı sanki…
2000 yılında 21 yaşında Hollanda’ya geldiğimde gerçekten bir şok yaşadım. Akademik geçmişim ve Türkiye’deki deneyimlerime rağmen, burada yeniden başlamak zorunda kaldım. Hollanda’da yaşam, özellikle akşam saat 18.00’den sonra, Türkiye’nin büyük şehirlerindeki canlı atmosfere kıyasla çok farklıydı. Burada ne yapabileceğimi düşündürdü. Girişimcilik isteğim güçlüydü. Birçok düşünce ve görüşmelerden sonra, evrensel olan ve dünyanın her yerinde daima talep gören gıda endüstrisini seçtim. Bu seçim, 2003 yılında Hollanda’da Jilpaq şirketini kurmama yol açtı.”
Faruk Halıcı’nın etkinliklerine, ülkenin yüksek düzey yöneticileri de katılır. İşte, Halıcı’nın bir etkinliğine katılan, zamanın Sosyal İşler ve Çalışma Bakanı Karien van Gennip ile çekilen bir fotoğraf.
Soru: Girişimcilik yolculuğundaki zorlu bir dönemden ve kendinizi nasıl motive ettiğinizden söz edebilir misiniz?
Cevap: “Son 20 yılda birçok zorluğu yaşadım. Beni motive eden şey, kültürümden aldığım bir inançtır. ‘Bazı sonlar yeni fırsatlar oluşturur’ örneği, finansal kısıtlamalar ve rekabet baskısı yüksekti. Daha ucuz ancak kalitesiz ürünleri satın almak için seçeneklerimiz vardı. Yine de kendi kalite standartlarımıza bağlı kaldık. Stres ve baskı olsa da, zamanın en iyi çözüm olduğuna inanıyordum. İlkelerimize bağlı kalmak bizi sonunda güçlendirdi ve müşterilerimizden daha fazla takdir kazandı. Korona virüs döneminde ilk başta panik ve korku vardı. Önlemler, ülke genelindeki düzenlemelere rağmen, şirketimizi olumlu bir şekilde değiştirdi. Bu durumu bir fırsat olarak gördük ve Türkiye’de yeni bir şirket kurduk. Bu şirketle Avrupa’ya ihracata başladık.”
Soru: Günlük hayatınızda lider olarak motivasyonunuzun rolü nedir?
Sizi motive etmeye yardımcı olan belirli ritüelleriniz veya alışkanlıklarınız var mı?
Cevap: “Girişimci olarak günlük rutinimde motivasyonun rolü benim için paha biçilemezdir. Bu sadece iş gelişimi değil, aynı zamanda topluma bir şeyler verme ve etrafımdaki insanlara istihdam sağlama konusunda kişisel bir tatmindir. Bir genci işe aldığım zaman, ona sunduğum fırsatlarla nasıl büyüdüğünü görmek beni her gün motive ediyordu. Birinin hayatına katkıda bulunma hissi, beni sürekli olarak motive ediyor. Belirli ritüeller veya alışkanlıklar, sadece günlük işimle ilgili değil, aynı zamanda sosyal projelerde ve yerel girişimlerdeki katılımımla ilgilidir. Örneğin, her yeni bir proje başlattığımda veya önemli bir adım attığımda, çalışma arkadaşlarıma teşekkür etmek ve birlikte yaptığımız ilerlemeyi değerlendirmek için zaman ayırıyorum. Bu, takım ruhu oluşturur ve bizi tutku ve kararlılıkla daha ileri gitmeye motive eder.”
Halıcı, gençlere karşı verdiği konferanstan sonra, çok istekli gençlerden bir grup ile özel bir toplantı daha yaparak, soruları cevaplandırdı.
Soru: Sürekli değişen bir pazarda, Jilpaq içinde yenilik ve büyümeyi teşvik etmek için lider olarak motivasyonunuzu nasıl koruyorsunuz?
Cevap: “Değişen bir pazarda yenilik ve büyümeyi teşvik etmek için motivasyonu korumak çok önemlidir. İlham verici anlardan biri, organik ürünlere artan talebi gördüğümüz andı. Başlangıçta tereddütlerimiz olmasına rağmen ürün yelpazemizi genişlettik. Olumlu müşteri tepkileri, piyasa trendlerini takip etmemiz ve yenilikçi ürünler sunma motivasyonumuzu artırdı. Bizi motive eden diğer bir etken, webshop başlatarak dijitalleşme yolunda attığımız son adımdı. Müşterilerimizle yakın temas halinde olmak, her gün öğrenmemizi sağlıyor. Özellikle büyük miktarda kaliteli ürünler aldığımız ve bunları webshopta sunduğumuz özel bir durumu hatırlıyorum. Bu ürünlerin geniş bir kitleye ulaştığını görmek, beni sadece bir iş insanı olarak memnun etmekle kalmadı, aynı zamanda dijital inovasyonun büyüme için önemli bir araç olduğuna olan inancımızı pekiştirdi.”
Soru: Ekip veya çalışanlarınızı iş dünyasında sürekli değişen bir ortamda nasıl motive ediyorsunuz?
Cevap: “Başarımızın ortak bir çaba olduğuna inanıyorum. Hep birlikte ilerlemenin ve çabalarımızın meyvelerini birlikte toplamanın ekibimiz için paha biçilmez olduğuna inanıyorum. Her zaman ‘ekmeği birlikte kazanmak’ benzetmesi yaparım. Her bir çalışanın, işin başarısında önemli bir rol oynadığını ve katkılarının takdir edildiğini hissetmesi, değişken iş ortamında daha etkili ve işbirlikçi olmalarına yardımcı olur.”
Soru: Gıda sektöründe, özellikle horeca toptancılığındaki başarı ve büyüme hedefleyen diğer girişimcilere ne tavsiye edersiniz?
Cevap: “Diğer girişimcilere tavsiyem, her zaman müşteriyi merkeze koymalarıdır. Müşteri görüşlerini dinlemek, sadece ürün satmakla kalmaz, aynı zamanda deneyimler sunar. Yaptığınız işe tutkuyla bağlı olmak önemlidir. Kazancınızın bir kısmını kendi işinize geri yatırın; stratejik yeniden yatırımlar, sürekli başarının önemli bir parçasıdır.”
********************** Nederlandse versie van het nieuws
EEN VOORBEELDIGE ONDERNEMER DIE JONGE MENSEN ONDERNEMERSTALENT BIJBRENGT: FARUK HALICI
– Zo’n talent dat hij op 19-jarige leeftijd een sportzaal runde in Turkije.
– In 2000 begon hij op 21-jarige leeftijd in Nederland in de voedingsmiddelenindustrie te werken en in 2003 richtte hij zijn eigen bedrijf op.
– Hij werd een ‘lievelingsman’ dankzij de warme belangstelling die hij toonde voor klanten en werknemers.
– Hij werd de tweede voorzitter van de Nederlandse Vereniging van Turkse Zakenlieden HOTIAD.
– Nu leert hij zijn ondernemerschapsvaardigheden aan jonge mensen door middel van conferenties.
door: İlhan KARAÇAY
Ik kende hem als ‘een ondernemende Turk’ van evenementen en bijeenkomsten.
Maar later, tijdens een toevallige reis, leerde ik hem beter kennen.
Deze reis ging naar Hatay en begon op 3 december.
Deze reis, die werd bijgewoond door de kaderleden en leden van de Vereniging van Nederlandse Turkse Zakenlieden HOTIAD, duurde vier dagen. Tijdens deze vier dagen van samenzijn was de man die mijn aandacht het meest trok: Faruk Halıcı.
Het doel van de reis was om aanwezig te zijn bij de levering en opening van 102 containerwoningen gebouwd door HOTİAD voor slachtoffers van de aardbeving. Hikmet Gürcüoğlu, de voorzitter van HOTİAD, was onder ons, maar Faruk Halıcı, de tweede voorzitter, was de gastheer.
Tijdens ons vierdaagse bezoek, dat verder ging per vliegtuig naar Adana en vervolgens per bus, werd ik getroffen door het geduld en de oprechtheid van Faruk Halıcı, die optrad als gastheer voor een overvolle groep.
Hoewel er verschillende voorkeuren en verzoeken van de groep waren, riepen Halıcı’s oplossingen, die hij met een lachend gezicht toepaste, geen enkel bezwaar op.
Bijvoorbeeld, op weg naar een geplande bestemming zei een stem aan de telefoon: “Ik ben net aangekomen met het vliegtuig, kun je me hier ophalen?”. Niemand maakte bezwaar tegen Halıcı’s antwoord: “Natuurlijk, met toestemming van je vrienden halen we je op van waar je bent”. Ik zou meer van dergelijke voorbeelden kunnen geven, maar ik weet dat jullie ook haast hebben om Halıcı te leren kennen, die ik ‘die man’ noem.
Ik had mijn wens om een speciaal nieuwsbericht te schrijven over Faruk Halıcı, die zo nederig was om iedereen in de bus water te geven, opzij gezet.
HET VOORDEEL VAN TOEVALLIGHEDEN
Vorige week ontving ik een bericht in mijn e-mail. Het bericht werd ondersteund door de volgende foto.
In het bericht stond dat Faruk Halıcı, de held van het artikel van vandaag, een conferentie zou geven met de titel ‘Ondernemerschap en motivatie’ bij de Tilburgse Turkse Jeugdvereniging.
Dit was natuurlijk een onverwachte ontwikkeling voor mij. Het was voor mij een kans om te vertellen over de heer Halıcı, die mijn aandacht had getrokken tijdens een reis en het gevoel had gewekt om over hem te schrijven.
Ik maak van deze gelegenheid gebruik om Faruk Halıcı aan jullie voor te stellen.
Faruk Halıcı is geboren in Yozgat in 1978, is getrouwd en heeft drie kinderen. Hij begon zijn zakelijke leven als eigenaar van een sportzaal in Turkije en later als directeur in een warenhuis. Deze ervaringen hebben zijn passie voor ondernemen en ondernemerschap versterkt.
Na zijn studie Bedrijfskunde, Management en Organisatie aan de Anadolu Universiteit, Eskişehir, kwam de heer Halıcı op 21-jarige leeftijd naar Nederland. In Nederland ontdekte hij nieuwe mogelijkheden in de voedingsmiddelenindustrie.
In 2003 richtte hij Jilpaq op, met een voorkeur voor de voedingsmiddelenindustrie.
In 2006 werd het bedrijf gereorganiseerd tot Jilpaq Holding.
In 2011, op 32-jarige leeftijd, werd de heer Halıcı, die een reus werd door 3500 m2 van de Nederlandse Metaalfabriek te kopen en een tweede opening te maken, gevraagd naar de betekenis van Jilpaq. Het antwoord was: “Het heeft geen betekenis. Maar ik vond zo’n interessante naam geschikt in plaats van de naam van mijn geboortestad, mezelf, mijn vrouw, mijn kinderen of mijn ouders”.
In 2012 werd in de Nederlandse media beweerd dat Turkse döner kebab niet hygiënisch was om het te belasteren.
In een verklaring als voorzitter van de Raad van Bestuur van Jilpaq, dat Jilpaq Doner produceert, beweerde Halıcı dat het niet juist was om over deze kwestie te generaliseren en dat zowel döner kebab als andere kebab op de markt op een gezonde manier werden geproduceerd en riep op tot “Kom en onderzoek onze productie”.
De opening van Jilpaq Holding werd bijgewoond door vele gasten.
Foto Marie-Thérèse Kierkels/PVE
Tijdens de opening zei hij op de vraag waarom hij de voorkeur geeft aan dönervlees: “Op dit moment wordt er in Nederland elke maand 900 duizend kilo dönervlees geconsumeerd. Het is onmogelijk dat alleen Turken zoveel vlees consumeren. Dit betekent dat Nederlanders ook de voorkeur geven aan dit eten. Wie weet zal de consumptie van dönervlees in de toekomst boven de miljoen kilo uitkomen.” Halıcı, die het antwoord gaf, kondigde aan dat hun verkoop in de groothandel naar heel Europa zal gaan.
Halıcı, die verklaarde dat Jilpaq een bedrijf zal zijn dat zich onderscheidt door zijn kwaliteit en klantgerichte aanpak, verkocht vervolgens de benodigdheden voor de restaurantindustrie die in Turkije worden geproduceerd onder zijn eigen merknamen aan Nederland, terwijl verpakkingsmaterialen zoals pizzadozen en dönerpapier uit Turkije werden gehaald en in Nederland werden verkocht.
Later werd hij lid van HOTIAD, de Nederlandse Vereniging van Turkse Zakenlieden, en momenteel is hij de tweede voorzitter van deze organisatie. In deze functie neemt de heer Halıcı zijn maatschappelijke verantwoordelijkheid en ondersteunt en stimuleert hij ondernemerschap.
LES ONDERNEMERSCHAP EN MOTIVATIE VOOR JONGEREN
Faruk Halıcı, die verschillende activiteiten onderneemt om Turkse jongeren in Nederland zijn ondernemerssucces bij te brengen, ontmoette jongeren op uitnodiging van Ötüken Youth Association in Tilburg.
Faruk Halıcı begon zijn toespraak met te zeggen dat jongeren hun ondernemerspotentieel volledig moeten benutten, moeten leren van het verleden en de basis moeten leggen voor de toekomst, en benadrukte dat zelfkennis het eerste belangrijke punt is op weg naar succes.
Halıcı vroeg jongeren om hun potentieel volledig te benutten door zich te richten op ondernemerschap en motivatie en om de fundamenten van de toekomst te leggen door te leren van het verleden.
In zijn toespraak benadrukte Faruk Halıcı het belang van zelfkennis en passie en stelde hij dat niet iedereen ondernemer hoeft te zijn om succesvol te zijn.
“Jonge mensen kunnen op verschillende gebieden succesvol zijn, zoals rechten, onderwijs of de publieke sector, zolang ze hun talenten maar op de best mogelijke manier laten zien,” zei Halıcı, die later ons aanbod voor een exclusief interview accepteerde. Fadime Örgü, een van onze voormalige parlementsleden die heel dicht bij haar staat, zei ook ‘ja’ op ons aanbod en dit interview vond plaats. Hier zijn de vragen en antwoorden van Fadime Örgü over ‘Ondernemerschap en motivatie’:
INTERWIEW FADİME ÖRGÜ-FARUK HALICI
Vraag: Welke gebeurtenis of ervaring inspireerde jou om ondernemer te worden? Was er een specifiek moment waarop je wist dat je een eigen bedrijf wilde starten?
Antwoord: Mijn ondernemersreis is gevormd door verschillende ervaringen die mijn passie voor ondernemen hebben aangewakkerd. In Turkije was ik al actief in het ondernemerschap. Ik beheerde mijn sportschool en was directeur bij een warenwinkel. Deze ervaringen hebben mijn affiniteit met ondernemen versterkt; het zit werkelijk in mijn bloed.
Toen ik op 21-jarige leeftijd naar Nederland kwam in 2000, was het een schok. Ondanks mijn academische achtergrond en ervaring in Turkije, moest ik hier opnieuw beginnen. Het leven in Nederland voelde anders aan, vooral omdat het na 18.00 uur zo stil was in vergelijking met de levendige sfeer in de grote steden van Turkije. Het deed me nadenken over wat ik hier kon bereiken.
Mijn drang om te ondernemen bleef sterk. Na veel reflectie en gesprekken koos ik voor de voedselindustrie, een terrein dat universeel is en altijd in vraag blijft, waar ter wereld je ook bent. Deze keuze leidde in 2003 tot de start van mijn onderneming Jilpaq in Nederland.
De evenementen van Faruk Halıcı worden ook bijgewoond door hooggeplaatste bestuurders van het land. Hier is een foto van Karien van Gennip, de toenmalige minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, die een van Halıcı’s evenementen bijwoonde.
Vraag: Kun je ons vertellen over een uitdagende periode in je ondernemersreis en hoe je jezelf hebt gemotiveerd?
Antwoord: “Ik heb de afgelopen 20 jaar veel uitdagingen meegemaakt. Wat me motiveert is een overtuiging uit mijn cultuur: ‘Sommige eindes creëren nieuwe kansen’, de financiële beperkingen en de concurrentiedruk waren hoog. We hadden de mogelijkheid om goedkopere maar inferieure producten te kopen. Ook al was er stress en druk, ik geloofde dat tijd de beste oplossing was. Vasthouden aan onze principes heeft ons uiteindelijk sterker gemaakt en meer waardering van onze klanten opgeleverd. Tijdens de periode van het coronavirus was er aanvankelijk paniek en angst. De maatregelen, ondanks de regelgeving in het hele land, veranderden ons bedrijf op een positieve manier. We zagen dit als een kans en richtten een nieuw bedrijf op in Turkije, van waaruit we naar Europa begonnen te exporteren.”
Vraag: Wat is de rol van motivatie in jouw dagelijks leven als leider? Heeft u bepaalde rituelen of gewoonten die u helpen te motiveren?
