Corendon Otelleri’nin genç ve dinamik genel müdürü Atacan Uslu, aldığı madalyanın sorumluluğunu en iyi şekilde taşıyacağını vurgulayarak, “Bugün benim için unutulmaz bir gün olacak” dedi.
Corendon’un yaratıcı ailesinin genç üyesi olan Atacan, yalnızca Hollanda’daki otellerin değil, aynı zamanda Antil Adaları’ndaki Curaçao Oteli’nin de genel müdürlüğünü üstleniyor.
Törene tesadüfen şahitlik eden biri olarak, hem bu özel anı fotoğraflamak hem de haberini kaleme almak benim için bir onurdu.
(Yazının Hollandacası haberin altında)
(Nederlandse versie is onderaan van het nieuws)
İKİNCİ HABER
HOLLANDA’DA VEFAT EDEN TÜRK KÖKENLİ İKİ POLİS İÇİN MUHTEŞEM BİR TÖREN YAPILDI.
İKİ MERHUMU YÜZLERCE POLİS VE HALK SON YOLCULUĞA UĞURLADI. (En altta)
İlhan KARAÇAY’dan özel kareler ve anlatım:
Hollanda’da kalemi, sahnesi ve diliyle adeta bir ekol haline gelen şair-yazar Yavuz Nufel, topluma yaptığı katkılarla tanınan bir isim. İki hafta önce Rotterdam’ın Vlaardingen banliyösünde gerçekleştirdiği 600 kişilik muhteşem gösterisinde, toplum için önemli hizmetlerde bulunmuş 59 kişiye madalya takdim etmişti. Ancak, listede yer alan 60’ıncı kişi, Corendon’un kurucularından Atilay Uslu, o sırada Curaçao’da bulunduğu için madalyasını alamamıştı.
Yapılan görüşmelerin ardından Atilay Uslu, madalyasının oğlu Atacan’a takdim edilmesini rica etti. Bu isteği geri çevirmeyen Yavuz Nufel, yola koyularak Corendon Oteli’ne geldi.
İşin ilginç yanı, ben de o gün sigortacı ve iş insanı Ethem Emre ile Corendon Otel’de buluşmuştum. Görüşmemiz sırasında salona giren Yavuz Nufel’i fark ettik. “Hayırdır, burada ne işin var?” diye sorduğumda, gülümseyerek yanıt verdi:
“Sorma abi, Atilay Bey’in madalyasını bir türlü teslim edememiştim. Şimdi bunu oğlu Atacan’a vermek için buradayım. Ama yolda gelirken düşündüm ki, Atacan gibi büyük bir gelecek vadeden biri, 61’inci yılda, 61’inci madalyayı hak ediyor. Yerinde bir karar değil mi?”
Yavuz Nufel’in bu kararı kesinlikle isabetliydi. Zira, Hollanda’daki üç Corendon Otel’in genel müdürlüğünü başarıyla sürdüren Atacan Uslu, şimdi de Curaçao’daki otelin yönetimini de üstlenmişti. Kendisi, Amsterdam’daki Kolej Oteli’ni restore ederek ona 5 yıldızlı statü kazandıran isim olarak da tanınıyor.
CORENDON AİLESİ: SANAT, KÜLTÜR VE BAŞARININ İZİNDE
Corendon’un kurucusu Atilay Uslu ve ailesi, yalnızca turizm ve işletmecilik alanında değil, aynı zamanda sanat ve kültür sahasında da büyük başarılara imza atmış bir aile. Örneğin, büyük kız kardeş Meral Uslu, senarist ve yönetmen olarak pek çok değerli yapımda yer aldı. Diğer bir kız kardeş olan Günay Uslu ise akademik kariyeriyle göz kamaştırıyor.
Günay Uslu’nun eğitim geçmişine bakıldığında, onun tam anlamıyla bir bilgi ve öğrenme sevdalısı olduğu görülüyor. 1982-1985 yıllarında lise eğitimini tamamladıktan sonra, 1993 yılında Amsterdam Yüksekokulu’nda tarih öğretmenliği okumaya başladı. Ardından, 1996’da Amsterdam Üniversitesi’nde Hollanda Hukuku eğitimi aldı ve bu alanda diplomasını kazandı. 1997-2001 yılları arasında Amsterdam Üniversitesi’nde Kültür Bilimleri tahsilini tamamladı ve daha sonra Avrupa Kültür Tarihi üzerine çalışmalar yaptı.
Osmanlı tarihine duyduğu ilgi nedeniyle bir dönem Türkiye’ye giderek Osmanlı tarihi eğitimi de alan Günay Uslu, bireysel çabalarıyla Osmanlıca öğrenerek 2014 yılında “Osmanlı İmparatorluğu’nda Kültür Politikaları” konulu doktora tezini tamamladı. Bu çalışmasıyla Amsterdam Üniversitesi’nden doktor unvanı aldı.
*Bugün, Günay Uslu şu önemli görevlerde bulunuyor:
*Amsterdam Üniversitesi’nde Kültür ve Tarih Araştırmacısı
*Amsterdam Eye Film Müzesi Konseyi Başkanı
*Lahey’deki Maurits Müzesi Danışma Kurulu Üyesi
*Rembrandt Derneği Danışma Kurulu Üyesi
*Leiden Üniversitesi’nde Hoşgörü Kürsüsü ve Allard Pierson Müzesi Danışma Kurulu Üyesi
*NIOD Vakfı Yönetim Kurulu Üyesi
Bunların yanı sıra, bir önceki Hollanda hükümetinde Kültür ve Eğitim’den sorumlu Devlet Bakanı olarak görev yapmış olan Günay Uslu, ağabeyi Atilay Uslu’nun iş yoğunluğu nedeniyle Corendon’un başına geçmek zorunda kalmış ve bakanlıktan istifa etmişti.
İşte, Atacan Uslu da böyle güçlü ve vizyoner bir ailenin üyesi olarak büyük sorumluluklar üstleniyor ve kendi başarısına başarı katıyor.
Türk iş gücünün Hollanda’ya göçünün 60’ıncı yılı nedeniyle verilen madalyaların 61’incisini almaya hak kazanan Atacan Uslu’nun ödül anını fotoğraflamak da bana nasip oldu.
Fotoğrafta, Yavuz Nufel’in 61’inci madalyayı Atacan’a takdim ettiği an (soldaki kare) ve madalyasıyla poz veren Atacan (sağdaki kare) yer alıyor.
Atacan Uslu, aldığı madalyanın sorumluluğunu en iyi şekilde taşıyacağını vurgulayarak, “Bugün benim için unutulmaz bir gün olacak” dedi.
*************************
YAVUZ NUFEL REIKT DE 61STE JAARMEDAILLE UIT AAN CORENDON’S JONGE GENIE ATACAN USLU…
De jonge en dynamische algemeen directeur van Corendon Hotels, Atacan Uslu, benadrukte dat hij de verantwoordelijkheid van de ontvangen medaille op de beste manier zal dragen en zei: “Vandaag wordt een onvergetelijke dag voor mij.”
Als jong lid van de creatieve Corendon-familie is Atacan niet alleen de algemeen directeur van de hotels in Nederland, maar ook van het Curaçao Hotel op de Antillen.
Als toevallige getuige van de ceremonie was het voor mij een eer om zowel dit speciale moment vast te leggen als er verslag van te doen.
Speciale beelden en verslag van İlhan KARAÇAY:
Dichter en schrijver Yavuz Nufel, die in Nederland met zijn pen, podium en taal een ware school vormt, is bekend om zijn bijdragen aan de samenleving. Twee weken geleden reikte hij tijdens zijn spectaculaire show voor 600 mensen in de Rotterdamse voorstad Vlaardingen medailles uit aan 59 personen die belangrijke diensten voor de samenleving hebben verleend. Echter, de 60e persoon op de lijst, Atilay Uslu, een van de oprichters van Corendon, kon zijn medaille niet in ontvangst nemen omdat hij op dat moment in Curaçao was.
Na overleg verzocht Atilay Uslu dat zijn medaille aan zijn zoon Atacan zou worden uitgereikt. Yavuz Nufel wees dit verzoek niet af en begaf zich naar het Corendon Hotel.
Het toeval wilde dat ik die dag in het Corendon Hotel een afspraak had met verzekeraar en zakenman Ethem Emre. Tijdens onze bijeenkomst zagen we Yavuz Nufel de zaal binnenkomen. Toen ik vroeg: “Wat doe jij hier?”, antwoordde hij glimlachend:
“Vraag het niet, broer, ik kon de medaille van meneer Atilay maar niet overhandigen. Nu ben ik hier om deze aan zijn zoon Atacan te geven. Maar onderweg bedacht ik dat iemand zoals Atacan, die een grote toekomst voor zich heeft, de 61ste medaille verdient in het 61ste jaar. Een passende beslissing, toch?”