Antwoord: “De rol van motivatie in mijn dagelijkse routine als ondernemer is van onschatbare waarde voor mij. Het is niet alleen de ontwikkeling van een bedrijf, maar ook een persoonlijke voldoening om iets terug te geven aan de maatschappij en werkgelegenheid te bieden aan de mensen om me heen. Toen ik een jong persoon in dienst nam, motiveerde het me elke dag om te zien hoe ze groeiden door de kansen die ik ze bood. Het gevoel bij te dragen aan iemands leven motiveert me voortdurend. Bepaalde rituelen of gewoonten hebben niet alleen te maken met mijn dagelijkse werk, maar ook met mijn betrokkenheid bij sociale projecten en lokale initiatieven. Bijvoorbeeld, elke keer als ik een nieuw project start of een belangrijke stap zet, neem ik de tijd om mijn collega’s te bedanken en de vooruitgang die we samen hebben geboekt te evalueren. Dit bouwt teamgeest op en motiveert ons om met passie en vastberadenheid verder te gaan.”
Na zijn lezing voor de jongeren had de heer Halıcı een privégesprek met een groep zeer enthousiaste jongeren en beantwoordde hun vragen.
Vraag: Hoe blijf je als leider gemotiveerd om innovatie en groei binnen Jilpaq te stimuleren in een steeds veranderende markt?
Antwoord: “Het is heel belangrijk om gemotiveerd te blijven om innovatie en groei te stimuleren in een veranderende markt. Een van de inspirerende momenten was toen we de groeiende vraag naar biologische producten zagen. Hoewel we aanvankelijk terughoudend waren, hebben we ons productassortiment uitgebreid en de positieve reactie van de klant motiveerde ons om de markttrends te volgen en innovatieve producten aan te bieden. Een andere motiverende factor was de laatste stap die we hebben gezet in de richting van digitalisering door een webshop te lanceren. Doordat we in nauw contact staan met onze klanten, leren we elke dag bij. Ik herinner me een specifiek geval toen we een grote hoeveelheid kwaliteitsproducten ontvingen en deze in de webshop aanboden. Zien dat deze producten een breed publiek bereikten, stemde niet alleen mij als zakenman tevreden, maar versterkte ook onze overtuiging dat digitale innovatie een belangrijk middel voor groei is.”
Vraag: Hoe zorg je ervoor dat je team of medewerkers gemotiveerd blijven in een steeds veranderende zakelijke omgeving?
Antwoord: Ik geloof sterk in het idee dat ons succes een gezamenlijke inspanning is. Het gevoel van samen vooruitgang boeken en samen de vruchten plukken van onze inspanningen is van onschatbare waarde voor het team. Ik vergelijk het vaak met ‘samen ons brood verdienen’. Wanneer iedereen zich betrokken voelt en het gevoel heeft dat ze een belangrijk onderdeel zijn van ons succes, motiveert dit hen om zich volledig in te zetten en samen te werken, ongeacht de veranderingen in onze zakelijke omgeving.”
Vraag: Wat zou jouw advies zijn aan andere ondernemers die streven naar succes en groei in de voedingssector, met name in de horecagroothandel?
Antwoord: Mijn advies aan mede-ondernemers is om de klant altijd centraal te stellen. Luisteren naar klanteninzichten helpt niet alleen bij het verkopen van producten, maar ook bij het bieden van ervaringen. Het is belangrijk om gepassioneerd te zijn over wat je doet. Investeer een deel van je winst terug in je eigen bedrijf; strategische herinvesteringen zijn belangrijk voor voortdurend succes.
25 Maddelik sözleşmede yer alan bazı maddeler, Hollanda tarafından yerine getirilmiyor.
Hollanda mahkemeleri ve Avrupa İnsan hakları mahkemesi kararlarına rağmen Hollanda çark ediyor.
(Haberin Hollandacası en altta) (De Nederlandse versie van dit nieuws staat onderaan) TARİHİ FOTOĞRAF: Hollanda ile Türkiye arasındaki işgücü anlaşmasını imzalamak için Hollanda’ya gelen, zamanın Çalışma Bakanı Bülent Ecevit, imza töreninden önce Hollandalı yetkililerle, Amsterdam’daki İjburg Türk İşçi Kampı’na gelmişti. İmza atılmadan önce Türk işçilerine bilgi veren Bülent Ecevit’i dinleyenler arasında İbrahim Görmez de vardı. (Ayakta sağda) Bu fotoğrafın telif hakkı ÇaypressAjans’tadır. Bu haberin dışında kullanılamaz.
İlhan KARAÇAY derledi:
Bu yıl, Hollanda ile Türkiye arasında imzalanmış olan İşgücü Sözleşmesi’nin 60’ıncı yılı.
60 yıl önce, ‘Birkaç yıl çalışmak ve en azından bir traktör ile Türkiye’ye dönmek’ planları yapan o günün insanlarının çoğu, bugün artık yaşamıyorlar. ‘Birinci nesil’ olarak tanımladığımız o günkü insanlar, şimdilerde dördüncü nesili geride bırakmış oldular.
Aşağıda okuyacağınız derlemede sözü edilmeyen, ikinci, üçüncü ve dördüncü nesil Türkler, işçilikten esnaflığa ve daha sonra da yüksek ve değerli meslek dallarına sıçrama yapmışlardır.
Onlar günümüzde artık, işadamı, sporcu, sanatkâr, politikacı, mimar, doktor, avukat, mühendis, sendikacı, öğretmen gibi toplumun her kesiminde ve her düzeyde temsil edilmektedirler.
Hollanda ile Türkiye arasında imzalanmış olan İşgücü Sözleşmesi elbette kutlanmalıdır.
Hollanda’daki Türk Sivil Toplum Kuruluşları ve resmi daireler, çeşitli kutlamalar planlamaktadırlar.
Bu planlar sizlere zamanla bildirilecektir.
Lahey’deki imza atılışın tarihi 19 Ağustos 1964’tür.
19 Ağustos 2024’ten öncesinde, o günde ve ondan sonraki günlerde çeşitli kutlamalar yapılacaktır.
Ama ben herkesten önce davranacağım ve tüm nesiller içinden, sadece kadınlarımızı ele alarak, onların içinden ünlü olanlar ile başarılı olanları yayınlayacağım.
Uzun bir araştırma ve çalışma sonunda, ’60 Yılda 600 Ünlü ve Başarılı Kadınlarımız’ başlığı ile hazırladığım çalışmayı, KADIN DERGİSİ, 15 Mart-15 Nisan sayısında komple yayınlayacak. KADIN DERGİSİ’nin patronu Ebubekir Turgut, tabii ki sadece yayınlamakla kalmayacak, sürpriz bir etkinlik de organize edecek. Bu konuda gerek şahsım ve gerekse KADIN DERGİSİ ve PLATFORM DERGİSİ’nin duyurularını göreceksiniz.
KADIN DERGİSİ’NDE 15 Mart-15 Nisan
SAYISINDA YAYINLANACAK OLAN, ÜNLÜ
VE BAŞARILI KADINLARIMIZIN KAPAK TASLAĞI.
Şimdi dönelim, 60 yıllık göç derlemesine:
İkinci Dünya Savaşı sonrası yeniden yapılanma sürecine giren Batı Avrupa ülkeleri, ekonominin işgücüne olan talebini kendi öz kaynaklarıyla karşılayamaz hale gelmeleri üzerine, diğer başka ülkelerden olduğu gibi ülkemizden de işçi talebinde bulunmuşlardı.
Türk işgücü, resmi olarak ilk göçünü 30 Ekim 1961 tarihinde imzalanan işgücü anlaşmasıyla Batı Almanya’ya vermişti. Batı Almanya ile yapılan bu işgücü anlaşmasından sonra, diğer Batı Avrupa ülkeleri ve Avustralya ile de işgücü anlaşmaları imzalandı.
Yapılan işgücü anlaşmalarının etkisiyle, 1961 ile 1973 yılları arasında, Türkiye’den yurt dışına yoğun bir işgücü göçü yaşandı. Aile birleşimleriyle yurt dışında yaşayan vatandaş sayımız ciddi bir biçimde artış gösterdi. 1970’li yıllardan sonraki işçi göçü ise, Kuzey Afrika, Ortadoğu, Rusya ve Orta Asya’ya yönelmiş olup, farklı dinamiklere sahiptir. Bu göç çoğunlukla, Türk müteahhitlik firmalarının kendi işçilerini yanlarında götürmeleri şeklinde cereyan etmiş; vatandaşlarımız gittikleri ülkelere yerleşme niyetinde olmadıklarından aileleri göçe katılmamıştır.
BATI AVRUPA’YA GÖÇ
Başlangıçta büyük çoğunluğu işgücü anlaşmaları bünyesinde işçi statüsünde bulunan vatandaşlarımız, ilk işgücü anlaşmasının imzalanmasından bu yana geçen altmış yılı aşkın sürede, çalışkanlıkları, disiplinleri, Türk kültüründen birlikte götürdükleri hasletlerine ek olarak, olağanüstü çabalarıyla yaşadıkları toplumlarda kendilerine saygın birer yer edinmişlerdir. Onlar günümüzde işadamı, esnaf, sporcu, sanatkâr, politikacı, mimar, doktor, avukat, mühendis, sendikacı, öğretmen gibi toplumun her kesiminde ve her düzeyde temsil edilmektedirler.
Yurt dışına yönelik işçi akımının düzenli gerçekleştirilmesini kolaylaştırmak ve göçmen işçiler ile işverenlerin ihtiyaçlarını karşılamak üzere imzalamış olduğumuz işgücü anlaşmaları, yakın tarihimizin dönüm noktalarından birini teşkil etmektedir. İlk olarak Batı Almanya ile 1961 yılında imzalamış olduğumuz İşgücü Anlaşması, kısa bir süre sonra imzalanacak diğer işgücü anlaşmalarının ve dünya coğrafyasının çok geniş kesimine yayılacak olan Türk işgücünün ilk temellerini oluşturmuştur.
Yapılan işgücü anlaşmalarının etkisiyle, yurt dışına giden Türk işgücü sayısı, 1973 yılındaki ‘Petrol Krizi’ne kadar giderek artmıştır. Bu dönemden sonra Batı Avrupa hükümetleri, göçmen işçi akımını durdurmalarına rağmen, aile birleşimi gibi nedenlerle vatandaşlarımızın bu ülkelerdeki mevcudiyetleri geçici olmaktan çıkarak daimi bir hal almıştır.
TÜRKİYE – HOLLANDA İŞGÜCÜ ANLAŞMASI
Anlaşmanın İmzalandığı Tarih ve Yer: 19 Ağustos 1964, Lahey
TARİHİ FOTOĞRAF: Hollanda ile Türkiye arasındaki işgücü anlaşmasını imzalamak için Hollanda’ya gelen, zamanın Çalışma Bakanı Bülent Ecevit, imza töreninden önce Hollandalı yetkililerle, Amsterdam’daki İjburg Türk İşçi Kampı’na gelmişti. İmza atılmadan önce Türk işçilerine bilgi veren Bülent Ecevit’i dinleyenler arasında İbrahim Görmez de vardı. (Ayakta sağda) Bu fotoğrafın telif hakkı ÇaypressAjans’tadır. Bu haberin dışında kullanılamaz.
19 Ağustos 1964 tarihinde Lahey’de imzalanmış olan Türkiye – Hollanda İşgücü Anlaşması, aynı tarihte yürürlüğe girmiştir.
25 maddeden oluşan bu anlaşmaya göre her iki devlet, Türk işçilerinin Hollanda’da çalıştırılmalarının sağlanmasının, her iki memleketin yararına olduğunu kabul ederek, Türk işçilerinin toplanması, Hollanda’ya yollanması ve orada işe yerleştirilmesi hakkında bir anlaşmaya varmak amacıyla mutabık kalmışlardır.
Batı Avrupa ülkelerinin işçi alımını durdurdukları 1973-1974 yıllarından bu yana, anılan Anlaşma kapsamında Hollanda’ya işgücü gönderilmemektedir.
Hollanda ile Türkiye arasındaki işgücü anlaşmasını imzalamak için Hollanda’ya gelen, zamanın Çalışma Bakanı Bülent Ecevit, imza töreninden önce Hollandalı yetkililerle, Amsterdam’daki İjburg Türk İşçi Kampı’na gelmişti. İmza atılmadan önce Türk işçilerine bilgi veren Bülent Ecevit’i dinleyenler arasında İbrahim Görmez de vardı. Hollanda’da henüz 5 aylık bir deneyimi olan İbrahim Görmez, daha sonra Hollanda Türk İslam ve Kültür Dernekleri Federasyonu Başkanı olmuş ve Türkler için bir Radyo-Televizyon Kurumu kazandırarak başkanı olmuştu.
Nacizane şahsım ise, bir dünya turunun ardından 1967 yılında uğradığım Hollanda’da takılıp kalmıştım.
Ecevit’in beraberinde Ankara’dan gelen diplomatlar, Lahey Büyükelçimiz ve Hollandalı Bakan ve bürokratlar vardı. İjburg işçi kampında hazırlanan Türk yiyecekleri, bir müzik grubunun sunduğu şarkılar arasında afiyetle yenildi. Daha sonra Lahey’e geçildi ve tarihi anlaşma imzalandı.
ANLAŞMANIN İÇERİĞİ
Türkiye Cumhuriyeti Hükümeti ile Hollanda Krallığı Hükümeti, iki memleket arasındaki dostluk bağlarını ve karşılıklı işgücünün ihtiyaçlarını göz önünde tutarak, Türk işçilerinin Hollanda’da çalıştırılmalarının sağlanmasının her iki memleketin yararına olduğunu kabul ederek, Türk işçilerinin toplanması, Hollanda’ya yollanması ve orada işe yerleştirilmesi hakkında bir anlaşmaya varmak arzusu ile, aşağıdaki hususlar üzerinde mutabık kalmışlardır.
İki ülke arasında yapılan sözleşme hâlâ yürürlüktedir ama, maalesef Hollanda, uyulması gereken şartlardan bazılarını hiçe sayarak uygulamamaktadır. Bunlardan en önemlisi de, Türk çocuklarının Türkçe eğitim yapamamasıdır. Çeşitli mahkeme kararlarına rağmen, Türkçe eğitimi için hem maddi ve hem de fiziki imkân tanımayan Hollanda, bu konuda protesto edilmektedir.
1964 anlaşması imzalandıktan sonra Hollanda’ya THY ile gelen ilk Türk işçi kafilesi
GENEL HÜKÜMLER
Madde 1
Türk işçilerinin toplanması, Hollanda’ya yollanması ve orada işe yerleştirilmesi konusunda: Türkiye yönünden, Ankara’da Türkiye İş Kurumu (bundan sonra Kurum olarak geçecektir) yetkilidir. Hollanda yönünden, Lahey’de Sosyal İşler ve Sağlık Bakanlığı İşverme Müdürlüğü (bundan sonra Direction olarak geçecektir) yetkilidir.
Madde 2
1. Direction, yetkili Türk makamlarının gerekli tedbirleri zamanında alabilmeleri ve işçi taleplerini karşılayabilmelerini sağlamak üzere, en az altı ayda bir Hollanda sanayiinin Türk işgücü ihtiyacını, iş ve sanayi kolları ile meslekler belirtilmek suretiyle, Kuruma bildirir.
2. Kurum, mevcut işçilerle talebin ne nisbette karşılanabileceğini tezelden Direction’a bildirir.
Madde 3
1. Direction, iş ve ücret genel şartları ile yaşama şartları hakkında işçilerin aydınlatılmalarını sağlayabilecek bütün bilgileri Kuruma verir.
2. Direction, Hollanda sanayinin çeşitli kesimlerindeki ortalama ücretler ve ortalama çalışma süreleri; vergi, sosyal sigorta primleri, vesair ücretlerden yapılacak kesinti miktarları ile genel olarak fiyatlar ve geçim şartları hakkındaki bütün bilgiyi verir.
3. Bu konuda gerektikçe tamamlayıcı bilgi verilir.
İki ülke arasında çifte vergilendirmeyi önlemek için
1986 yılında ikili sözleşme imzalanmıştı.
İŞÇİLERİN TOPLANMASI VE İŞE YERLEŞTİRİLMESİ
Madde 4
1. Direction, ikinci maddede belirtilen bilgiyi dikkate alarak, Hollanda işverenlerinin iş tekliflerini Kuruma bildirir.
2. İş teklifleri, işin niteliği, türü ve müddeti, brüt ve net ücretler, çalışma şartları, işçilerin iaşe ve ibate imkânları ile diğer lüzumlu ve faydalı bilgileri tam olarak kapsamalıdır.