De beslissing van Yavuz Nufel was absoluut terecht. Atacan Uslu, die met succes de algemene directie van drie Corendon Hotels in Nederland leidt, heeft nu ook de leiding over het hotel in Curaçao op zich genomen. Hij staat tevens bekend als de persoon die het College Hotel in Amsterdam heeft gerenoveerd en de vijfsterrenstatus heeft gegeven.
CORENDON-FAMILIE: IN HET SPOOR VAN KUNST, CULTUUR EN SUCCES
De oprichter van Corendon, Atilay Uslu, en zijn familie hebben niet alleen in de toerisme- en horecasector, maar ook op het gebied van kunst en cultuur grote successen behaald. Zo heeft de oudste zus, Meral Uslu, als scenarioschrijver en regisseur aan veel waardevolle producties meegewerkt. Een andere zus, Günay Uslu, blinkt uit in haar academische carrière.
Wanneer we kijken naar de academische achtergrond van Günay Uslu, zien we dat zij een ware liefhebber van kennis en leren is. Na haar middelbare schoolopleiding tussen 1982 en 1985 begon ze in 1993 aan de lerarenopleiding geschiedenis aan de Hogeschool van Amsterdam. In 1996 behaalde ze haar diploma Nederlands Recht aan de Universiteit van Amsterdam. Tussen 1997 en 2001 studeerde ze Cultuurwetenschappen aan dezelfde universiteit en later specialiseerde ze zich in de Europese Cultuurgeschiedenis.
Door haar interesse in de Ottomaanse geschiedenis reisde Günay Uslu enige tijd naar Turkije om zich hierin verder te verdiepen en leerde zij op eigen kracht Ottomaans. In 2014 voltooide ze haar proefschrift getiteld “Cultuurbeleid in het Ottomaanse Rijk” en behaalde zij haar doctorstitel aan de Universiteit van Amsterdam.
Vandaag de dag bekleedt Günay Uslu de volgende belangrijke functies:
*Onderzoeker in Cultuur en Geschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam
*Voorzitter van de Raad van het Eye Film Museum in Amsterdam
*Lid van de Adviesraad van het Mauritshuis in Den Haag
*Lid van de Adviesraad van de Rembrandt Vereniging
*Lid van de Leerstoel Tolerantie en de Adviesraad van het Allard Pierson Museum aan de Universiteit Leiden
*Bestuurslid van de NIOD Stichting
Daarnaast was Günay Uslu in de vorige Nederlandse regering Staatssecretaris voor Cultuur en Onderwijs. Zij moest echter haar functie neerleggen om vanwege de drukke werkzaamheden van haar broer Atilay Uslu de leiding over Corendon op zich te nemen.
Ook Atacan Uslu, als lid van zo’n sterke en visionaire familie, draagt grote verantwoordelijkheden en voegt steeds meer successen toe aan zijn carrière.
Als ontvanger van de 61ste medaille, die werd uitgereikt ter gelegenheid van het 60-jarig bestaan van de Turkse arbeidsmigratie naar Nederland, was ik vereerd om dit bijzondere moment vast te leggen.
Opde foto is te zien hoe Yavuz Nufel de 61ste medaille overhandigt aan Atacan (linkerkader) en Atacan poseert met zijn medaille (rechterkader).
Atacan Uslu benadrukte dat hij de verantwoordelijkheid van de ontvangen medaille op de beste manier zal dragen en zei: “Vandaag wordt een onvergetelijke dag voor mij.”
**********************
HOLLANDA’DA VEFAT EDEN TÜRK KÖKENLİ İKİ POLİS İÇİN MUHTEŞEM BİR TÖREN YAPILDI.
İKİ MERHUMU YÜZLERCE POLİS VE HALK SON
YOLCULUĞA UĞURLADI.
“In Nederland werd een prachtige ceremonie gehouden voor twee politieagenten van Turkse afkomst die zijn overleden.” “Honderden agenten en burgers namen afscheid van de twee overledenen.”
Konuyla ilgili olarak daha önce yayınladım haber: (Eerder gepubliceerd nieuws over dit onderwerp:)
HOLLANDA’DA İKİ TÜRK KÖKENLİ POLİSİN ÖLÜMÜ ÜZÜNTÜ YARATTI
Aynı karakolda görevli Yusuf Öztaş ve Necdet Tuluk’un 24 saat ara ile ölümünden sonra bayraklar yarıya indi.