3. Biriş teklifi müsait karşılandığı takdirde, Kurum, bu iş teklifinin şartları ile diğer yararlı bilgilerin, ilgili işçilere tezelden duyurulmasını sağlayacak tedbirleri alır. 70 Uluslararası İşgücü Anlaşmaları 61
Madde 5
Türk işçilerinin Hollanda’da çalışabilecekleri yaş hadleri aşağıdaki şekilde tespit edilmiştir;
Kalifiye olmayan işçiler için, 21-35 yaş arası,
Kalifiye ve uzman işçiler için, 23-45 yaş arası.
Bu yaş hadleri, ismen işçi istenmesi halinde veya özel hallerde Kurum ile Direction’un anlaşması ile değiştirilebilir.
Madde 6
1. Hollanda’da bir işe yerleştirilmek üzere aday gösterilen işçilerin sağlık muayeneleri Kurumca sağlanır. Adaylar, mesleki ehliyet ve Direction’un koyduğu diğer özel şartlar bakımından Kurum tarafından yoklamaya tabi tutulur.
2. Her adayın tabi tutulacağı bu yoklamanın sonucu, şekli müştereken tespit olunan formülere işlenir. 3. Kurum, adli sicilleri temiz olmayan ya da sosyal ve ahlaki bakımlardan kötü tavır ve hareketleri bilinen adayların takdim edilmemesi hususuna itina eder.
4. Kabul edilen adayların listesi ve her biri için doldurulan formülerler Kurumca Direction’a gönderilir.
Madde 7
1. Direction, Kurum tarafından takdim edilen adayların kesin seçmesini yapmakla görevli bir heyeti Türkiye’ye gönderebilir.
2. Kurum, yukarıda adı geçen heyetin incelemelerini yetkili ve çabuk yapabilmesi için, müştereken tespit edilecek seçme yerlerinde lüzumlu bina ve vasıtaları heyet emrine verir.
Madde 8
Direction, kesin olarak kabul edilmiş bulunan adayların bir listesini, mümkün olduğu kadar çabuk Kuruma gönderir.
Madde 9
1. Direction, kesin olarak kabul edilen her işçi için, müştereken tespit edilen bir modele uygun olarak Türk ve Hollanda dilleri ile iki nüsha halinde hazırlanmış ve işveren tarafından imzalanmış bir iş sözleşmesini Kuruma gönderir. Bu iş sözleşmesi işçi tarafından Türkiye’den hareketinden önce imzalanmış olmalıdır.
2. İş sözleşmesinin geçerlilik süresi bir yıldır. Müştereken kabul edilecek özel hallerde iş sözleşmelerinin süreleri, sekiz aydan fazla olmak kaydıyla, bir yıldan az olabilir.
Madde 10
1. Dokuzuncu maddede bahsi geçen iş sözleşmesinin alınmasını müteakip Kurum işçiye pasaport çıkarılmasını sağlar.
2. İşçi, ayrıca medeni durumunu, bakımı ile yükümlü olduğu aile fertlerini gösterir belgelerle 6 ncı maddenin 3 üncü bendinde belirtilen, adli iyi durum belgesine de sahip olmalıdır.
Madde 11
1. Kurum, kabul edilmiş olan işçilerin Direction’la müştereken tespit edilen tarihlerde ve yerlerde harekete hazır bulunmalarına itina eder.
2. İşçilerin hareket yerinden Hollanda’ya nakilleri, Kurum ile danışmadan sonra Direction’ca düzenlenir ve masraflar Direction tarafından doğruca ilgililere ödenir.
3. Bu maddede sözü geçen nakil masrafları işverenlere aittir. İşverenler bu masrafları Direction’a ödemeyi taahhüt etmekle mükelleftirler.
Madde 12
Türk işçilerinin Türkiye’den Hollanda’ya hava yolu ile nakledilmeleri halinde nakil işine iki memleketin havayolu müesseseleri iştirak edebilir.
Madde 13
Hollanda işverenleri, Direction’un veya heyetin işçinin mesleki ehliyetine ilişkin kararına karşı ancak işçinin işindeki ehliyetsizliği aşikar şekilde sabit olduğu taktirde Hollanda Çalışma Büroları nezdinde itirazda bulunabilirler. Bu gibi hallerde, Hollanda Çalışma Büroları ilgililere mesleki ehliyetlerine uygun iş teminine çalışırlar.
Madde 14
İsmen yapılan talepler ancak Hollanda’da oturan Türk işçileri ile veya Hollanda’da yerleşmiş işverenlerle ilişkileri olan Türk işçilerine ait olduğu takdirde Direction tarafından Kuruma intikal ettirilir. Bu talepler hakkında yapılacak işlemi Kurum kararlaştırır.
Madde 15
1. Altıncı madde gereğince yapılacak ilk seçmeye ait masraflar Türk tarafına aittir. Bu masraflar, işçilerin tıbbi muayene ve mesleki seçme masraflarını, oturdukları yerlerden muayene ve seçme mahallerine kadar olan seyahat giderlerini ve seçme yerlerindeki ikametleri süresince iaşe ve ibate masraflarını kapsar.
2. Heyetin yaptıracağı özel tıbbi muayene ve mesleki seçmeye ait masraflar Hollanda tarafına aittir. 3. Heyetin çalışma masrafları Hollanda tarafınca karşılanır.
Madde 16
Direction, bu anlaşma çerçevesi içinde Hollanda’ya varan işçilerin listelerini, işverenlerin adresleri ile işçilerin Hollanda’daki ilk adreslerini belirtmek suretiyle, Lahey’deki Türkiye Büyükelçiliğine gönderir.
GENEL ÇALIŞMA ŞARTLARI
Madde 17
1. Hollanda’da çalışan Türk işçileri, Hollanda’lı işçiler için uygulanan ücret (ücretli izin dâhil) ve çalışma şartlarından, kanun hükümlerinden, toplu iş sözleşmeleri ile mesleki örf ve mahalli adetlerden eşit şekilde faydalanırlar.
2. Türk işçileri, işçi sağlığı ve iş güvenliği ile lojman konularındaki kanunların uygulanması bakımından Hollanda’lı işçilere sağlanan hak ve himayelerden Hollanda’lı işçilerle eşit şekilde faydalanırlar.
3. Türk işçileri, Hollanda mevzuatının (aile yardımları dâhil) sosyal güvenlik konusunda Hollanda’lı işçilere sağladığı avantajlardan, mevzuattaki şartları yerine getirmeleri kaydıyla, faydalanırlar.
4. Hollanda makamları, bu hükümlerin uygulanmasına ve özellikle işçinin Hollanda’ya varışı anında işe alınma şartlarının adı geçen hükümlere uygun olmasına itina gösterirler.
5. Türk işçilerinin, ayrıca, iş anlaşmazlığı halinde, Hollanda vatandaşlarına uygulanan aynı şartlar dâhilinde, yetkili idari veya adli Hollanda mercilerine müracaat etmeye hakları vardır.
Madde 18
Türk işçileri tasarruflarının tamamını Hollanda’da yürürlükte olan hükümler dairesinde Türkiye’ye gönderebilirler.
Madde 19
1. Yetkili Hollanda makamları ve Hollanda’lı işverenler, Türk işçilerine, özellikle istihdamlarının başlangıç devresinde, yeni muhitlerine intibaklarını sağlamak bakımından gerekli her türlü yardımda bulunacaklardır.
2. Akit tarafların yetkili makamları, Hollanda ve Türk sosyal ve dini teşekküllerini Hollanda’daki Türk işçilerinin intibakını kolaylaştırmak gayesine yöneltilmiş bütün teşekküllerini dürüstçe araştırıp destekleyeceklerdir. Yukarıda belirtilen Türk ve Hollanda teşekkülleri arasında işbirliği yapılması da kolaylaştırılacaktır.
Madde 20
1. Hollanda makamlarının müsaadesiyle iş sözleşmesi uzatılmayan veya yeni bir işe girmeyen işçi, iş sözleşmesi sonunda Türkiye’ye dönmek zorundadır.
2. İş sözleşmesinin sona ermesi veya bozulması hallerinde memlekete dönüş masrafları Hollanda’lı işverenlerce karşılanır. Bununla birlikte, sözleşme işçinin ağır bir kusuru sonucunda bozulmuşsa veya bozma için işçinin ileri sürdüğü sebepler geçerli değilse; dönüş masrafları işçi tarafından ödenir. Bu konuda karar verme yetkisi işyerinin bulunduğu bölgenin Çalışma Bürosuna aittir.
3. İlk iş sözleşmesi yenilenen işçi iznini Türkiye’de geçirmek isterse, gidiş-dönüş yol masrafları işveren tarafından karşılanır. Müteakip yenilemelerde işçilere böyle bir kolaylık gösterilmesi zorunluluğu yoktur.
SON HÜKÜMLER
Madde 21
Hollanda makamları, bu anlaşma çerçevesi içinde aldığı işçileri kamu düzeni ve güvenliği sebepleri ile Türkiye’ye iade edebilirler.
Madde 22
1. Akit taraflardan birinin isteği üzerine, en çok üçer temsilciden müteşekkil bir Karma Komisyon kurulabilir. Taraflar gereği kadar uzman bulundurabilir.
2. Bu anlaşmanın uygulanması sırasında çıkacak güçlüklerin çözümlenmesinde Kurumla Direction arasında bir mutabakata varılamadığı takdirde, Karma Komisyon bu güçlüklere çözüm yolu bulmaya çalışır. Bundan başka Karma Komisyon, Türk işçilerinin toplanması Hollanda’ya yollanması ve orada işe yerleştirilmesi ile ilgili genel nitelikteki meselelerle de meşgul olabilir. Gerekirse ele aldığı meselelerle ilgili olarak akit taraflara teklifler yapar.
3. Karma Komisyon iç teşkilatını ve çalışma tarzını kendisi tespit eder. Toplantılar sıra ile Türkiye’de ve Hollanda’da yapılır.
Madde 23
Bu anlaşma hükümleri, Hollanda bakımından Krallığın sadece Avrupa’daki toprakları için uygulanır.
Madde 24
İşbu anlaşmanın bir Türkçe tercümesi Türkiye Hükümeti tarafından Hollanda Hükümeti’ne, bir Flamanca tercümesi ise Hollanda Hükümeti tarafından Türk Hükümeti’ne sunulacaktır.
Madde 25
1. Bu anlaşma imzası tarihinde yürürlüğe girer.
2. İşbu anlaşma 31 Aralık 1964 tarihine kadar geçerlidir ve bitiminden en az üç ay önce akitlerden biri tarafından diplomatik yolla feshedilmediği taktirde bir yıl daha uzatılmış sayılır. Yukarıdaki hususları doğrulamak için akit tarafların yetkili temsilcileri işbu anlaşmayı imzalamışlardır.
19 Ağustos 1964 günü Lahey’de Fransızca olarak iki nüsha yapılmıştır.
Lahey, 19 Ağustos 1964.
Sayın Büyükelçi,
Hollanda Krallığı ile Türkiye Cumhuriyeti arasında bugün imzalanan Türk işçilerinin Hollanda’ya göçü, işe alınması ve istihdamına ilişkin Anlaşmaya ilişkin olarak, aşağıdaki hususları Ekselanslarının dikkatine sunmaktan onur duyarım:
A.Hollandalı işverenler, Türk işçilerinin Hollanda ile Türkiye arasındaki tüm ulaşım masraflarını üstlendiğinden, Hollanda elbette hangi ulaşım aracının (kara, deniz veya hava) kullanılacağını belirleyebilir ve bu ulaşımı hangi nakliye şirketlerinin sağlayacağı konusunda özgür seçim hakkına sahiptir. .
B.Yukarıdakiler özellikle hava taşımacılığı kullanıldığında geçerlidir; bu durumda söz konusu ülkelerin hükümetleri 12. Maddede öngörülen özgürlüğü garanti eder. Bu alanda sıkıntı çıkması halinde her iki hükümet de gerekli adımları atacak ve gecikmeden istenilen duruma kavuşturacaktır.
C.İkinci durumda, her iki Hükümet de her iki ülke tarafından onaylanan 30 Nisan 1956 tarihli Avrupa’da Tarifeli Olmayan Hava Hizmetlerine İlişkin Ticari Haklara İlişkin Çok Taraflı Anlaşmanın 2( c) Maddesine uygun olarak hareket edecektir.
Yukarıdaki hususlara katıldığınızı belirtirseniz çok memnun olurum.
Sayın Büyükelçi, en derin saygılarımın teminatını lütfen kabul edin.
(imza) L. DE BLOCK
Ekselânsları Sayın Fuat Kepenek Olağanüstü ve Yetkili Türkiye Cumhuriyeti Büyükelçisi Lahey
************************************
Nederlandse versie van het bericht
ARBEIDSCONTRACT TURKIJE-NEDERLAND ONDERTEKEND IN 1964 EN HISTORISCHE FOTO
Aan sommige artikelen in het 25-puntenakkoord wordt door Nederland niet voldaan.
Ondanks de uitspraken van de Nederlandse rechter en het Europees Hof voor de Rechten van de Mens draait Nederland zichzelf om.
HISTORISCHE FOTO: Bülent Ecevit, toenmalig minister van Arbeid, die naar Nederland kwam om de arbeidsovereenkomst tussen Nederland en Turkije te ondertekenen, kwam voor de ondertekeningsceremonie met Nederlandse ambtenaren naar het Turkse Werkkamp Ijburg in Amsterdam. Ibrahim Görmez was onder degenen die luisterden naar Bülent Ecevit, die informatie gaf aan de Turkse arbeiders voor de ondertekeningsceremonie. (Staand rechts)
Op deze foto rust auteursrecht van ÇaypressAjans. Mag niet worden gebruikt buiten dit nieuws.
Samengesteld door İlhan KARAÇAY:
Dit jaar is het 60 jaar geleden dat de Arbeidsovereenkomst tussen Nederland en Turkije werd ondertekend.
60 jaar geleden, zijn de meeste mensen van die dag die van plan waren om ‘een paar jaar te werken en terug te keren naar Turkije met ten minste een tractor’ vandaag de dag niet meer in leven.
De mensen van toen, die we definiëren als de ‘eerste generatie’, hebben nu de vierde generatie achter zich gelaten.
De Turken van de tweede, derde en vierde generatie, die niet worden genoemd in de compilatie die u hieronder zult lezen, hebben de sprong gemaakt van arbeider naar handelaar en vervolgens naar hoge en waardevolle beroepen.
Vandaag de dag zijn ze vertegenwoordigd in elk segment van de samenleving en op elk niveau, zoals zakenlieden, sporters, kunstenaars, politici, architecten, artsen, advocaten, ingenieurs, vakbondsleden en leraren.
De Arbeidsovereenkomst tussen Nederland en Turkije moet natuurlijk gevierd worden.
Turkse NGO’s en officiële kantoren in Nederland plannen verschillende festiviteiten.
Deze plannen zullen u te zijner tijd worden medegedeeld.
De datum van de ondertekening in Den Haag is 19 augustus 1964.
Vóór 19 augustus 2024 zullen op die dag en de dagen erna verschillende vieringen worden gehouden.
Maar ik zal iedereen voor zijn en alleen onze vrouwen van alle generaties nemen en de beroemde en succesvolle onder hen publiceren.
Als resultaat van lang onderzoek en studie heb ik een studie voorbereid met de titel ‘600 beroemde en succesvolle vrouwen in 60 jaar’, die KADIN MAGAZINE zal publiceren in het nummer van 15 maart-15 april.
Ebubekir Turgut, de baas van KADIN MAGAZINE, zal het natuurlijk niet alleen publiceren, maar ook een verrassingsevenement organiseren. Je zult de aankondigingen van zowel mijzelf als KADIN DERGİSİ en PLATFORM DERGİSİ over dit onderwerp zien.
COVER VAN HET ONDERZOEK DAT GEPUBLICEERD ZAL WORDEN
IN HET 15 MAART-15 APRIL NUMMER VAN KADIN MAGAZINE
Laten we nu terugkeren naar de compilatie van 60 jaar migratie:
West-Europese landen, die na de Tweede Wereldoorlog aan het herstructureren waren, vroegen om arbeidskrachten uit ons land en uit andere landen toen ze met hun eigen middelen niet aan de vraag naar arbeidskrachten konden voldoen.
De Turkse beroepsbevolking migreerde officieel voor het eerst naar West-Duitsland met de arbeidsovereenkomst die op 30 oktober 1961 werd ondertekend. Na deze arbeidsovereenkomst met West-Duitsland werden arbeidsovereenkomsten getekend met andere West-Europese landen en Australië.
Door het effect van deze arbeidsovereenkomsten vond er tussen 1961 en 1973 een intensieve arbeidsmigratie plaats van Turkije naar het buitenland. Het aantal burgers dat in het buitenland woonde nam aanzienlijk toe door gezinsherenigingen. De arbeidsmigratie na de jaren 1970 was gericht op Noord-Afrika, het Midden-Oosten, Rusland en Centraal-Azië en had een andere dynamiek. Deze migratie vond meestal plaats in de vorm van Turkse loonbedrijven die hun eigen werknemers meenamen; aangezien onze burgers niet van plan waren om zich te vestigen in de landen waar ze naartoe gingen, namen hun families niet deel aan de migratie.