Meslektaşları, öleceği bilinen Yusuf Öztaş’ın ailesini görebilmesi için, Türkiye seyahatini bir yardım kampanyası ile gerçekleştirmişti.
(Haberin Hollandacası en altta. Nederlandse versie is onderaan)
İlhan KARAÇAY’ın haberi
ENSCHEDE,- Hollanda’nın, Almanya’ya sınır olan Enschede kentinde aynı karakolda görev yapan iki Türk kökenli’nin 24 saat ara ile vefatları büyük üzüntü yarattı.
Geçtiğimiz Cuma günü 59 yaşındaki Necdet Tuluk’un ölüm haberinden 24 saat geçmeden, 51 yaşındaki Yusuf Öztaş’ın ölüm haberi geldi.
Meslektaşlarını çok üzen bu ölümler nedeniyle polis teşkilatındaki bayraklar yarıya indirildi.
Necdet Tuluk, Enschede’de polislik kariyerine sokak devriye memuru olarak başladı. Twente bölgesinde farklı görevlerde bulundu ve bir süre Zwolle’de çalıştı. Son yıllarda ise Enschede’de, temel ekipte mahalle operasyon uzmanı olarak görev yapıyordu. Birkaç hafta önce ciddi bir hastalığa yakalandığını öğrendi. Tedavisi mümkün olmayan bir hastalığa yakalanmış olan Tuluk, kısa süren hastalığın ardından vefat etti.
Meslektaşları Tuluk için, “Teşkilatına ve topluma duyduğu samimi bağlılık onu özel kılan özelliklerden biriydi. Harika bir bağlantı kurma yeteneği vardı. İnsanları bir araya getirmek, bilgi paylaşmak ve başkaları için fırsatlar yaratmak onun hayatındaki en önemli şeylerden biriydi.” diyorlar.
Meslektaşları tarafından “kalbi polislik için atan bir adam” olarak tanımlanan Yusuf Oztas da, bir süre önce ağır bir hastalığa yakalandığını öğrendi. Amansız hastalıktan kurtulamayarak vefat eden Öztaş için arkadaşları şu bildiriyi yayınladılar:
“ Bu sabah, büyük bir üzüntüyle meslektaşımız Yusuf Öztaş’ın gece yarısından kısa bir süre önce hayatını kaybettiğini öğrendik. Yusuf Öztaş, Enschede’deki temel polis ekibimizde mahalle polisi olarak görev yapıyordu ve sadece 51 yaşındaydı.
Bir süre önce Yusuf’a ciddi bir hastalık teşhisi konmuştu. Hastalığı süresince mücadeleci bir ruh sergiledi ve asla pes etmek istemedi. Her zaman olumlu bir bakış açısına sahipti ve geleceğe umutla bakıyordu.
Yusuf, tam anlamıyla kalpten bir polis memuruydu. Her zaman Enschede’deki mahallesi ve sakinleri için hazırdı, aynı zamanda meslektaşları için de. Ona bir konuda yardım için başvurduğunuzda asla geri çevirmezdi. Başkaları hakkında kötü konuştuğunu hiç duymadık. İnsanların içindeki iyiliği görme yeteneğine sahipti ve çevresindeki herkese samimi bir ilgi gösterirdi.
Nezaketi ve yardımseverliği onu hepimiz için özel kılıyordu. Bu, Yusuf’un 50. yaş gününde de açıkça görülmüştü. O gün, iş arkadaşları, ailesi, tanıdıkları ve mahalledeki iş birlikçileri onun için mahalle merkezinde bir onur geçidi oluşturmuştu. Bu, onun mahallesine ve insanlarına nasıl bağlı olduğunu ve nasıl takdir edildiğini gösteren anlamlı bir jestti. Aynı şekilde, geçen yıl hastalığı duyulduğunda, yakın meslektaşları onun için bir bağış kampanyası başlatmıştı.
Düşüncelerimiz eşi, çocukları, ailesi ve sevdikleriyle. Bu zor zamanda onlara güç ve sabır diliyoruz.
Yusuf’u çok özleyeceğiz, onu asla unutmayacağız.”
YUSUF İÇİN YARDIM KAMPANYASI YAPILMIŞTI
Yusuf, ailesiyle birlikte son bir kez Türkiye’ye gitme hayalinden vazgeçmek zorunda kalmıştı. Ancak, polisin ‘Mavi Aile’ olarak adlandırdığı bir oluşum, onu yalnız bırakmadı.