MIGRATIE NAAR WEST-EUROPA
In meer dan zestig jaar sinds de ondertekening van de eerste arbeidsovereenkomst hebben onze burgers, van wie de meesten aanvankelijk de status van arbeider hadden in het kader van de arbeidsovereenkomsten, een respectabele plaats verworven in de samenlevingen waarin ze leven dankzij hun harde werk, discipline, de kenmerken die ze van de Turkse cultuur hebben meegebracht en hun buitengewone inspanningen. Vandaag zijn ze vertegenwoordigd in alle segmenten van de samenleving en op alle niveaus, zoals zakenlui, handelaars, sportlui, artiesten, politici, architecten, dokters, advocaten, ingenieurs, vakbondsleden en leerkrachten.
De arbeidsovereenkomsten die we hebben ondertekend om de regelmatige stroom van werknemers naar het buitenland te vergemakkelijken en om tegemoet te komen aan de behoeften van migrerende werknemers en werkgevers, vormen een van de keerpunten in onze recente geschiedenis. De eerste arbeidsovereenkomst die in 1961 met West-Duitsland werd ondertekend, legde de basis voor de andere arbeidsovereenkomsten die kort daarna werden ondertekend en voor de verspreiding van de Turkse beroepsbevolking over een zeer groot deel van de wereld.
Met het effect van de arbeidsovereenkomsten nam het aantal Turkse arbeidskrachten dat naar het buitenland ging geleidelijk toe tot de ‘oliecrisis’ in 1973. Na deze periode stopten de regeringen weliswaar de stroom migrantenarbeiders, maar de aanwezigheid van onze burgers in deze landen werd permanent in plaats van tijdelijk om redenen als gezinshereniging.
ARBEIDSOVEREENKOMST TURKIJE – NEDERLAND
Datum en plaats van ondertekening: 19 augustus 1964, Den Haag
HISTORISCHE FOTO: Bülent Ecevit, toenmalig minister van Arbeid, die naar Nederland kwam om de arbeidsovereenkomst tussen Nederland en Turkije te ondertekenen, kwam voor de ondertekeningsceremonie met Nederlandse ambtenaren naar het Turkse Werkkamp Ijburg in Amsterdam. Ibrahim Görmez was een van degenen die luisterden naar Bülent Ecevit, die informatie gaf aan de Turkse arbeiders voor de ondertekeningsceremonie (staand rechts).
Op deze foto rust auteursrecht van ÇaypressAjans. Mag niet worden gebruikt buiten dit nieuws.
De overeenkomst tussen Turkije en Nederland over de arbeidskrachten werd op 19 augustus 1964 in Den Haag ondertekend en trad op dezelfde datum in werking.
Volgens deze 25 artikelen tellende overeenkomst zijn beide staten, die erkennen dat het in het belang van beide landen is om de werkgelegenheid voor Turkse werknemers in Nederland te waarborgen, overeengekomen om tot een overeenkomst te komen over de werving, verzending en plaatsing van Turkse werknemers in Nederland.
Sinds 1973-1974, toen de West-Europese landen stopten met de massale werving van arbeidskrachten, zijn er geen arbeidskrachten meer naar Nederland gestuurd in het kader van bovengenoemde overeenkomst.
Bülent Ecevit, de toenmalige minister van Arbeid, die naar Nederland kwam om de arbeidsovereenkomst tussen Nederland en Turkije te ondertekenen, kwam voor de ondertekeningsceremonie met de Nederlandse autoriteiten naar het Turkse Werkkamp Ijburg in Amsterdam. İbrahim Görmez was een van degenen die luisterden naar Bülent Ecevit, die informatie gaf aan de Turkse arbeiders voor de ondertekeningsceremonie. Ibrahim Görmez, die slechts 5 maanden ervaring had in Nederland, werd later voorzitter van de Federatie van Turkse Islamitische en Culturele Verenigingen in Nederland en werd voorzitter van een Radio-Televisie Organisatie voor Turken.
Ikzelf kwam in 1967 naar Nederland na een wereldreis.
Ecevit werd vergezeld door diplomaten uit Ankara, onze ambassadeur in Den Haag en Nederlandse ministers en bureaucraten. Turks eten bereid in het werkkamp Ijburg werd met plezier gegeten tussen de liederen gepresenteerd door een muziekgroep. Daarna ging het verder naar Den Haag en werd de historische overeenkomst ondertekend.
INHOUD VAN DE OVEREENKOMST
De Regering van de Republiek Turkije en de Regering van Nederland, gelet op de vriendschapsbanden tussen beide landen en de wederzijdse behoefte aan arbeidskrachten van beide landen, en erkennende dat het in het belang van beide landen is te voorzien in de tewerkstelling van Turkse werknemers in Nederland, en verlangende een overeenkomst te bereiken inzake de werving, verzending en plaatsing van Turkse werknemers in Nederland, zijn het volgende overeengekomen.
De overeenkomst tussen beide landen is nog steeds van kracht, maar helaas negeert Nederland een aantal van de voorwaarden waaraan voldaan moet worden en voert ze niet uit. De belangrijkste daarvan is dat Turkse kinderen geen onderwijs in het Turks kunnen krijgen. Ondanks verschillende gerechtelijke uitspraken wordt hiertegen geprotesteerd door Nederland, dat zowel financieel als fysiek geen mogelijkheden biedt voor Turks onderwijs.
Na ondertekening van de overeenkomst uit 1964 zal de eerste groep Turkse werknemers die per Turkish Airlines in Nederland aankomt
ALGEMENE BEPALINGEN
Artikel 1
Het Turkse Arbeidsbureau (hierna te noemen het Turkse Arbeidsbureau) in Ankara, Turkije, is verantwoordelijk voor de werving, overplaatsing en plaatsing van Turkse werknemers in Nederland: Voor Turkije is het Turkse arbeidsbureau (hierna “het agentschap” genoemd) gemachtigd in Ankara. Voor Nederland wordt de Directie Werkgevers van het Ministerie van Sociale Zaken en Volksgezondheid (hierna “de Directie” genoemd) gemachtigd in Den Haag.
Artikel 2
1. Teneinde de bevoegde Turkse autoriteiten in staat te stellen tijdig de nodige maatregelen te nemen en aan de vraag naar werknemers te voldoen, deelt de Directie ten minste eenmaal per halfjaar aan het Agentschap de behoefte aan Turkse arbeidskrachten in de Nederlandse industrie mede, met vermelding van de bedrijfstakken en beroepen.
2. Het Agentschap stelt de Directie onverwijld in kennis van de mate waarin met de beschikbare arbeidskrachten aan de vraag kan worden voldaan.
Artikel 3
1. De Directie verstrekt aan het Agentschap alle informatie die nodig kan zijn om de werknemers te informeren over de algemene arbeidsvoorwaarden, de lonen en de levensomstandigheden.
2. De Directie verstrekt alle inlichtingen over de gemiddelde lonen en gemiddelde arbeidsduur in de verschillende sectoren van de Nederlandse industrie, over de hoogte van de op de lonen ingehouden belastingen, sociale lasten enz. en over de prijzen en levensomstandigheden in het algemeen.
3. Zo nodig worden aanvullende inlichtingen verstrekt.
Om dubbele belasting tussen de twee landen te voorkomen in 1986 werd een bilaterale overeenkomst ondertekend.
WERVING EN PLAATSING VAN WERKNEMERS
Artikel 4
1. De Directie stelt het Agentschap in kennis van de werkaanbiedingen van Nederlandse werkgevers, met inachtneming van de in artikel 2 bedoelde informatie.
2. De aanbiedingen van werk moeten de aard, de soort en de duur van het werk, het bruto- en nettoloon, de arbeidsvoorwaarden, de middelen van bestaan en andere noodzakelijke en nuttige inlichtingen volledig bevatten.
3. Wanneer een werkaanbieding gunstig is, neemt het Agentschap maatregelen om ervoor te zorgen dat de voorwaarden van de werkaanbieding en andere nuttige informatie onverwijld aan de betrokken werknemers worden medegedeeld. 70 Internationale Arbeidsovereenkomsten 61
Artikel 5
De leeftijdsgrenzen voor Turkse werknemers om in Nederland te werken zijn als volgt vastgesteld;
Voor ongeschoolde werknemers, tussen 21-35 jaar,
Voor geschoolde en gespecialiseerde werknemers, 23-45 jaar.
Deze leeftijdsgrenzen kunnen in overleg tussen de Organisatie en de Directie worden gewijzigd in geval van een verzoek om werknemers op naam of in bijzondere gevallen.
Artikel 6
1. De gezondheidsonderzoeken van de voor tewerkstelling in Nederland voorgedragen werknemers worden door de Organisatie verricht. De kandidaten worden door de Instelling onderzocht op hun beroepskwalificaties en eventuele andere bijzondere eisen die door de Directie worden gesteld.
2. Het resultaat van dit onderzoek van iedere kandidaat wordt vastgelegd op een formularium, waarvan de vorm in onderling overleg wordt vastgesteld. 3. De Organisatie ziet erop toe dat geen kandidaten worden voorgedragen van wie het strafblad niet schoon is of van wie bekend is dat zij een slecht sociaal of zedelijk gedrag vertonen.
4. De lijst van aanvaarde kandidaten en de voor elk van hen ingevulde formulieren worden door de Organisatie aan de directie toegezonden.
Artikel 7
1. De directie kan een delegatie naar Turkije zenden voor de definitieve selectie van de door de Organisatie voorgedragen kandidaten.
2. Teneinde bovengenoemde delegatie in staat te stellen haar onderzoek op toegestane en snelle wijze te verrichten, stelt de directie de delegatie de nodige ruimten en middelen ter beschikking op de gezamenlijk vast te stellen selectieplaatsen.
Artikel 8
De Directie doet de Organisatie zo spoedig mogelijk een lijst toekomen van de kandidaten die definitief zijn aanvaard.
Artikel 9
1. Voor elke definitief aanvaarde werknemer zendt de directie aan het Agentschap een arbeidsovereenkomst die in tweevoud in de Turkse en Nederlandse taal is opgesteld en door de werkgever is ondertekend volgens een onderling overeengekomen model. Deze arbeidsovereenkomst moet door de werknemer worden ondertekend vóór zijn vertrek uit Turkije.
2. De geldigheidsduur van de arbeidsovereenkomst is één jaar. In gezamenlijk overeen te komen bijzondere gevallen kan de duur van de arbeidsovereenkomst korter zijn dan een jaar, maar niet langer dan acht maanden.
Artikel 10
1. Na ontvangst van de in artikel 9 bedoelde arbeidsovereenkomst zorgt het Agentschap voor de afgifte van een paspoort aan de werknemer.
2. De werknemer dient tevens in het bezit te zijn van documenten waaruit zijn burgerlijke staat, de personen te zijnen laste en het in artikel 6, lid 3, bedoelde bewijs van goed gedrag van de rechter blijken.
Artikel 11
1. De Organisatie ziet erop toe dat de aanvaarde werknemers gereed zijn voor vertrek op de in overleg met de Directie vastgestelde data en plaatsen.
2. Het vervoer van de werknemers van de plaats van vertrek naar Nederland wordt door de Directie, na overleg met de Organisatie, geregeld en de kosten worden door de Directie rechtstreeks aan de betrokkenen betaald.
3. De kosten van het in dit artikel bedoelde vervoer komen ten laste van de werkgever. De werkgevers verplichten zich deze kosten aan de Directie te voldoen.
Artikel 12
In geval van luchtvervoer van Turkse werknemers van Turkije naar Nederland kunnen de luchtvaartmaatschappijen van beide landen aan het vervoer deelnemen.
Artikel 13
De Nederlandse werkgever kan tegen de beslissing van de Directie of het panel betreffende de arbeidsgeschiktheid van de werknemer slechts beroep instellen bij het Nederlandse Arbeidsbureau, indien de arbeidsongeschiktheid van de werknemer duidelijk vaststaat. In dergelijke gevallen trachten de Nederlandse Arbeidsbureaus de betrokkenen werk te verschaffen dat in overeenstemming is met hun beroepskwalificaties.
Artikel 14
De op naam gestelde verzoeken worden door de Directie slechts aan de Instelling doorgezonden indien zij betrekking hebben op in Nederland wonende Turkse werknemers of Turkse werknemers die betrekkingen onderhouden met in Nederland gevestigde werkgevers. De instelling beslist over het gevolg dat aan deze verzoeken wordt gegeven.
Artikel 15
1. De kosten van de eerste selectie op grond van artikel 6 komen ten laste van Turkije. Deze kosten omvatten de kosten van het medisch onderzoek en de beroepsmatige selectie, de reiskosten van de woonplaats naar de plaats van onderzoek en selectie, en de kosten van kost en inwoning van de werknemers tijdens hun verblijf op de plaats van selectie.
2. De kosten van het door de delegatie te verrichten bijzonder medisch onderzoek en de beroepsmatige selectie komen ten laste van Nederland. 3. De kosten van de werkzaamheden van de delegatie komen ten laste van Nederland.
Artikel 16
De Directie zendt aan de Turkse Ambassade in Den Haag lijsten van werknemers die in het kader van deze Overeenkomst in Nederland aankomen, met vermelding van de adressen van de werkgevers en het eerste adres van de werknemers in Nederland.
ALGEMENE ARBEIDSVOORWAARDEN
Artikel 17
1. Voor Turkse werknemers die in Nederland werken, gelden in gelijke mate de lonen (met inbegrip van betaald verlof) en arbeidsvoorwaarden, wettelijke bepalingen, collectieve arbeidsovereenkomsten, beroepsgebruiken en plaatselijke gebruiken die op Nederlandse werknemers van toepassing zijn.
2. Turkse werknemers genieten op voet van gelijkheid met Nederlandse werknemers de rechten en bescherming die Nederlandse werknemers genieten op het gebied van de toepassing van de wetten inzake veiligheid en gezondheid op het werk en huisvesting.
3. Turkse werknemers genieten de voordelen die de Nederlandse wetgeving Nederlandse werknemers biedt op het gebied van sociale zekerheid (met inbegrip van gezinsbijslagen), mits zij voldoen aan de vereisten van de wetgeving.
4. De Nederlandse autoriteiten zien erop toe dat deze bepalingen, en met name de arbeidsvoorwaarden bij aankomst van de werknemer in Nederland, worden toegepast.
5. Turkse werknemers hebben tevens het recht zich in geval van een arbeidsgeschil te wenden tot de bevoegde Nederlandse administratieve of gerechtelijke instanties onder dezelfde voorwaarden als die welke voor Nederlandse onderdanen gelden.
Artikel 18
Turkse werknemers kunnen hun volledige spaartegoeden naar Turkije overmaken overeenkomstig de in Nederland geldende bepalingen.
Artikel 19
1. De bevoegde Nederlandse autoriteiten en de Nederlandse werkgevers verlenen de Turkse werknemers alle nodige bijstand, met name gedurende de eerste periode van hun tewerkstelling, teneinde hen in staat te stellen zich aan hun nieuwe omgeving aan te passen.
2. De bevoegde autoriteiten van de Overeenkomstsluitende Partijen geven eerlijke voorlichting en steun aan de Nederlandse en Turkse sociale en religieuze organisaties en aan alle organisaties die gericht zijn op het vergemakkelijken van de aanpassing van Turkse werknemers in Nederland. Tevens wordt de samenwerking tussen bovengenoemde Turkse en Nederlandse organisaties bevorderd.
Artikel 20
1. De werknemer wiens arbeidsovereenkomst niet wordt verlengd of die niet met toestemming van de Nederlandse autoriteiten een nieuwe baan aanvaardt, moet na afloop van de arbeidsovereenkomst terugkeren naar Turkije.
2. In geval van beëindiging of verbreking van de arbeidsovereenkomst zijn de kosten van repatriëring voor rekening van de Nederlandse werkgevers. Als de arbeidsovereenkomst echter wordt verbroken als gevolg van een ernstige fout van de werknemer of als de door de werknemer aangevoerde redenen voor de verbreking niet geldig zijn; komen de terugkeerkosten voor rekening van de werknemer. Het arbeidsbureau van de regio waar de arbeidsplaats zich bevindt, is bevoegd om hierover te beslissen.
3. Indien de werknemer wiens arbeidsovereenkomst voor de eerste keer wordt verlengd zijn verlof in Turkije wil doorbrengen, komen de reiskosten heen en terug ten laste van de werkgever. Voor volgende verlengingen is er geen verplichting om de werknemers een dergelijke faciliteit te bieden.
SLOTBEPALINGEN
Artikel 21
De autoriteiten van Nederland mogen werknemers die in het kader van deze overeenkomst zijn ontvangen, om redenen van openbare orde en veiligheid aan Turkije uitleveren.
Artikel 22
1. Op verzoek van een van de overeenkomstsluitende partijen kan een Gemengde Commissie van ten hoogste drie vertegenwoordigers worden ingesteld. Elke partij kan zoveel deskundigen aanwijzen als nodig is.
2. Indien de Organisatie en de Richting geen overeenstemming kunnen bereiken over de oplossing van moeilijkheden die zich bij de tenuitvoerlegging van deze overeenkomst voordoen, tracht de Gemengde Commissie een oplossing voor deze moeilijkheden te vinden. Daarnaast kan de Gemengde Commissie aangelegenheden van algemene aard betreffende de werving en plaatsing van Turkse werknemers in Nederland behandelen. Indien nodig doet zij over de aangelegenheden die zij behandelt voorstellen aan de overeenkomstsluitende partijen.
3. De Gemengde Commissie stelt haar interne organisatie en werkwijze vast. De vergaderingen worden respectievelijk in Turkije en in Nederland gehouden.
Artikel 23
De bepalingen van dit Verdrag zijn ten aanzien van Nederland slechts van toepassing op de Europese grondgebieden van het Koninkrijk.
Artikel 24
Een Turkse vertaling van deze Overeenkomst zal door de Regering van Turkije worden voorgelegd aan de Regering van Nederland en een Vlaamse vertaling zal door de Regering van Nederland worden voorgelegd aan de Regering van Turkije.
Artikel 25
1. Deze overeenkomst treedt in werking op de datum waarop zij wordt ondertekend.
2. Deze overeenkomst is geldig tot en met 31 december 1964 en wordt geacht met een jaar te zijn verlengd, tenzij zij ten minste drie maanden vóór de vervaldatum door een der overeenkomstsluitende partijen langs diplomatieke weg wordt opgezegd. Ter bevestiging van het voorgaande hebben de bevoegde vertegenwoordigers van de overeenkomstsluitende partijen deze overeenkomst ondertekend.
Gedaan te ‘s-Gravenhage, 19 augustus 1964, in tweevoud in de Franse taal.
*********************
Den Haag, 19 augustus 1964.
Geachte Ambassadeur
Met betrekking tot de heden ondertekende Overeenkomst tussen het Koninkrijk der Nederlanden en de Republiek Turkije inzake de migratie, werving en tewerkstelling van Turkse werknemers in Nederland, heb ik de eer de volgende punten onder de aandacht van Uwe Excellentie te brengen
– A. Aangezien Nederlandse werkgevers alle transportkosten van Turkse werknemers tussen Nederland en Turkije dragen, kan Nederland uiteraard bepalen welk transportmiddel (land, zee of lucht) zal worden gebruikt en heeft het recht om vrij te kiezen welke transportbedrijven dit transport zullen verzorgen. .
– B. Het bovenstaande geldt in het bijzonder wanneer gebruik wordt gemaakt van luchtvervoer, in welk geval de regeringen van de betrokken landen de in artikel 12 bedoelde vrijheid waarborgen. In geval van moeilijkheden op dit gebied nemen beide Regeringen de nodige maatregelen en herstellen zij onverwijld de gewenste situatie.
– C. In het laatste geval handelen beide Regeringen overeenkomstig artikel 2, onder c), van de Multilaterale Overeenkomst inzake commerciële rechten met betrekking tot niet-geregelde luchtdiensten in Europa van 30 april 1956, die door beide landen is geratificeerd.
Ik zou het op prijs stellen indien u zou willen aangeven of u met het bovenstaande instemt.
Gelieve, Mijnheer de Ambassadeur, de verzekering van mijn diepste respect te aanvaarden.
(handtekening) L. DE BLOCK
Excellentie
De heer Fuat Kepenek
Buitengewoon en gevolmachtigd
Ambassadeur van de Republiek Turkije in Den Haag.
*Halı, 112 Yıl önce Osmanlı tarafından hediye edilmiş ve 8 ay önce restore edilmek üzere Türkiye’ye götürülmüştü.
*Dava, İsrail’in Gazze’de başlattığı saldırıların, soykırım olduğunu ileri süren Güney Afrika devletinin şikâyeti ile başladı.
*Davayı, TBMM Adalet Komisyonu Başkanı Cüneyt Yüksel, Avrupa Birliği Karma Parlamento Komisyonu Başkanı İsmail Emrah Karayel ve Anayasa Komisyonu Üyesi Cahit Özkan izliyor.
*Halı’yı, 50 yıl önce Türk-Yunan anlaşmazlığı davasına bakan ve yetkisizlik kararı veren Yüksek Adalet Divanı’nda ilk kez ben görüntülemiştim.
*Dava sürerken, dışarıda Filistin ve İsrail yanlısı gruplar gösteri yapıyordu.
(Haberin Hollandacası en altta)
(Nederlands versie van het nieuws is onderaan)
İsrail’in, 7 Ekim’den bu yana Gazze’ye yönelik saldırılarının soykırım olduğunu ileri süren Güney Afrika, 1948 tarihli Birleşmiş Milletler Soykırımın Önlenmesi ve Cezalandırılması Sözleşmesi’ni ihlal ettiği gerekçesiyle, 29 Aralık 2023’te İsrail aleyhinde açtığı dava, Lahey’deki Barış Sarayı’nda faaliyet gösteren BM’nin temel yargı organı Uluslararası Adalet Divanı’nda dün başladı.
Tüm dünyanın dikkatle izlediği Lahey Uluslararası Adalet Divanı’ndaki duruşma devam ederken, gözlerim, 50 yıl önce görüntülemiş olduğum Türk halısını aradı.
Okumakta olduğunuz bu haber-yorum, Hollywood yapımı bir film gibi, bölüm bölüm yazılmış oluyor ama, varsın gazetecilikte bu işlemi ilk kez ben yapmış olayım.
Ama yine de, kafaların karışmaması için, Uluslararası Adalet Divanı’ndaki İsrail davası ile Türk halısı konusunu ben bundan sonra iki ayrı bölümde anlatayım.
ÖNCE DURUŞMA
Barış Sarayı’ndaki oturum, Güney Afrika’nın sözlü savunması ile başladı. Güney Afrika Cumhuriyeti öncelikli olarak, İsrail’in Gazze’deki tüm askeri operasyonlarının derhal askıya alınmasını istedi. Yüksek Mahkeme öncelikli olarak bu talebi ele aldı.
Güney Afrika’nın başvurusunda, “Filistin halkının, ihlal edilmeye devam edilen soykırım sözleşmesi kapsamında haklarının korunması gerektiği” vurgulandı.
Duruşma devam ederken, Filistin ve İsrail yanlısı çok sayıda gösterici, Barış Sarayı’nın önünde toplandı. Göstericiler duruşmayı, dışarıya kurulan büyük ekranlar aracılığıyla izledi.
Güney Afrika’nın Uluslararası Adalet Divanı’na yaptığı 84 sayfalık yazılı başvuruda, “Güney Afrika’nın İsrail hakkında şikayetçi olduğu konular, soykırım tanımına girer çünkü hedef Filistin’in ulusal, ırksal ve etnik grubunun önemli bir bölümünü yok etmektir” denildi.
Lahey’e giden soykırımla ilgili davaların karara bağlanması çok uzun yıllar sürebiliyor. Güney Afrika, bu yüzden Uluslararası Adalet Divanı’nın süreç devam ederken, “İsraillilerin Filistinlileri öldürmesini durduracak” önlemler almasını istedi.
Güney Afrika ayrıca başvurusunda İsrail’in Filistinlileri bir grup olarak bilinçli şekilde ortadan kaldırılmasını hedefleyen saldırılara son vermesini ve Tel Aviv’e soykırım başlattığı için ceza verilmesini talep etti.
İsrail, yapılan başvurudaki iddiaların “bir dayanağı olmadığını” ifade etti ve İsrail’in, “kanla karalanmaya çalıştığını” söyledi.
BM’nin en üst yargı organı olan Uluslararası Adalet Divanı, Uluslararası Ceza Mahkemesi’nin aksine, bireysel suçlar yerine sadece devletler arasındaki ihtilafları ele alıyor. Bu nedenle dava Uluslararası Adalet Divanı’nda açıldı.
Adalet Divanı’nda görülen duruşmada, Güney Afrika’yı temsil eden avukatlardan Adila Hassim’in konuşması sırasında kanıt olarak AA’nın fotoğrafları da gösterildi. Foto muhabiri Fadi Alwhidi’nin çektiği fotoğrafta, Gazze’de 23 Aralık’ta Filistin Sivil Savunma ekipleri tarafından Beyt Lahya kentinde enkaz altından çıkarılan cesetlerin, Endonezya Hastanesi’nin yakınında hazırlanan toplu mezara defnedildiği görülüyor.
Foto muhabiri Mohammed Fayk tarafından çekilen fotoğrafta da aynı şekilde 30 Ekim 2023 tarihinde Gazze’de bazı mezarlıklarda boş yer kalmaması nedeniyle Fatayer ailesinin naaşlarının topluca bir bölgede defnedildiği kameraya yansımıştı.
Güney Afrika neleri iddia etti.
Güney Afrika, 84 sayfalık başvurusunda İsrail’in 7 Ekim saldırılarının ardından başlattığı operasyonda Gazze’deki Filistinlilere karşı öldürerek, ciddi zihinsel ve bedensel zarar vererek, yerleşim yerlerini yıkarak, kuşatma ile açlık ve susuzluğa maruz bırakarak, “fiziksel yıkımlarına yol açacak koşulları” yaratarak soykırım yaptığını dile getirdi.
Duruşmada, “Bu eylemler Güney Afrika’nın başvurusunda ayrıntılı olarak belgelenmiş ve güvenilir, genellikle BM kaynakları tarafından teyit edilmiştir.” diyen Güney Afrika’nın avukatı Adila Hassim, duruşma sırasında soykırım davranışının modelini göstermek için örnekler sıraladı.
Güney Afrika ayrıca, İsrail’in 1948 Birleşmiş Milletler Soykırım Sözleşmesi kapsamındaki diğer temel yükümlülüklerini de ihlal ettiği suçlamasında bulundu.
1948 sözleşmesi soykırımı, “ulusal, etnik, ırksal veya dini bir grubu tamamen veya kısmen yok etmek amacıyla işlenen fiiller” olarak tanımlıyor.
Güney Afrika’da iktidar partisi olan Afrika Ulusal Kongresi, İsrail’in Gazze ve Batı Şeria’daki politikalarını “apartheid” rejimi altındaki kendi tarihiyle karşılaştırıyor.
Güney Afrika Cumhurbaşkanı Cyril Ramaphosa, mahkeme öncesinde yaptığı açıklamada “Bir zamanlar mülksüzleştirmenin, ayrımcılığın, ırkçılığın ve devlet destekli şiddetin acı meyvelerini tatmış bir halk olarak, tarihin doğru tarafında duracağımız konusunda netiz.” dedi.
TÜRK HEYETİ DE TAKİP EDİYOR
Lahey’deki duruşmayı takip etmek üzere gelen heyeti, Lahey Büyükelçimiz Selçuk Ünal (solda) ağırladı.
TBMM Adalet Komisyonu Başkanı Cüneyt Yüksel, Divan’daki duruşmaları takip etmek ve temaslarda bulunmak üzere, Avrupa Birliği (AB) Karma Parlamento Komisyonu Başkanı ve AK Parti İstanbul Milletvekili İsmail Emrah Karayel ve Anayasa Komisyon Üyesi ve Denizli Milletvekili Cahit Özkan ile Lahey’e geldi.
“Güney Afrika’nın İsrail aleyhine yaptığı başvuruyu memnuniyetle karşılıyoruz” diyen Cüneyt Yüksel, İsrail’in 7 Ekim’den bu yana Filistin topraklarındaki uluslararası hukuk ihlallerinin artarak devam ettiğini belirtti. Yüksel, Güney Afrika’nın İsrail aleyhinde dava açarak ihlallerin durdurulmasına yönelik attığı adımın önemli olduğunu dile getirdi.
Cüneyt Yüksel, Uluslararası Adalet Divanındaki dava sonucunun, uluslararası toplumun vicdanının ferah bulması beklentisi taşıdıklarını dile getirerek, şunları söyledi: “Biz Türkiye olarak gerek makamlarımız gerek sivil toplumumuz, bu zulme asla ortak olmayacaktır. Türkiye olarak, İsrail’in sivilleri hedef alan barbarca saldırılarının bir an önce sona ermesini talep ediyoruz ve hesap vermesi gerektiğini düşünüyoruz.
Uluslararası Adalet Divanı’na Güney Afrika Cumhuriyeti tarafından yapılan başvuruyu memnuniyetle karşıladık. Başlayan bu sürece olan desteğimizi Türk halkı adına bir kez daha beyan ediyoruz. Bu sürecin mümkün olan en kısa sürede tamamlanmasını ve adaletin tecelli etmesini istiyoruz.”
Divan’ın hükmedeceği ihtiyati tedbirlerin her konudan önce ateşkesi garanti altına almasını gerektiğini vurgulayan Yüksel, bunun, Gazze’de çok ihtiyaç duyulan şartsız, engelsiz ve düzenli insani yardımı mümkün kılmasını arzu ettiklerini kaydetti.
Yüksel, şöyle devam etti: “Filistin meselesi adil bir siyasi çözüme kavuşturulmadan, bölgemizde kalıcı barış ve istikrarın tesisinin mümkün olamayacağı, bir kere daha görülmüştür. Dolayısıyla, uluslararası toplumun, barışı tesis etmeye yönelik acil ve somut adımlar atması temel beklentimizdir. Türkiye, varılacak bir çözüme giden yolda tüm çabalara aktif katkı sağlayacağı gibi, varılacak bir nihai anlaşmanın uygulanması aşamasında garantör olarak sorumluluk almaya da hazırdır.
Yüksel, Güney Afrika’nın ihtiyati tedbir taleplerine ilişkin davayı, takip edecek hükümet yetkilileri, diplomatlar, insan hakları kurumlarından temsilciler ve hukukçularla da temaslarda bulunduklarını söyledi.
ÖZKAN Anayasa Komisyon Üyesi ve Denizli Milletvekili Cahit Özkan, duruşma sırasındaki beyanatların çok etkili olduğunu dile getirerek, Güney Afrika tarafının sunduğu deliller arasında Anadolu Ajansı’nın çektiği fotoğrafların da yer aldığını söyledi.
Anadolu Ajansı’nın Gazze’deki soykırımın delillendirilmesinde ve bu dava sürecinde çok etkili ve önemli bir rol oynadığının altını çizen Özkan, bu delillerle birlikte Güney Afrika’nın iddialarını görsel açıdan çok zengin şekilde duruşmada yansıttığını kaydetti.
Özkan, Gazze’deki soykırımın, Gazze halkının cep telefonlarıyla canlı aktardığı, bir şeyler yapabileceği umuduyla kendi yıkımlarını gerçek zamanlı olarak yayımladıkları tarihteki ilk soykırım olduğuna dikkati çekti.
KARAYEL
Avrupa Birliği (AB) Karma Parlamento Komisyonu Başkanı ve İstanbul Milletvekili İsmail Emrah Karayel, Türkiye’nin, uluslararası hukukun uygulanması ve uluslararası mahkemelerin uyuşmazlıkları çözmesi noktasında destekleyici olduğunun altını çizerek, Türkiye’nin tavrının, uyuşmazlıkların uluslararası hukuk kurallarına uygun olarak çözülmesi gerektiği şeklinde olduğunu belirtti.
İsrail’in işlediği suçların soruşturulmaması ve cezasız kalmasının kabul edilemez bir durum olduğunu kaydeden Karayel, Türkiye’nin bu tür davalarda her zaman adaletin sağlanması, suçluların cezalandırılması ve sorumlular hakkında gereğinin yapılması için sürecin takipçisi olacağını aktardı.
Öte yandan, Gazze’de yaşanan dramın azalması için Divan’ın tedbir kararı vermesi gerektiğine işaret eden Karayel, bu tedbir kararlarının da nasıl uygulanacağını takip edeceklerini dile getirdi.
Duruşmanın ilk günü, Güney Afrika’nın Amsterdam Büyükelçisi Vusimuzi Madonsela’nın ülkesinin Divan’dan, İsrail aleyhine talep ettiği 9 ihtiyati tedbiri okumasının ardından sona erdi.
İsrail bugünkü duruşmada savunmasını yapacak.
LAHEY YÜKSEK ADALET DİVANI’NDAKİ
TÜRK HALISININ HİKÂYESİ…
Bizim, “Lahey Yüksek Adalet Divanı” olarak söz ettiğimiz “Barış Sarayı”na, Hollandalılar “VredesPleis” diyorlar. Bu yeri ilk gördüğüm an, 50 yıl kadar öncesine dayanıyor.
O yıl, Türkiye ile Yunanistan arasındaki deniz sahanlığı ihtilafı, “Yüksek Adalet Divanı”a taşınmıştı.