Meslektaşları Erna de Witte ve Niels Euren, gizlice bir bağış kampanyası düzenledi. Bir polis memuru şöyle dedi: “Yusuf için bir sonraki yılın gelip gelmeyeceği belli değil, bu yüzden hemen harekete geçtik.”
Yusuf’un savaşçı ruhunu bilen arkadaşları, ona destek olmanın tam zamanı olduğunu düşündüler. Türkiye’de iki kemoterapi tedavisi görmüş ve bu tedaviler sayesinde acıları bir nebze olsun hafiflemişti. Ancak yolculuğun hemen yapılması gerektiği açıktı.
Onun ne kadar sevildiğini gösteren bir gelişme daha yaşandı: Kısa sürede 7.000 Euro’dan fazla bağış toplandı. Bu para, Yusuf ve ailesinin güzel anılar biriktirebileceği bir tatil yapmasını sağlayacak. Meslektaşı Erna de Witte, “Bu onun için yeterli bir miktar,” dedi.
Yusuf’a yardım haberi şöyle verilmişti: Polis merkezine kahve içmek için davet edilen Yusuf, bir şeylerden şüphelenmeye başlamıştı. İçeri girdiğinde çok sayıda meslektaşını ve iki haftalık torunu da dahil olmak üzere ailesini görünce şaşkınlığı daha da arttı.
Ama en büyük sürpriz, meslektaşları Erna de Witte ve Niels Euren’in ona seyahat çeki vermesiyle yaşandı. Bu, onun için unutulmaz bir an oldu.
Yusuf’a yalnızca meslektaşları değil, çalıştığı mahallenin sakinleri de destek oldu. Enschede Belediyesi çalışanları, mahalle koçları, Alifa sosyal yardım kuruluşu, Mahalle Konseyi, yerel işletmeler ve alışveriş merkezinin güvenlik görevlileri de bağış yaptı.
Bu, Yusuf’un ne kadar sevildiğini gösteren en büyük kanıtlardan biriydi. O, her zaman başkalarına yardım eden bir polis olarak tanınıyordu.
Duygularını dile getiren Yusuf, bağışların en iyi şekilde değerlendirileceğini söyledi ve mücadeleye devam edeceğini belirtti: “Böyle meslektaşlara sahip olduğum için çok mutluyum!”
Yusuf’a yalnızca meslektaşları değil, çalıştığı mahallenin sakinleri de destek oldu. Enschede Belediyesi çalışanları, mahalle koçları, Alifa sosyal yardım kuruluşu, Mahalle Konseyi, yerel işletmeler ve alışveriş merkezinin güvenlik görevlileri de bağış yaptı.
Bu, Yusuf’un ne kadar sevildiğini gösteren en büyük kanıtlardan biriydi. O, her zaman başkalarına yardım eden bir polis olarak tanınıyordu.
Duygularını dile getiren Yusuf, bağışların en iyi şekilde değerlendirileceğini söyledi ve mücadeleye devam edeceğini belirtmişti: “Böyle meslektaşlara sahip olduğum için çok mutluyum!”
TWEE POLITIEAGENTEN VAN TURKSE AFKOMST OVERLEDEN IN NEDERLAND: GROOT VERDRIET
Na het overlijden van Yusuf Öztaş en Necdet Tuluk, die in hetzelfde politiebureau werkten, binnen 24 uur na elkaar, werden de vlaggen halfstok gehangen.
İlhan KARAÇAY’s reportage
ENSCHEDE,- In de Nederlandse stad Enschede, grenzend aan Duitsland, heeft het overlijden van twee politieagenten van Turkse afkomst binnen 24 uur veel verdriet veroorzaakt. Afgelopen vrijdag overleed de 59-jarige Necdet Tuluk en slechts 24 uur later werd het overlijden van de 51-jarige Yusuf Öztaş bekendgemaakt. Door deze tragische gebeurtenissen werden de vlaggen op het politiebureau halfstok gehangen.
Necdet Tuluk begon zijn politieloopbaan als straatpatrouilleagent in Enschede. Hij werkte in verschillende functies in de regio Twente en was enige tijd werkzaam in Zwolle. In de laatste jaren werkte hij als wijkoperatiespecialist binnen het basisteam in Enschede. Een paar weken geleden werd bij hem een ernstige ziekte vastgesteld. Omdat de ziekte ongeneeslijk bleek te zijn, overleed Tuluk na een korte periode van ziekte.