Güvenlik Konseyi, uyuşmazlığa taraf olan Türkiye ve Yunanistan arasında bir tercih yapmaktan kaçınmış, bir yandan tarafların uyuşmazlığı doğrudan görüşmeler yoluyla çözmeleri önerilirken, diğer taraftan da, uyuşmazlığın giderilebilmesinde, Uluslararası Adalet Divanı’nın olası katkılarını dikkate almaya davet etmişti.
O zamanlar tüm dünyada sitayişle söz edilen “Barış Sarayı”nda, görenlerin gözlerini kamaştıran kocaman bir halı dikkat çekiyordu. İşte orada, bu halının Osmanlılar tarafından hediye edilmiş olduğunu öğrenmiştim. Türk-Yunan davasının önemi yanında, böylesi dünyaca ünlü bir yerdeki Türk halısının mevcudiyeti benim için çok önemliydi.
Malumdur, o zamanlar “Haber atlatma” yarışı revaçtaydı. O halının fotoğrafını çektikten sonra Hollanda’nın ANP Ajansına gitmiş ve fotoğrafımın Hürriyet gazetesine telefoto ile gönderilmesini sağlamıştım. Ertesi günkü Hürriyet’in manşet başlığı “Türk-Yunan” davası değil, Barış Sarayı’ndaki Türk halısı idi.
Böylesi ilginç bir halı hikâyesi, Hürriyet’te birkaç gün konu olmuş ve nasibimize düşen övgüleri kazanmıştık.
50 YIL SONRA
İşte o halının hikâyesi, bu kez 50 yıl sonra yeniden gündeme geldi.
Halının hikâyesi aslında daha eskiye, yani 112 yıl öncesine dayanıyor.
112 Yıl öncenin yılı 1911 idi.
Lahey’deki Barış Sarayı inşa edilirken, 1907 yılında devletlere yapılan katkı çağrısı üzerine, 1911’de Osmanlı İmparatorluğu tarafından, kocaman bir Hereke halısı hediye edilmişti.
Şimdi, restore (tadilat) edilmesi için Türkiye’ye gönderilen halı hakkında, Lahey Büyükelçimiz Selçuk Ünal şunları söyledi:
“Hollanda Krallığı’na armağan edilen ve 112 yıldır Barış Sarayı’nı süsleyen Hereke Halısı, restorasyon amacıyla geçici bir süre için ülkemize gidiyor. Barış Sarayı’nın yönetimini deruhte eden Carnegie Vakfı ile Kültür ve Turizm Bakanlığımız arasında imzalanan Protokol uyarınca, Türkiye dışındaki en büyük olduğu düşünülen, 160 m2 boyutunda ve 700 kg ağırlığındaki Hereke halısı, restorasyon işlemlerine başlanması Barış Sarayı’ndan çıkarıldı.”
Halının, Barış Sarayı’nda sayısız müzakerelerin sürdürüldüğü Japon Odası’ndan çıkarılması töreninde, Büyükelçi Selçuk Ünal, Hollanda Dışişleri Bakanlığı’nın Türkiye’den de sorumlu Avrupa Direktörü Erik Weststrate ve Carnegie Vakfı Direktörü J.P.H. Donner de hazır bulundu.
Büyükelçi Selçuk Ünal, Hereke halısının Barış Sarayı’ndan çıkarılarak kamyona yüklenmesi sırasında düzenlenen belgesel çekimine de, Hollanda Dışişleri Bakanlığı Avrupa Direktörü Erik Weststrate ve Carnegie Vakfı Direktörü J.P.H. Donner ile katıldı.
Büyükelçi Selçuk Ünal şöyle devam etti: “Ecdadımızın 1907’deki davete icabetle 1911’de armağan ettiği tarihi Hereke halısı 112 yıldır, sayısız önemli barış antlaşması, müzakere ve görüşmeye şahitlik etti. Aslında, tek başına, yalnız ve hüzünlü, 112 yıl tarihe tanıklık etti.
Ecdadımızın uluslararası barışa desteğini o tarihte uzun vadeli bir öngörüyle ve bu şekilde göstermiş olması, bugün hepimiz için önemli bir mesajdır. Hereke halısı, bir İmparatorluktan diğer bir İmparatorluğa hediye edilirken düşünüldüğü gibi, bugün de yarın da Türk-Hollanda dostluğunun ölümsüz nişanelerinden birini teşkil edecektir. İnsanlar yaşadıkça ve insanlık yaşadıkça, buradan sonsuzluğa kadar uluslararası dostluk ve barış mesajını verecektir.”
İşte, hepimizi onurlandıran ve bundan sonraki gelişmeler ile bizi onurlandırmaya devam edecek olan Hereke Halısı’nın hikâyesi böyle. Ama tabii ki ‘Hereke Halısı’ deyip geçemeyiz.
İntihal (aşırma) yapmayacağım ama, Google Amca’da yaptığım araştırmada bakınız bu konuda ne buldum.
Hollanda’nın Lahey kentindeki Uluslararası Adalet Divanı olarak hizmet veren Barış Sarayı’na, Sultan II. Abdülhamit’in fermanı üzerine 1905’te hediye edilen, yaklaşık 162 metrekarelik Hereke halısı Aksaray’ın Sultanhanı ilçesinde restore ediliyor.
Kültür ve Turizm Bakan Yardımcısı Nadir Alpaslan, Aksaray’daki halı tamir atölyesinde düzenlenen basın toplantısında, Türkiye tarihi için önemli yeri olan Sultanhanı Kervansarayı’nda olmaktan mutluluk duyduğunu söyledi.
Nadir Alpaslan, Barış Sarayı yapıldığı dönemde 40’tan fazla ülkenin yardımda bulunduğunu hatırlatarak, şöyle devam etti:
“Osmanlı Devleti Sultan Abdülhamit döneminde Barış Sarayı’na, biraz sonra restorasyonuna başlanacak, Hereke halısını hediye etmiş. Bu halı ülkemizin kültürel ögeleriyle bezenmiş, ilmek ilmek dokunmuş çok özel bir halı. Halı restorasyon sürecinde yapıldığı dönemin teknik özelliklerine göre her bir ilmeği yenilenerek tekrar evine gönderilecek. Hereke halısı 100 yılı aşkın süredir Barış Sarayı’nda Japon Salonu’nda tarihe tanıklık etmektedir. Halımız, 1 yıl sonra bu çalışma bitip evine döndüğünde tarihe tanıklık etmeye devam edecek.”
Alpaslan, bu eşsiz halının Türkiye’nin kültürel zenginliğini yansıtan önemli örneklerden biri olduğunu aktardı. Restorasyonun Türkiye’de yapılmasının önemli olduğuna dikkati çeken Alpaslan, “Halı, 400 yılı aşan Hollanda ve Türkiye ilişkilerinin de somut bir göstergesidir. Halımızın restorasyonu uzman ekip ve geleneksel teknikler kullanılarak gerçekleştirilecek, her aşamada halının orijinal dokusu ve estetiğinin korunması için büyük hassasiyet gösterilecektir. Bu proje halının restorasyonundan öte kültürel bir mirasın korunmasını da temsil etmektedir.” diye konuştu.
Alpaslan, halının restorasyonuyla dünya kültürel mirasına da katkı sunulduğunu vurguladı.
İçinde yaşanılan dünyada, barışa ve adalete ihtiyaç olduğunu anlatan Alpaslan, tüm dünyaya barış ve adalet gelmesi temennisinde bulundu.
“Hereke Halısı, Dünyanın En Kaliteli ve En İyi Halısıdır”
Hollanda’nın Ankara Büyükelçisi Joep Wijnands ise bir asırdan sonra halının Hollanda’dan tekrar Türkiye’ye restorasyon için geldiğini söyledi.
Halının hikayesinin Türkiye ile Hollanda arasındaki güçlü bağların sembolü olduğunu belirten Wijnands, sözlerini şöyle sürdürdü:
“Hereke halısı, dünyanın en kaliteli ve en iyi halısıdır. Uzun süreli olması ve tarihi öneme sahip olması da ayrı güzel yanı. İki ülke arasındaki ilişkiler ve aramızdaki dostluk halıdaki ilmekler kadar sağlam ve güçlüdür. İki ülke arasındaki dostluk çok uzun yıllar öncesine dayanıyor. Seneye dostluk anlaşmasının 100. yılının kutlamasını yapacağız. Diplomatik ilişkiler de 400 yıl kadar geriye gidiyor. İki ülke arasında bu halıdan daha da fazla güzellikler var. Hollanda’nın uluslararası sembolü olan laleyi, Türklerin getirdiği bilinir.”
Wijnands, 500 yıl önce Hollanda’nın bağımsızlığı için Türkiye’nin yardım ettiğini de vurguladı.
Konuşmaların ardından Bakan Yardımcısı Alpaslan ve beraberindekiler, halıyı inceledi.
180 yıldır sarayları renklendiren fabrika: Hereke halı dokuma fabrikası
Kocaeli‘de 1843 yılında kurulan Osmanlı emaneti “Hereke Fabrika-i Hümayunu” dokuma fabrikası, 180 yıldır adından söz ettiriyor. Özel olarak milli saraylara dokunan ipek halılar, metrekaresindeki 1 milyon düğümü ve Osmanlı dönemindeki desenleriyle göz kamaştırıyor. El emeği göz nuru halıları dokuyan kadınlar, bir halıyı en az bir yılda bitiriyor.
Körfez ilçesine bağlı Hereke bölgesinde, 1843 yılında iki kardeş tarafından geniş bir atölye olarak kurulan fabrika, 1845 yılında Osmanlı Devleti‘nin sanayi atılımları ile saraya bağlandı. 1845 yılından sonra, “Hereke Fabrika-i Hümayunu” ismiyle faaliyetini sürdürmeye başlayan fabrikada, ilk olarak sarayların perdelik ile döşemelik talebi karşılanırken, daha sonra halı da dokunmaya başladı.
Osmanlı’nın değerli kurumları arasında yer alan ve imparatorluk yaşantısını renklendiren Hereke Fabrika-i Hümayunu, 19. yüzyılın sonlarına doğru Avrupa’da bir markaya dönüştü. Prestijli bir marka haline gelen fabrikanın ürünleri, çeşitli ülkelerde de ödüllere layık görüldü.
Hereke Fabrika-i Hümayun da birçok halı dokundu. Bunlardan en devasa olan Sultan II. Abdülhamit döneminde Alman İmparatoru Kaiser II. Wilhelm’in ziyareti vesilesiyle 1897 tarihinde Yıldız Şale Köşkü Muayede Salonu için yaptırılan 468 metrekare boyutunda, 3 ton ağırlığındaki halıydı. Ayrıca Beyler Beyi Sarayı Mavi Salonu, Dolmabahçe Sarayı Muayede Salonu, Lahey Yüksek Adalet Divanı ve Beyaz Saray‘ında bulunan halılarda Hereke Fabrika-i Hümayun’da dokundu. 180 yıldır faaliyetini sürdüren, şu anki ismiyle Hereke İpekli Dokuma ve Halı Fabrikası’nda hala milli saraylara halı dokumaya devam ediyor.
Hereke halısının özelliği, ilmeği, çift düğüm olması, iplik özelliği ve sağlamlığıdır
19. Yüzyıl Osmanlı Halıcılık Eğitiminde Hereke Fabrika-i Hümayunu Modeli
Türk halı sanatının Osmanlı dönemi, Altaylardan Anadolu’ya uzanan tarihî süreci ve kültürel birikimi yansıtır. Bu bağlamda devletin ilk dört yüz yıl boyunca devam eden yükselişine paralel olarak, hah sanatı gelişme göstermiş ve çeşitliliği artmıştır. Ancak Batı dünyasında bilim ve tekniğe dayalı olarak gelişen yeni medeniyet, her alanda olduğu gibi Osmanlı sanatlarını da zor durumda bıraktı. Bilhassa sanayi devrimi ile dokumacılık sektörü yeni bir sürece girdiği için, OsmanlI halıcılığı derinden etkilendi. Bu sebeple, 19. yüzyılda sürdürülen modernleşme çabalarına dokumacılık da dâhil edildi. 1843’de Hereke’de açılan fabrika ile dokuma ve hah sanayi teşekkül ettiği gibi, zamanla sektör açısından bir eğitim merkezi hâline geldi. Yürütülen çabalar neticesinde taşrada birçok halıcılık merkezi ortaya çıktı. Verimliliğini yitiren bazı eski merkezler ihya edildi. Kız Sanayi Mektepleri ile Kız Rüştiyelerinde yapılan halıcılık eğitimi desteklendi. Ayrıca halıcılık sanatında başarılı ve üstün hizmetleri olan kimselere, hükümet tarafından Sanayi Madalyası verildi. Böylece Hereke Fabrika-i Hümayunu merkez alınarak, öğrencilere, erişkinlere, özel teşebbüs personeline halıcılık eğitimi veren, kaliteyi artıran ve istihdam imkânı yaratan bir model oluştu.
BU BARIŞ SARAYI’NIN HİKÂYESİ
Uluslararası Adalet Divanı, Birleşmiş Milletler‘in başlıca yargı organıdır. Uluslararası Adalet Divanı’nın merkezi Hollanda‘nın Lahey kentindedir. Genel Kurul ve Güvenlik Konseyi’nden seçilen 15 yargıçtan oluşur. Yargıçlar değişik ülkelerden seçilir, böylece dünyadaki değişik hukuk sistemlerinin temsil edilmesi amaçlanır.
Divanın yetki alanı, bir uluslararası uyuşmazlıkta taraf olan ülkelerin kendisine getirdikleri davalar ile BM Antlaşması‘nda ya da yürürlükteki uluslararası antlaşmalarda özellikle öngörülmüş konuları içine alır. Uluslararası Adalet Divanı Statüsü, BM Antlaşması’nın (BM Şartı) ayrılmaz bir parçasıdır ve Adalet Divanı’nın çalışma esaslarını belirler.
Saray’da, Daimi Tahkim Mahkemesi, Birleşmiş Milletler Uluslararası Adalet Divanı, Lahey Uluslararası Hukuk Akademisi ve Barış Sarayı Kütüphanesi bulunuyor.
Daimi Tahkim Mahkemesi
Bir anlaşmazlığı tahkim yoluyla çözmek isteyen taraflar Daimi Tahkim Mahkemesine (PHA) başvurabilirler. PHA’ya sunulan anlaşmazlıkların çoğu en az bir eyaleti içerir. Ancak uluslararası kuruluşlar, şirketler ve kişilerle olan uyuşmazlıklar da ileri sürülebilir. Çoğu durumda, her iki tarafın da bir hakem atadığı üç üyeli bir mahkeme kurulur ve bu hakemler birlikte bir başkan atar. Böylece oluşturulan mahkeme dava hakkında karar verir. Taraflar ayrıca kararlaştırılacak hukuki meseleyi, kullanılacak dili ve gizlilik derecesini birlikte belirler. Hakemlerin kararları her durumda tarafları bağlar. PHA ayrıca arabuluculuk gibi bağlayıcı olmayan uyuşmazlık çözümü biçimleri sunar.
Uluslararası Adalet Mahkemesi
Uluslararası Adalet Divanı (IGH), Birleşmiş Milletler’in (BM) ana yasal organıdır ve iki yönlü görevi vardır.
Birincisi, devletler tarafından getirilen uyuşmazlıkları uluslararası hukuka uygun olarak çözer. Uyuşmazlıklar temel olarak kara ve deniz sınırları, toprak egemenliği, güç kullanımı, uluslararası insancıl hukukun ihlali, devletlerin iç işlerine karışmama, diplomatik ilişkiler, rehin alma, sığınma hakkı, tabiiyet, vesayet, geçiş hakları ile ilgilidir. ve ekonomik haklar.
İkinci olarak, BM organları ve bunu yapmaya yetkili uzman kuruluşlar tarafından sunulan hukuk meseleleri hakkında istişari görüşler yayınlar. Görüşler, bu kurum ve kuruluşların hukuka uygun olarak nasıl işleyebileceklerini veya inatçı devletler karşısında otoritelerini nasıl güçlendirebileceklerini gösterebilir.
Uluslararası Adalet Divanı, farklı ülkelerden 9 yıllığına seçilen ve yeniden seçilebilen 15 yargıçtan oluşur. Mahkeme üyelerinin üçte biri her üç yılda bir seçilir. Başkan, her üç yılda bir akranları tarafından seçilir. Mahkemenin şu anki Başkanı ABD’den Joan E. Donoghue’dur. Mahkeme duruşmaları her zaman halka açıktır. Fransızca ve İngilizce, Mahkemenin daimi dilleridir.
Uluslararası Adalet Divanı (ICJ)
Uluslararası Teşkilat Künyesi
Teşkilatın Amacı:
Birleşmiş Milletler’in ana organlarından biri olan Uluslararası Adalet Divanı’nın (UAD/ICJ) temel görevi, devletlerce önüne getirilen uyuşmazlıkları uluslararası hukuka uygun olarak çözmektir. Divan ayrıca, BM Genel Kurulu ve Güvenlik Konseyi ile Genel Kurulun yetkili kıldığı BM’nin diğer organları ve uzmanlık kuruluşları tarafından talep edilen konularda tavsiye görüşü verebilmektedir.
Kuruluş Tarihi:1945
Merkezi: Lahey
Türkiye’nin Üyelik Durumu:
BM üyesi devletler, BM Antlaşması uyarınca ipso facto (kendiliğinden) UAD Statüsüne de taraf oldukları için, UAD önündeki davalara da taraf olabilmektedirler.
Türkiye, UAD’nin zorunlu yargı yetkisini kabul etmemektedir.
Teşkilatın Tarihi :
UAD, BM Şartı ile BM’nin asli “adalet organı” olarak kurulmuştur. UAD’nin kuruluşundan önce, Milletler Cemiyeti bünyesinde kurulan Uluslararası Sürekli Adalet Divanı (USAD) bulunmaktaydı. Divan Statüsü, BM Şartı’nın ayrılmaz parçası olarak Şart ile birlikte 1945 yılında yürürlüğe girmiş ve USAD feshedilmiştir. UAD’nin ilk yargıçları 6 Şubat 1946’da seçilmiş, Divan’ın resmi açılışı ise 18 Nisan 1946’da yapılmıştır.
UAD, başta UAD Statüsüne taraf olan devletlere açıktır. Bu bağlamda, BM üyesi devletler, BM Antlaşması uyarınca ipso facto (kendiliğinden) UAD Statüsüne de taraf oldukları için, UAD önündeki davalara da taraf olabilmektedirler. BM üyesi olmayan bir devletin UAD Statüsüne taraf olabilme şartlarının BM Güvenlik Konseyi’nin tavsiyesi üzerine BM Genel Kurulu tarafından tespit edileceği, BM Şartı’nda belirtilmiştir. Öte yandan, BM Şartı’na ve UAD Statüsüne taraf olmayan devletlerin, BM Güvenlik Konseyi tarafından belirlenecek koşullar uyarınca UAD önündeki bir davada taraf olma hakkı bulunmaktadır.
Ancak, UAD’nin esasa ilişkin yetkisini, devletlerin Divan önündeki davalara taraf olma hakkından ayırmak gerekir. Divan’ın yetkisi ihtiyari olup, UAD, sadece tarafların Divan önüne götürmeyi kabul ettikleri uyuşmazlıkları incelemeye yetkilidir.
UAD’nin zorunlu yargı yetkisini tanımayan devletler Divan’a bu yetkiyi şu yollarla tanıyabilirler: Tahkimname (uyuşmazlık tarafları, uyuşmazlığın konusunu ve taraflarını belirttikleri bir tahkimname ile aralarındaki uyuşmazlığı UAD’ye sunmayı kararlaştırabilirler), Anlaşma (devletler ikili veya çok taraflı anlaşmalarda, anlaşmadan doğan uyuşmazlıkların Divan’a havale edilmesini öngören bir hüküm getirebilirler), Tek taraflı bildirim/Beyan (Statü’ye taraf olan devletler “herhangi bir zaman, aynı vecibeyi kabul eden herhangi bir başka devlete karşı UAD Statüsü’nün 36(2) maddesinde düzenlenen hukuki mahiyetteki uyuşmazlıkların hepsi hususunda Divan’ın kaza yetkisini ipso jure ve özel bir anlaşma olmaksızın mecburi olarak tanıdıklarını” beyan edebilirler) ve Forum Prorogatum (bir devletin bir uyuşmazlığı Divan’a havale etmesi durumunda, diğer devletin, Divan’ın yargı yetkisini kabul ettiği anlamına gelecek bir tutum izlemesi).
Öte yandan, BM Şartı uyarınca, BM Genel Kurulu veya Güvenlik Konseyi hukuki herhangi bir mesele hakkında, Genel Kurulca yetkili kılınacak diğer BM organ ve uzmanlık kuruluşları ise çalışma alanlarında karşılarına çıkacak hukuki meseleler hakkında UAD’den tavsiye görüşü talep edebilirler.
UAD, ülkelerinde yüksek yargı görevlerinin icrası için gerekli şartları haiz bulunan veya uluslararası hukuk alanında tanınmış hukukçular arasından seçilen 15 hâkimden oluşmaktadır. Hâkimler, 9 yıl süreyle görev yapmaktadırlar ve yeniden seçilmeleri mümkündür.
DE HELE WERELD KIJKT AANDACHTIG TOE EN ISRAËL STAAT TERECHT
HET VERHAAL VAN HET TURKSE TAPIJT BIJ HET VREDESPALEIS IN DEN HAAG, EVENALS HET VERHAAL VAN HET PROCES DAT BEGON MET EEN GENOCIDEAANKLACHT DOOR ZUID-AFRIKA…
*Het tapijt werd 112 jaar geleden geschonken door het Ottomaanse Rijk en 8 maanden geleden gerestaureerd om naar Turkije te worden gebracht voor verwerking.
*De rechtszaak werd aangespannen omdat de aanvallen van Israël op Gaza genocide zouden zijn. Het begon met een klacht van de Zuid-Afrikaanse staat.
*Cüneyt Yüksel, voorzitter van de Justitiecommissie van de Grote Nationale Assemblee van Turkije, İsmail Emrah Karayel, voorzitter van de Gemengde Parlementaire Commissie en de Grondwettelijke Commissaris Cahit Özkan kijkt toe.
*Tijdens het proces demonstreerden pro-Palestijnse en pro-Israëlische groepen buiten.
Zuid-Afrika, dat beweert dat de aanvallen van Israël op Gaza sinds 7 oktober genocide vormen, heeft op 29 december 2023 een rechtszaak tegen Israël aangespannen omdat het land het Verdrag van de Verenigde Naties inzake de voorkoming en bestraffing van genocide van 1948 heeft geschonden en het Internationaal Gerechtshof, het belangrijkste gerechtelijke orgaan van de VN, dat gisteren in het Vredespaleis in de administratieve hoofdstad van Nederland, Den Haag, opereerde.
Terwijl de hoorzitting werd voortgezet in het Internationaal Gerechtshof in Den Haag, waar de hele wereld aandachtig naar keek, zochten mijn ogen naar het Turkse tapijt dat ik 50 jaar geleden had gefotografeerd.
Dit nieuwsoverzicht is in delen geschreven, zoals een Hollywoodfilm, maar ik heb dit misschien voor het eerst in de journalistiek gedaan.
Niettemin, om verwarring te voorkomen, zal ik de Israëlische zaak voor het Internationaal Gerechtshof en de kwestie van het Turkse tapijt in twee afzonderlijke delen uitleggen.
EERST HET PROCES
Terwijl de aanklager van het Internationaal Strafhof bewijsmateriaal verzamelde over oorlogsmisdaden, misdaden tegen de menselijkheid en genocide gepleegd door Israël, en terwijl de hoorzitting, waarin de Republiek Zuid-Afrika het hof verzocht om een ‘voorzorgsmaatregel’ vanwege de urgentie van de situatie, doorging, verzamelden veel pro-Palestijnse en pro-Israël demonstranten zich voor het Vredespaleis. De demonstranten volgden de hoorzitting via grote schermen die buiten waren opgesteld.
De zitting in het Vredespaleis begon met de mondelinge verdediging van Zuid-Afrika. De Republiek Zuid-Afrika verzocht eerst om de onmiddellijke opschorting van alle Israëlische militaire operaties in Gaza. Het Hooggerechtshof ging eerst in op dit verzoek.
Zuid-Afrika’s verzoek benadrukte dat “de rechten van het Palestijnse volk onder het genocideverdrag, die nog steeds geschonden worden, beschermd moeten worden”.
“De zaken waarover Zuid-Afrika klaagt tegen Israël vallen onder de definitie van genocide omdat het doel de vernietiging is van een aanzienlijk deel van de Palestijnse nationale, raciale en etnische groep,” zei Zuid-Afrika in een 84 pagina’s tellende schriftelijke verklaring aan het Internationaal Gerechtshof.
Het kan jaren duren voordat een uitspraak wordt gedaan in een genocidezaak voor het Hof in Den Haag. Zuid-Afrika verzocht het Internationaal Gerechtshof daarom maatregelen te nemen “om de Israëli’s te stoppen met het doden van Palestijnen” terwijl het proces nog loopt.
Zuid-Afrika eiste in zijn verzoek ook dat Israël de aanvallen zou staken die gericht zijn op de opzettelijke eliminatie van de Palestijnen als groep en dat Tel Aviv zou worden gestraft voor het plegen van genocide.
Israël zei dat de beschuldigingen in de aanklacht “geen basis hebben” en dat Israël “probeert Israël met bloed te belasteren”.
In tegenstelling tot het Internationaal Strafhof behandelt het Internationaal Gerechtshof, het hoogste gerechtelijke orgaan van de VN, alleen geschillen tussen staten en geen individuele misdaden. De zaak werd daarom voor het Internationaal Gerechtshof gebracht.
Vandaag zal Israël de aanklacht mondeling verdedigen.
Dit kan live gevolgd worden op de website van het Internationaal Gerechtshof.
Tijdens de hoorzitting bij het Hof van Justitie werden AA-foto’s als bewijsmateriaal getoond tijdens de toespraak van Adila Hassim, een van de advocaten die Zuid-Afrika vertegenwoordigt. Op de foto, genomen door fotojournalist Fadi Alwhidi, is te zien dat de lichamen die op 23 december in Gaza door Palestijnse civiele verdedigingsteams onder het puin in de stad Beit Lahya werden vandaan gehaald, werden begraven in een massagraf dat vlakbij het Indonesische ziekenhuis werd aangelegd.
Op dezelfde manier was op de foto, genomen door fotojournalist Mohammed Fayk, te zien dat de lichamen van de familie Fatayer op 30 oktober 2023 collectief werden begraven in een gebied vanwege ruimtegebrek op sommige begraafplaatsen in Gaza.
Wat Zuid-Afrika beweerde.
In zijn 84 pagina’s tellende aanvraag zei Zuid-Afrika dat Israël genocide pleegde tegen Palestijnen in Gaza door hen te doden, ernstige geestelijke en lichamelijke schade toe te brengen, nederzettingen te verwoesten, een beleg op te leggen, hen aan honger en dorst te onderwerpen en “omstandigheden te creëren die bevorderlijk zijn voor hun fysieke vernietiging” tijdens de operatie die begon na de aanvallen van 7 oktober.
“Deze daden zijn gedetailleerd gedocumenteerd in de aanvraag van Zuid-Afrika en bevestigd door betrouwbare, vaak VN-bronnen,” zei de advocaat van Zuid-Afrika, Adila Hassim, terwijl ze voorbeelden noemde om het patroon van genocidaal gedrag tijdens de hoorzitting te illustreren.
Zuid-Afrika beschuldigde Israël ook van het schenden van andere fundamentele verplichtingen onder de Genocide Conventie van de Verenigde Naties uit 1948.
De conventie van 1948 definieert genocide als “daden gepleegd met de bedoeling een nationale, etnische, raciale of religieuze groep geheel of gedeeltelijk te vernietigen”.
In Zuid-Afrika heeft de regerende partij African National Congress het beleid van Israël in Gaza en de Westelijke Jordaanoever vergeleken met haar eigen geschiedenis onder het apartheidsregime.
“Als een volk dat ooit de bittere vruchten heeft geproefd van onteigening, discriminatie, racisme en door de staat gesponsord geweld, zijn we er duidelijk over dat we aan de goede kant van de geschiedenis zullen staan,” zei de Zuid-Afrikaanse president Cyril Ramaphosa voorafgaand aan het proces.
TURKSE DELEGATIE VOLGT OOK
Ambassadeur in Den Haag Selçuk Ünal (links) verwelkomde de delegatie om de hoorzittingen in Den Haag te volgen.
Cüneyt Yüksel, voorzitter van de Justitiecommissie van de Grote Nationale Vergadering van Turkije, reisde naar Den Haag met İsmail Emrah Karayel, voorzitter van de Gemengde Parlementaire Commissie van de Europese Unie (EU) en AK-partij parlementslid voor Istanbul, en Cahit Özkan, lid van de Constitutionele Commissie en parlementslid voor Denizli.
Yüksel zei dat ze ook contacten hadden met regeringsfunctionarissen, diplomaten, vertegenwoordigers van mensenrechtenorganisaties en advocaten die de zaak zullen volgen met betrekking tot Zuid-Afrika’s verzoek om een gerechtelijk bevel.
“We zijn blij met de aanklacht van Zuid-Afrika tegen Israël,” zei Cüneyt Yüksel, die opmerkte dat de schendingen van het internationaal recht door Israël in de Palestijnse gebieden sinds 7 oktober zijn toegenomen. Yüksel verklaarde dat de stap van Zuid-Afrika om de schendingen te stoppen door een rechtszaak tegen Israël aan te spannen belangrijk is.
Cüneyt Yüksel sprak de verwachting uit dat de uitkomst van de rechtszaak bij het Internationaal Gerechtshof het geweten van de internationale gemeenschap tevreden zou stellen en zei:
“Als Turkije zullen zowel onze autoriteiten als het maatschappelijk middenveld nooit een partner zijn van deze vervolging. Als Turkije eisen we dat er onmiddellijk een einde komt aan de barbaarse aanvallen van Israël op burgers en we vinden dat Israël ter verantwoording moet worden geroepen.
Wij hebben de aanvraag van de Republiek Zuid-Afrika bij het Internationaal Gerechtshof verwelkomd. Namens het Turkse volk spreken wij nogmaals onze steun uit voor dit proces. We willen dat dit proces zo snel mogelijk wordt afgerond en dat gerechtigheid geschiedt.”
Yüksel benadrukte dat de voorzorgsmaatregelen die door het Hof moeten worden uitgesproken in de eerste plaats een staakt-het-vuren moeten garanderen, en merkte op dat ze willen dat dit de broodnodige onvoorwaardelijke, ongehinderde en regelmatige humanitaire hulp in Gaza mogelijk maakt.
Yüksel vervolgde als volgt: “Het is opnieuw gebleken dat het zonder een rechtvaardige politieke oplossing voor de Palestijnse kwestie niet mogelijk zal zijn om duurzame vrede en stabiliteit in onze regio tot stand te brengen. Daarom verwachten we vooral dat de internationale gemeenschap dringende en concrete stappen zet om vrede tot stand te brengen. Turkije zal actief bijdragen aan alle inspanningen om tot een oplossing te komen en is bereid de verantwoordelijkheid op zich te nemen als garant in de implementatiefase van een te bereiken definitieve overeenkomst.
Yüksel zei dat ze ook contact hebben gehad met regeringsfunctionarissen, diplomaten, vertegenwoordigers van mensenrechtenorganisaties en advocaten die de zaak zullen volgen met betrekking tot het verzoek van Zuid-Afrika om voorzorgsmaatregelen.
OZKAN
Cahit Özkan, lid van de constitutionele commissie en parlementslid voor Denizli, zei dat de verklaringen tijdens de hoorzitting zeer effectief waren en dat de foto’s van het Anadolu Agency deel uitmaakten van het bewijsmateriaal dat door Zuid-Afrika werd gepresenteerd.
Özkan benadrukte dat het Anadolu Agency een zeer effectieve en belangrijke rol heeft gespeeld in het proces en in het bewijzen van de genocide in Gaza, en merkte op dat Zuid-Afrika met dit bewijs zijn beweringen op een visueel zeer rijke manier heeft weergegeven in het proces.
Özkan wees erop dat de genocide in Gaza de eerste genocide in de geschiedenis was waarbij de inwoners van Gaza hun eigen vernietiging in realtime uitzonden op hun mobiele telefoons in de hoop dat er iets zou kunnen worden gedaan.
KARAYEL
Ismail Emrah Karayel, voorzitter van de Gemengde Parlementaire Commissie van de Europese Unie (EU) en parlementslid voor Istanboel, onderstreepte dat Turkije voorstander is van de toepassing van het internationaal recht en de beslechting van geschillen door internationale rechtbanken, en verklaarde dat Turkije van mening is dat geschillen moeten worden beslecht volgens de regels van het internationaal recht.
Karayel merkte op dat het onaanvaardbaar is dat de door Israël gepleegde misdaden niet worden onderzocht en onbestraft blijven, en verklaarde dat Turkije altijd het proces zal volgen om gerechtigheid in dergelijke gevallen te garanderen, de misdadigers te straffen en de nodige maatregelen te nemen tegen de verantwoordelijken.
Aan de andere kant wees Karayel erop dat het Hof een waarschuwende uitspraak moet doen om de tragedie in Gaza te verminderen en zei dat ze zullen volgen hoe deze waarschuwende uitspraken zullen worden uitgevoerd.