Zijn collega’s omschrijven hem als een toegewijde agent met een sterke betrokkenheid bij zowel het korps als de samenleving. “Hij had een groot talent om mensen te verbinden, informatie te delen en kansen voor anderen te creëren. Dat was het belangrijkste in zijn leven.”
Ook Yusuf Öztaş, door zijn collega’s omschreven als “een man wiens hart klopte voor het politiewerk”, werd een tijdje geleden gediagnosticeerd met een ernstige ziekte. Ondanks zijn vechtlust kon hij de ziekte niet overwinnen en overleed hij. Zijn collega’s brachten de volgende verklaring uit:
“We zijn diep bedroefd om het overlijden van onze collega Yusuf Öztaş, die kort na middernacht is overleden. Yusuf was wijkagent bij ons basisteam in Enschede en slechts 51 jaar oud.
Enkele maanden geleden werd bij hem een ernstige ziekte vastgesteld. Tijdens zijn ziekteperiode bleef hij vechten en wilde hij nooit opgeven. Hij bleef altijd positief en keek hoopvol naar de toekomst. Yusuf was een agent met een groot hart. Hij stond altijd klaar voor zijn wijk en bewoners, maar ook voor zijn collega’s. Wanneer je hem om hulp vroeg, zei hij nooit nee. We hebben hem nooit slecht over anderen horen spreken. Hij had de gave om het goede in mensen te zien en toonde altijd oprechte interesse in iedereen om hem heen.
Zijn vriendelijkheid en behulpzaamheid maakten hem speciaal voor ons allemaal. Dit bleek ook op zijn 50e verjaardag, toen collega’s, familie, bekenden en samenwerkingspartners uit de wijk een erehaag voor hem vormden. Dit gebaar toonde hoezeer hij gewaardeerd werd en hoe verbonden hij was met zijn wijk en de mensen daar. Eveneens, toen vorig jaar bekend werd dat hij ziek was, startten zijn naaste collega’s een inzamelingsactie voor hem.
Onze gedachten zijn bij zijn vrouw, kinderen, familie en dierbaren. We wensen hen veel kracht en geduld in deze moeilijke tijd. We zullen Yusuf enorm missen en hem nooit vergeten.”
Inzamelingsactie voor Yusuf
Yusuf moest zijn droom om nog één keer met zijn familie naar Turkije te reizen opgeven. Maar de politieorganisatie, die zichzelf de ‘Blauwe Familie’ noemt, liet hem niet in de steek.
Collega’s Erna de Witte en Niels Euren organiseerden in het geheim een inzamelingsactie. Een politieagent zei: “Het was onzeker of Yusuf nog een volgend jaar zou halen, dus we moesten snel handelen.”
Zijn vrienden, die wisten hoe strijdlustig Yusuf was, vonden het belangrijk om hem juist op dat moment te steunen. In Turkije onderging hij twee chemobehandelingen, die zijn pijn enigszins verlichtten. Maar het was duidelijk dat de reis onmiddellijk moest plaatsvinden.
Een ander teken van hoe geliefd Yusuf was: binnen korte tijd werd meer dan €7.000 ingezameld. Dit bedrag stelde hem en zijn familie in staat om mooie herinneringen te maken tijdens een vakantie. Zijn collega Erna de Witte zei: “Dit bedrag is genoeg voor hem.”
De verrassing werd op een bijzondere manier aan Yusuf bekendgemaakt. Hij was uitgenodigd voor een kop koffie op het politiebureau, maar begon argwaan te krijgen. Toen hij binnenkwam en daar veel collega’s en zijn familie, inclusief zijn twee weken oude kleinkind, zag, werd zijn verrassing nog groter.
Maar het grootste moment kwam toen zijn collega’s Erna de Witte en Niels Euren hem een reischeque overhandigden. Dit was een onvergetelijk moment voor hem.
Niet alleen zijn collega’s, maar ook de bewoners uit de wijk waarin hij werkte, steunden Yusuf. Medewerkers van de gemeente Enschede, wijkcoaches, de welzijnsorganisatie Alifa, de Wijkraad, lokale ondernemers en beveiligers van het winkelcentrum droegen bij aan de inzamelingsactie.
Dit was een van de grootste bewijzen van hoe geliefd Yusuf was. Hij stond bekend als een agent die altijd klaarstond om anderen te helpen.
Yusuf sprak zijn gevoelens uit en beloofde dat de donaties goed besteed zouden worden. Hij zei strijdvaardig: “Ik ben zo blij dat ik zulke collega’s heb!”