De eerste dag van de hoorzitting eindigde nadat Vusimuzi Madonsela, ambassadeur van Zuid-Afrika in Amsterdam, de 9 voorzorgsmaatregelen had voorgelezen die zijn land had gevraagd aan het Hof tegen Israël.
Israël zal zijn verdediging presenteren tijdens de hoorzitting van vandaag.
BIJ HET HOOGGERECHTSHOF IN DEN HAAG
HET VERHAAL VAN HET TURKSE TAPIJT…
Ons “Haagse Hooggerechtshof Het “Vredespaleis”, dat wij “Peace Palace” noemen, wordt door de Nederlanders “VredesPleis” genoemd. De eerste keer dat ik deze plek zag was ongeveer 50 jaar geleden.
Dat jaar werd het maritieme territoriale geschil tussen Turkije en Griekenland voorgelegd aan het “Hooggerechtshof”.
De Veiligheidsraad maakte geen keuze tussen Turkije en Griekenland, de partijen in het geschil, en stelde enerzijds voor dat de partijen het geschil zouden oplossen door middel van directe onderhandelingen, en nodigde anderzijds de partijen uit om de mogelijke bijdrage van het Internationaal Gerechtshof aan de oplossing van het geschil te overwegen.
Op dat moment lag er in het “Vredespaleis”, dat over de hele wereld werd geprezen, een enorm tapijt dat de ogen verblindde van degenen die het zagen. Daar hoorde ik dat dit tapijt een geschenk was van de Ottomanen. Naast het belang van de Turks-Griekse zaak, was de aanwezigheid van een Turks tapijt op zo’n wereldberoemde plaats erg belangrijk voor mij.
Zoals je weet, was in die tijd de “nieuwsscoop” in de mode. Nadat ik een foto van dat tapijt had gemaakt, ging ik naar het ANP-agentschap in Nederland en zorgde ervoor dat mijn foto per telefoto naar de krant Hürriyet werd gestuurd. De kop van de Hürriyet van de volgende dag was niet de “Turks-Griekse” rechtszaak, maar het Turkse tapijt in het Vredespaleis.
Zo’n interessant tapijtverhaal was enkele dagen lang het onderwerp van Hürriyet en we oogstten veel lof.
50 JAAR LATER
Het verhaal van dat tapijt kwam opnieuw op de agenda, deze keer 50 jaar later.
Het verhaal van het tapijt gaat eigenlijk veel verder terug, 112 jaar geleden.
112 jaar geleden was 1911.
Tijdens de bouw van het Vredespaleis in Den Haag werd in 1911 een enorm Hereke tapijt cadeau gedaan door het Ottomaanse Rijk als reactie op de oproep tot bijdragen aan de staten in 1907.
Over het tapijt, dat nu naar Turkije wordt gestuurd voor restauratie (renovatie), zei onze ambassadeur in Den Haag, Selçuk Ünal, het volgende:
“Het Hereke Tapijt, dat werd geschonken aan het Koninkrijk der Nederlanden en 112 jaar lang het Vredespaleis heeft gesierd, gaat nu tijdelijk naar ons land voor restauratie. In overeenstemming met het protocol dat is ondertekend door de Carnegie-stichting, die het Vredespaleis beheert, en ons ministerie van Cultuur en Toerisme, is het Hereke-tapijt, waarvan wordt aangenomen dat het het grootste tapijt buiten Turkije is, 160 m2 groot en 700 kg zwaar, uit het Vredespaleis verwijderd zodat het restauratieproces kan beginnen.”
Ambassadeur Selçuk Ünal, Erik Weststrate, Europees Directeur van het Nederlandse Ministerie van Buitenlandse Zaken, die ook verantwoordelijk is voor Turkije, en J.P.H. Donner, directeur van de Carnegie-Stichting, waren ook aanwezig bij de ceremonie van de verwijdering van het tapijt uit de Japanse Kamer in het Vredespaleis, waar tal van onderhandelingen plaatsvonden.
Ambassadeur Selçuk Ünal nam ook deel aan de documentaire opnames van het Hereke tapijt dat uit het Vredespaleis werd gehaald en op een vrachtwagen werd geladen, samen met Erik Weststrate, Europees Directeur van het Nederlandse Ministerie van Buitenlandse Zaken, en J.P.H. Donner, Directeur van de Carnegie-Stichting.
Ambassadeur Selçuk Ünal vervolgde als volgt: “112 jaar lang is het historische Hereke tapijt, dat onze voorouders in 1911 presenteerden naar aanleiding van een uitnodiging in 1907, getuige geweest van talloze belangrijke vredesverdragen, onderhandelingen en gesprekken. In feite is het, alleen, eenzaam en verdrietig, 112 jaar lang getuige geweest van de geschiedenis.
Het feit dat onze voorouders destijds met een langetermijnvisie en op deze manier hun steun aan de internationale vrede toonden, is een belangrijke boodschap voor ons allemaal vandaag. Het Hereke tapijt, zoals het werd beschouwd toen het werd geschonken van het ene Rijk aan het andere, zal vandaag en morgen een van de onsterfelijke penningen van de Turks-Nederlandse vriendschap zijn. Zolang mensen leven en de mensheid leeft, zal het van hier tot in de eeuwigheid de boodschap van internationale vriendschap en vrede uitdragen.”
Dit is het verhaal van het Hereke Tapijt, dat ons allen heeft geëerd en ons zal blijven eren met verdere ontwikkelingen. Maar we kunnen natuurlijk niet zomaar ‘Hereke Tapijt’ zeggen.
Ik zal geen plagiaat plegen, maar kijk eens wat ik vond tijdens mijn onderzoek op Uncle Google.
HEREKE TAPIJT, EEN OTTOMAANS ERFSTUK VAN HOLLAND, WORDT GERESTAUREERD IN AKSARAY
Het ongeveer 162 vierkante meter grote Hereke tapijt, dat in 1905 werd geschonken aan het Vredespaleis, dat dienst doet als Internationaal Gerechtshof in Den Haag, Nederland, op bevel van sultan Abdülhamit II, wordt gerestaureerd in het Sultanhanı district van Aksaray.
Vice-minister van Cultuur en Toerisme Nadir Alpaslan zei op de persconferentie die werd georganiseerd in de tapijtreparatiewerkplaats in Aksaray dat hij blij was om in Sultanhanı Caravanserai te zijn, die een belangrijke plaats inneemt in de geschiedenis van Turkije.
Nadir Alpaslan herinnerde eraan dat meer dan 40 landen hulp verleenden toen het Vredespaleis werd gebouwd en vervolgde als volgt:
“Het Ottomaanse Rijk gaf een Hereke tapijt aan het Vredespaleis tijdens het bewind van sultan Abdülhamit, waarvan de restauratie binnenkort zal beginnen. Dit tapijt is een heel bijzonder tapijt dat versierd is met de culturele elementen van ons land en lus voor lus geweven is. Tijdens de restauratie van het tapijt wordt elke lus vernieuwd volgens de technische specificaties van de periode waarin het werd gemaakt, en wordt het weer naar huis gestuurd. Het Hereke tapijt getuigt al meer dan 100 jaar van de geschiedenis in de Japanse zaal van het Vredespaleis. Ons tapijt zal na 1 jaar, wanneer dit werk voltooid is en het naar huis terugkeert, van de geschiedenis blijven getuigen.”
Alpaslan verklaarde dat dit unieke tapijt een van de belangrijke voorbeelden is van de culturele rijkdom van Turkije. Alpaslan wees erop dat het belangrijk is dat de restauratie in Turkije wordt uitgevoerd: “Het tapijt is een concrete indicator van de betrekkingen tussen Nederland en Turkije gedurende meer dan 400 jaar. De restauratie van ons tapijt zal worden uitgevoerd met behulp van een deskundig team en traditionele technieken, en er zal grote gevoeligheid aan de dag worden gelegd om de oorspronkelijke textuur en esthetiek van het tapijt in elke fase te behouden. Dit project staat voor de bescherming van een cultureel erfgoed dat verder gaat dan de restauratie van het tapijt.”
Alpaslan benadrukte dat de restauratie van het tapijt ook bijdraagt aan het cultureel werelderfgoed.
Alpaslan legde uit dat vrede en gerechtigheid nodig zijn in de wereld waarin we leven en wenste vrede en gerechtigheid voor de hele wereld.
“Hereke Tapijt is ‘s werelds beste tapijt van de hoogste kwaliteit”.
Joep Wijnands, de ambassadeur van Nederland in Ankara, zei dat het tapijt na een eeuw vanuit Nederland terugkwam naar Turkije voor restauratie.
Wijnands zei dat het verhaal van het tapijt een symbool is van de sterke banden tussen Turkije en Nederland en vervolgde zijn woorden als volgt:
“Hereke tapijt is de hoogste kwaliteit en het beste tapijt ter wereld. Het feit dat het lang meegaat en een historische betekenis heeft is een ander mooi aspect. De relaties tussen de twee landen en de vriendschap tussen ons zijn net zo sterk en hecht als de lussen in het tapijt. De vriendschap tussen de twee landen gaat vele jaren terug. Volgend jaar vieren we de 100e verjaardag van de vriendschapsovereenkomst. Ook de diplomatieke betrekkingen gaan 400 jaar terug. Er is nog meer moois tussen de twee landen dan dit tapijt. Het is bekend dat de Turken de tulp meebrachten, het internationale symbool van Nederland.”
Wijnands benadrukte ook dat Turkije Nederland 500 jaar geleden heeft geholpen onafhankelijk te worden.
Na de toespraken bekeken staatssecretaris Alpaslan en zijn gevolg het tapijt.
TÜRK TURİZMİNİN KALKINMASINDA BÜYÜK ROL OYNAYAN HOLLANDA’DAKİ TÜRK SEYAHATÇILARIN GÖRÜŞLERİ:
(Haberin Hollandacası altta)
(Nederlands versie van het nieuws is onderaan)
Avrupa’nın en önemli 5 turizm fuarından biri olan, Hollanda’nın Utrecht Turizm Fuarı’nda, bu kez geçen defakiler gibi şölen yaşanmadı. Türkiye’ye giden 50 milyonu aşkın turistin kazandırdığı, 50 milyarı aşan dolarların çoğalması için gereken ihtimam gösterilmedi.
Bu yılki fuarda yüzümüzü güldüren ve prestijimizi kurtaran iki kuruluş vardı. Bunlardan biri Türk Hava Yolları, diğeri de Corendon idi. Türkiye standında, ziyaretçilerin ağırlanabileceği oturma alanı olmadığı gibi, ikram da yoktu. Türk Hava Yolları fuarda açtığı standta oluşturduğu oturma alanında yiyecek ve içecek ikramında bulundu.
Utrecht Turizm Fuarı’nın en büyük müdavimi olan ve Türkiye’ye en çok turist gönderen tur operatörü olarak bilinen Corendon da ziyaretçileri ikramlarla ağırladı.
Fuarda pek çok ülkenin Bakanları, ülkelerinin tanıtımı için yer alırken, bizim Turizm Bakanı’mız yoktu. Bırakın Bakanı, yardımcısı veya müsteşarı bile yoktu.
Kıdemli Büyükelçimiz Selçuk Ünal, Amsterdam Başkonsolosumuz Mahmut Burak Ersoy ve THY Müdürü Şerafettin Ekici olmasaydılar, Fuar’da tam olarak sahipsiz kalacaktık.
Fuar’da Türkiye’yi sahiplenenlerden biri de, bir süre önce görevi bırakan Hollanda Kültür Bakanı Günay Uslu’ydu. Türkiye’ye en çok turist taşıyan Corendon firmasının tüm yönetimini kontrol altında tutan Gülay Uslu, hem medyanın ve hem de ziyaretçilerin odak noktası olmuştu.
AÇILIŞ
Fuar’ın açılışı, her yıl olduğu gibi saat 14.00’lerde değil, saat 11.00’de yapıldı.
THY Standının önünde yapılan açılış seremonisinde, müdür Şerafettin Ekici pasta kesti ve daha sonra bir konuşma yapan Lahey Büyükelçimiz Selçuk Ünal, gazeteciler günü için kutlama sözlerinden sonra, Hollanda’dan Türkiye’ye giden bir milyon Hollandalı sayısının bu yıl daha çok artacağını umut ettiğini belirtti.
Fuar’da, Yunanistan, Kıbrıs, Portekiz ve İtalya gibi ülkelerin standlar göz kamaştırırken, 25 kadar yöremizin temsilcilerine yer verilen Türkiye standı çok sönük kaldı.
Milyarlarca dolar kazandıran turizmimizin bu şekilde ‘tanıtılamaması’, eski turizmcilerimizi de üzdü.
Bir zamanlar, Türkiye’ye turist gönderme furyasını başlatan turizmcilerimizden Osman Çelik, Kamil Saygı ve Cemal İçin görüşlerini belirtirlerken, “Gördüklerimiz tamamen bir şımarıklığın ürünüdür. Türkiye’yi benimsemekte olan turistler bize yetmez ve daha fazlası lâzım. Bu nedenle fuarlarda daha ihtimamlı temsil edilmeliyiz” gibi deyimler kullandılar.
*******************
ONS TOERISME, DAT MILJARDEN VERDIENT, KAN NIET WORDEN GEPROMOOT ZOALS HET ZOU MOETEN
DE STANDS VAN TURKIJE OP DE UTRECHTSE TOERISMEBEURS WAREN, AFGEZIEN VAN DE STANDS VAN CORENDON EN THY, ONGEPOLIJST
BIJ DE OPENINGSCEREMONIE WAS NIET EENS EEN MINISTER OF ONDERMINISTER AANWEZIG
MENINGEN VAN TURKSE REIZIGERS IN NEDERLAND, DAT EEN BELANGRIJKE ROL SPEELT IN DE ONTWIKKELING VAN HET TURKSE TOERISME:
Toerismebeurs Utrecht in Nederland, een van de 5 belangrijkste toerismebeurzen in Europa.
Deze keer was er geen feest zoals de vorige keer.
Er werd niet de nodige zorg besteed aan het verhogen van de meer dan 50 miljard dollar die wordt verdiend door meer dan 50 miljoen toeristen die naar Turkije reizen.
Er waren twee organisaties die ons deden glimlachen en ons prestige redden op de beurs van dit jaar. De ene was Turkish Airlines en de andere Corendon. Op de Turkse stand was er geen zitruimte waar bezoekers konden worden ondergebracht en er was geen catering.
Turkish Airlines bood eten en drinken aan in de zithoek die het op zijn stand op de beurs had ingericht.
Corendon, de grootste vaste gast op de Utrechtse Toerisme Beurs en bekend als de touroperator die de meeste toeristen naar Turkije stuurt, verwelkomde de bezoekers met lekkernijen.
Terwijl de ministers van veel landen deelnamen aan de beurs voor de promotie van hun land, hadden wij geen minister van Toerisme. Laat staan de minister, zelfs niet zijn plaatsvervanger of ondersecretaris.
Zonder onze hoofdambassadeur Selçuk Ünal, consul-generaal Mahmut Burak Ersoy en Turkish Airlines-directeur Şerafettin Ekici, zouden we er helemaal niet zijn geweest.
Een van de mensen die Turkije omarmden op de beurs was de Nederlandse minister van Cultuur Günay Uslu, die zijn functie een tijdje geleden neerlegde. Gülay Uslu, die de volledige leiding had over Corendon, het bedrijf dat de meeste toeristen naar Turkije vervoert, was het middelpunt van zowel de media als de bezoekers.
OPENING
De openingsceremonie van de beurs werd gehouden om 11.00 uur in plaats van 14.00 uur zoals elk jaar. In de openingsceremonie die voor de stand van THY werd gehouden, sneed directeur Şerafettin Ekici een taart aan en vervolgens hield onze ambassadeur in Den Haag Selçuk Ünal een toespraak en nadat hij de journalisten had gefeliciteerd met de dag van de journalisten, sprak hij zijn hoop uit dat het aantal van één miljoen Nederlanders die vanuit Nederland naar Turkije reizen dit jaar zou toenemen.
Terwijl de stands van landen als Griekenland, Cyprus, Portugal en Italië schitterden op de beurs, was de stand van Turkije, met vertegenwoordigers van zo’n 25 regio’s, erg inspiratieloos.
Het feit dat ons toerisme, dat miljarden dollars opbrengt, niet op deze manier gepromoot kon worden, heeft ook onze oude toeristische producenten van streek gemaakt.
Osman Çelik, Kamil Saygı en Cemal İçin, die ooit tot de toeristische organisatoren behoorden die de trend hebben ingezet om toeristen naar Turkije te sturen, gaven hun mening: “Wat we hebben gezien is een product van verwend gedrag. De toeristen die Turkije omarmen zijn niet genoeg voor ons en we hebben meer nodig. Daarom moeten we met meer zorg worden vertegenwoordigd op beurzen”.
